MIJN TUIN VAN HEDEN

DAT HET NOOIT GEDAAN ZAL ZIJN

Schrijven wat héééérlijk hoor ik Jan Mulder bezig op de radio. ‘Je personages gaan met jou aan de haal, sleuren je mee in je verhaal...’

Mulder is Neerlands hoop voor al wie zichzelf vanuit vertwijfeling wijsmaken zou dat er een houdbaarheidsdatum staat op schrijfdrift. ‘Mulderke’, Gouden Schoen, Gouden Pen, begenadigd verteller publiceert in de vierenzeventigste herfst van zijn wondere jongensjaren zijn grote Groninger heimatroman. Voor al wie vergeten zou dat ‘couleur locale’ niks anders is dan de wereld zelf . Maakt niet uit waar.

Ja Jan Mulder schrijven is heerlijk, een leven lang. Met of zonder naam en faam. Je gaat er voor zitten. Je duikt in je schriftjes. Je observeert en noteert. Je blijft er voor wakker. Op de rug van de dansende lettertjes schiet je uit de teletijdmachine je eigen droom wereld in. Je vergeet voor even alle kommer en kwel om je heen. De smoelen van Trump. De uitsluiting van kinderen op school. Hun uitbuiting in het arbeidsproces, in de oorlog, de prostitutie. Ja Jan Mulder schrijven is genadeloos héérlijk.

En lezen: ook. Ik weet niet wat ik het liefste doe. Als ik een tijd schrijf, wil ik weer gaan lezen. En omgekeerd. ‘De Heilige Rita’ van Tommy Wieringa bij een warme choco middenin de Gentse studentendrukte. Met de taalvirtuositeit van Wieringa er als warme appeltaart bovenop.

Of dan de ovenverse Goncourt van Nicolas Matthieu die je in zijn onnavolgbare taalidioom als geen ander confronteert met de botsing van generaties en het doorschuiven van tijdskaders, als brekende aardplaten over en door elkaar. Een en al begeerte. Dat eeuwige verlangen naar alles wat verglijdt zodra het er is. Ongrijpbaar geluk, gevuld met herinneringen aan vroeger en nieuwe verlangens. Het nu. De tijd van een bliksemsnelle indruk die je noch bevatten noch vatten kan. Een héééérlijk gevoel dat alweer wegschuift en plaats maakt voor almaar andere begeerte.

Het besef dat het
nooit gedaan zal zijn
toch ooit ophouden zal.

‘Mijn Tuin van Heden’.
Dagboeknotities.

‘Liefde en Aardbevingen’. Jan Mulder. De Bezig Bij.
‘De Heilige Rita’. Tommy Wieringa. De Bezige Bij.
‘Leurs enfants après eux’. Nicolas Matthieu. Actes Sud.