HANDGESCHREVEN SCHOONHEID

De chocolabruine lokken licht opwaaiend onder haar strohoedje. Het pastelroze lint er omheen, dansend op de zwoele zomerwind. Zo zit ze daar. Blinkend van blijheid.

Voor haar in de kuil met zitje van zand ligt het ovenverse exemplaar van ‘Weekblad Robbedoes'. Kwabbernoot en de Marsupilami ontsnappen onder de kei vandaan.

In haar etalage tollen Volendamse Molens. Zo staat het in schoonschrift op blauwe en roze meldingen. Rond korfjes van duinhout vol exotische bloemen uit Wonderland. Ik zie alleen de kuiltjes in haar wangen. De spikkels van zout op haar vingers van goud.

Steraanbieding van de dag is haar ‘Toverboeket’. Met slierten scoubidou opbouwd rond een megatulp. Omhelsd door zeepaardjes van gerimpeld papier. Honderd schelpen. Dat is de vraagprijs. Alleen al voor haar paradijselijke eilandjes van ogen wil ik er een veelvoud van gaan zoeken, tussen staketsel en pier.

Als ik terugkeer van mijn zoektocht rond de groene golfbreker, merk ik dat ze haar winkeltje al heeft opgedoekt. Al haar bloemen steken in een grote strandtas van ‘Plaisirs de la Plage. Digue, 425.’ In het kuiltje op haar zandstoel pronkt alleen nog de steraanbieding.

‘Die heb ik voor jou apart gehouden’. (Glimlach)
‘Ik wou eigenlijk al weg’. (Berisping)
‘Maar de klant is koning’. (Gemaakte zakelijkheid).

De zee golft naar haar toe. In een tsunami van onbestemde verlangens. Haar prins wil ik zijn, niet haar koning. Ik schuif de honderd schelpen in haar spaarpot van papier maché. Offreer haar meteen het Toverboeket terug. Zij draait zich om. Tuurt met de ogen half dicht naar de avondzon die al gaat slapen in de zee. Plukt dan de Robbedoes uit de strandtas . ‘Hier pak aan, die heb ik toch uit’. ‘s Anderendaags zit ze er terug. Steekt het Toverboeket weer apart in het kuiltje. Herbegint mijn zoektocht aan de golfbreker.

***

Aan dergelijke dingen denkt de onverbeterlijke romanticus, bij speeches over het boek van zijn onverbeterlijke schrijfbroer Koen Lauwereyns. In dat boek vertellen mensen over allemaal dingen die ze met de handen kunnen. Zeer tot verbazing trouwens van knoeiers van wie de handen, zoals me door mijn grootvader de timmerman vele malen is herinnerd in mijn jongensjaren, ‘konteverkeerd staan’.

Gisteravond is dat boek voorgesteld in de Oude Zeepfabriek (achterkant Oud Huis Boddin). Nu machtig mooi omgetoverd tot woonst annex atelier voor de glasjuwelen van Elisabeth Leenknegt die de wereld verblijdt met handenvolle schoonheid. Al dan niet alias Elisa Lee. Naar aanleiding van de ‘Dag van de Ambachten’ (nu zondag) vervaardigde Koen Lauwereyns dit helemaal zelf met de hand geschreven boek over 15 mensen die hun handigheid en creativiteit verwerken tot ambacht. En dat dan weer tot pure levenskunst.
Grote namen daarin zoals pianist Jef Neve, jawel. Maar ook de anonieme vroedvrouw die, als ik het haar vraag, zelf niet meer weten zou hoeveel leventjes ze in die vier decennia met haar handen ter wereld heeft geholpen.

Het ambachtelijk boek is tot beeldkunst verheven met fotografiek van Marco Mertens. Een fijne gedachte van Uitgever Dirk Remmerie met de steun van Unizo. Smaakt naar meer. ‘Hands On’. Uitgeverij Davidsfonds. Koen Lauwereyns & Marco Mertens. 15 gesprekken en 15 portretten.