BLOGBOEK
DE GROEIPIJNEN VAN WIM VANDEVELDE
MISLUKTE STADSGREEP
VAN ZUSTER MACHTALLEEN
Wat lijsttrekker Wim Vandevelde van de Ronsiese N-VA niet vertelt, is dat hij de socialisten uit het stadhuis wil. Met zijn streven neemt hij burgemeester Luc Dupont in de tang. De socialisten moeten naar af . Richting oppositie naast het Vlaams Belang.
De overstap van Brigitte Vanhoutte, tot vorige week nog ongegeneerd zetelend als raadslid voor CD&V is daarbij niet meer dan een - smakeloos - verhaal van pure persoonlijke ambitie boven het hoofd van de Ronsenaars. Vanhoutte botste bij CD&V op stemmenkanonnen Agnes Van Crombrugge (op 2), Joris Vandenhoucke (op 3) en Jan Foulon (op 4). Verderop hoefde het voor haar niet. Einde CD&V parcours. Als Vanhoutte de CD&V vandaag ‘een gebrek aan identiteit aanwrijft’, zwijgt ze in alle talen over het amalgaan van overlopers en hypehoppers in haar nieuwe stek. Revanchisten en opportunisten die de rangen van de jonge en aloude overtuigde Vlaamse confederalisten, tot inkeer gekomen Blokkers, verweesde ex-Volksuniegetrouwen komen nagelopen.
De klokkenluiders van de Klijpe
Wim Vandevelde klaagt er vandaag in Het Laatste Nieuws over ‘dat de kandidatuur van Zuster Magdaleen werd getackeld door bepaalde krachten binnen de kerk’.
Kijk Wim, nu rollen de bollekens van mijn paternoster alover de vliegende tapijten in de Sint-Hermeskerk. Als allochtonen hier spreken ‘namens de Grote Moskee’ is het kot te klein en vinden we dat met zijn allen als ‘oude Ronsenaars’ – zeer terecht - niet kunnen. Kandidaten en gekozenen van dit land horen hier namelijk al lang, vanwege de scheiding van kerk en staat, enkel te spreken namens àlle burgers. Zonder inmenging noch onderscheid van filosofische of religieuze overtuiging.
Maar iemand als Zuster Magdaleen, onovertroffen icoon van de Rooms-Ronsese vroomheid wordt dan wel doodleuk gevraagd om zelf op de lijst te gaan staan en ze wil wel maar helaas mag ze niet ‘van de krachten’. Het lijkt op een verhaal rond de Da Vince Code of…De Naam van de Roos.
Had Magdaleens goeie vriendin Agnes Van Crombrugge haar gevraagd voor de lijst van ‘ vriend Luc’, de noodklok van de Klijpekerk was allicht door het duo klokkenluiders van de Klijpe Vandevelde-Dhaeze uit haar siliconespuittorentjen gesnokt.
Overigens bevestigt Zuster Magdaleen met haar voornemen alleen maar de bijnaam die ze in de loop der jaren van de wakkere Ronsenaars heeft meegekregen: Zuster Machtalleen. De N-VA heeft die bijnaam nu voorgoed bekrachtigd.
De heilige geest is hiermee helemaal uit haar flacon Coco Flanel. Want hoe deloyaal kan je zijn ten aanzien van Luc Dupont, uitgerekend toch dé man die de Kliniek der Zusters van Barre Machtigheid fuseerde tot een van de beste van Vlaanderen?
(Bedankt voor bloemen! Zoals een man in het wit uit Rome ooit zegde op Paeschen).
Ik wil al deze weinig fraaie verhalen best nog terugbrengen tot de groeipijnen van Wim Vandevelde. Maar ‘leuk’ is anders. De N-VA is hier in ijltempo bezig precies het omgekeerde te bewerkstelligen van wat zij beoogt.
Want wanneer mensen politiek - in dit geval lijsttrekker Gunther Deriemaker & 'boeman' Pol Kerckhove - sytematisch in het verdomhoekje worden geduwd, dan is het uitkijken voor de Calimero-reflex bij de kiezer en het boomerangeffect vanuit het stemhokje.
Vandevelde ontpopt zich aldus tegen eigen beter weten in tot gangmaker van de voortzetting van het huidig bestuur. Aangesterkt als het moet met de Liberale Unie. Het klinkt raar maar het is waar: de liberalen zitten hier letterlijk en figuurlijk op rozen...
Veel liberale kiezers die al langer hun neus ophalen voor inmenging van religie in de politiek, zullen immers nu wel twee keer nadenken over deze poging tot religieuze restauratie. Diegenen die namens hun kiezers na de verkiezingen aan de onderhandelingstafel zullen zetelen voor de aanmaak van een nieuwe coalitie al evenzeer.
Luc Dupont heeft hard en knap gewerkt. Zo iemand verdient een waardige erkenning. Van de Ronsenaars zeer zeker, maar dàt maakt de kiezer zelf uit. Ook van zijn huidige bestuurspartners verdient Dupont een fijne fin de carrière.
Ook en niet minder als hijzelf niet aan zet zou zijn na 14 oktober. De socialisten doen er daarom goed aan hun claims omtrent het burgemeesterschap stevig door te praten en in elk geval acceptabel te maken voor de man die zich door zijn bekwaamheid, zijn verbeten dossierkennis en zijn hard werk samen met hen ontpopt heeft tot een van de beste na-oorlogse burgemeesters van Ronse.
Zoniet wordt het dus een coalitie rond Duponts CD&V, zonder socialisten. Het zou betekenen dat Luc Dupont Ronse dag na dag zou dienen te besturen met diegenen door wie hij bij de lijstvorming tot drie, vier keer toe in de zak is gezet om een beleid te voeren dat niet gedragen wordt door al diegenen die hem wel – ook in tijden van storm op zee - fideel zijn gebleven.
MISLUKTE STADSGREEP
VAN ZUSTER MACHTALLEEN
De overstap van Brigitte Vanhoutte, tot vorige week nog ongegeneerd zetelend als raadslid voor CD&V is daarbij niet meer dan een - smakeloos - verhaal van pure persoonlijke ambitie boven het hoofd van de Ronsenaars. Vanhoutte botste bij CD&V op stemmenkanonnen Agnes Van Crombrugge (op 2), Joris Vandenhoucke (op 3) en Jan Foulon (op 4). Verderop hoefde het voor haar niet. Einde CD&V parcours. Als Vanhoutte de CD&V vandaag ‘een gebrek aan identiteit aanwrijft’, zwijgt ze in alle talen over het amalgaan van overlopers en hypehoppers in haar nieuwe stek. Revanchisten en opportunisten die de rangen van de jonge en aloude overtuigde Vlaamse confederalisten, tot inkeer gekomen Blokkers, verweesde ex-Volksuniegetrouwen komen nagelopen.
De klokkenluiders van de Klijpe
Kijk Wim, nu rollen de bollekens van mijn paternoster alover de vliegende tapijten in de Sint-Hermeskerk. Als allochtonen hier spreken ‘namens de Grote Moskee’ is het kot te klein en vinden we dat met zijn allen als ‘oude Ronsenaars’ – zeer terecht - niet kunnen. Kandidaten en gekozenen van dit land horen hier namelijk al lang, vanwege de scheiding van kerk en staat, enkel te spreken namens àlle burgers. Zonder inmenging noch onderscheid van filosofische of religieuze overtuiging.
Maar iemand als Zuster Magdaleen, onovertroffen icoon van de Rooms-Ronsese vroomheid wordt dan wel doodleuk gevraagd om zelf op de lijst te gaan staan en ze wil wel maar helaas mag ze niet ‘van de krachten’. Het lijkt op een verhaal rond de Da Vince Code of…De Naam van de Roos.
Had Magdaleens goeie vriendin Agnes Van Crombrugge haar gevraagd voor de lijst van ‘ vriend Luc’, de noodklok van de Klijpekerk was allicht door het duo klokkenluiders van de Klijpe Vandevelde-Dhaeze uit haar siliconespuittorentjen gesnokt.
Overigens bevestigt Zuster Magdaleen met haar voornemen alleen maar de bijnaam die ze in de loop der jaren van de wakkere Ronsenaars heeft meegekregen: Zuster Machtalleen. De N-VA heeft die bijnaam nu voorgoed bekrachtigd.
De heilige geest is hiermee helemaal uit haar flacon Coco Flanel. Want hoe deloyaal kan je zijn ten aanzien van Luc Dupont, uitgerekend toch dé man die de Kliniek der Zusters van Barre Machtigheid fuseerde tot een van de beste van Vlaanderen?
(Bedankt voor bloemen! Zoals een man in het wit uit Rome ooit zegde op Paeschen).
Maar hoe zusters
omgaan met scrupules,
daar kijkt dit land
tegenwoordig
allang niet meer van op.
Want wanneer mensen politiek - in dit geval lijsttrekker Gunther Deriemaker & 'boeman' Pol Kerckhove - sytematisch in het verdomhoekje worden geduwd, dan is het uitkijken voor de Calimero-reflex bij de kiezer en het boomerangeffect vanuit het stemhokje.
Vandevelde ontpopt zich aldus tegen eigen beter weten in tot gangmaker van de voortzetting van het huidig bestuur. Aangesterkt als het moet met de Liberale Unie. Het klinkt raar maar het is waar: de liberalen zitten hier letterlijk en figuurlijk op rozen...
Veel liberale kiezers die al langer hun neus ophalen voor inmenging van religie in de politiek, zullen immers nu wel twee keer nadenken over deze poging tot religieuze restauratie. Diegenen die namens hun kiezers na de verkiezingen aan de onderhandelingstafel zullen zetelen voor de aanmaak van een nieuwe coalitie al evenzeer.
Luc Dupont heeft hard en knap gewerkt. Zo iemand verdient een waardige erkenning. Van de Ronsenaars zeer zeker, maar dàt maakt de kiezer zelf uit. Ook van zijn huidige bestuurspartners verdient Dupont een fijne fin de carrière.
Ook en niet minder als hijzelf niet aan zet zou zijn na 14 oktober. De socialisten doen er daarom goed aan hun claims omtrent het burgemeesterschap stevig door te praten en in elk geval acceptabel te maken voor de man die zich door zijn bekwaamheid, zijn verbeten dossierkennis en zijn hard werk samen met hen ontpopt heeft tot een van de beste na-oorlogse burgemeesters van Ronse.
Zoniet wordt het dus een coalitie rond Duponts CD&V, zonder socialisten. Het zou betekenen dat Luc Dupont Ronse dag na dag zou dienen te besturen met diegenen door wie hij bij de lijstvorming tot drie, vier keer toe in de zak is gezet om een beleid te voeren dat niet gedragen wordt door al diegenen die hem wel – ook in tijden van storm op zee - fideel zijn gebleven.
posted by Stef Vancaeneghem at 10:52
<< Home