TRANSFERTPOLITIEK

ANGELIQUE MARQUISE QUI CHANGE.

Als u één van de duizenden Tavi-fans bent, kent u Angélique Syroit, de lenige dancing queen van Ronse die met haar legioen dartele duivelinnekes Tavi wist te bekoren tot een tijdelijke overstap naar ’t Fiestpaloas.

In het echte leven stond Angélique zes jaar geleden op de CD&V-lijst van Luc Dupont. Vier jaar lang zetelde ze als OCMW-raadslid voor de partij van Dupont. Twee jaar geleden ‘verliet ze de politiek’. Zogezegd ‘vanwege drukke beroepsredenen’. Nu blijkt ze het dan toch niet zo druk te hebben. Van de persverantwoordelijke van de N-VA- Ronse bereikte me deze week de melding waaruit blijkt dat ze overloopt en kandidate is van de N-VA voor oktober. Vanwege haar drukke beroepsbezigheden vertoeft ze zelf deze week met haar dancers aan de Gavers.

In deze nieuwe wollige en gezwollen N-VA-variatie op de waarheid vernemen we als Ronsenaars een heel andere uitleg dan twee jaar geleden. Nu luidt het ‘dat Angélique Syroit eerder al een politiek engagement opnam maar dat de wijze waarop ze dit mandaat diende in te vullen niet strookte met haar visie over de invulling van een politiek mandaat.’ Ha bon. Maar waarom hebben we dan als Ronsenaars wel twee jaar moeten wachten om deze nieuwe 'invulling' van de waarheid achter haar ontslag te kennen? Dat belooft omtrent transparantie. Helemaal mooi wordt het met de melding dat ze gaat 'streven naar rechtlijnigheid'. Goed bezig. Een mens wordt er geeldegans zen zen van.

De kracht van verandering op zijn Ronsies.

De Nieuwe Vlaamse Alliantie van Ronse wordt aldus gaandeweg een soort Cour des Miracles voor hoppende egotrippers, malcontente socialistenvreters, ontgoochelde tsjeven, tot inkeer gekomen oud-blokkers. Jammer voor al die jonge en minder jonge N-VA'ers die het echt goed menen met Ronse.

Van het heen en weer (s)hoppen van Paul Carteus kijken de Ronsenaars niet meer op. De hoed van Carteus heeft vele deuken. Een onnavolgbaar brokkenparcours als CD&Ver, dubieuze dubbelrol als Davidsfondsvoorzitter, Marnixfixer, kleurloos N-VA-voorzitter, curiosum op Facebook als dansmarieke in de schoolgang.

De hoofdvogel wordt echter afgeschoten door Bernard Van Den Daele. Ooit boegbeeld van CD&V in Ronse en gewezen schepen van Openbare Werken voor die partij. Bernard Van Den Daele verklaart zelf publiekelijk zijn ‘overstap’ naar de N-VA ‘als een initiatief waarmee hij…het burgemeesterschap van Luc Dupont wil versterken’. Niet eens zo zeker of hij zijn mandaat in zijn nieuwe politieke familie nadien wel opneemt. Eerst stemmen rapen dan (alweer) maken dat hij wegkomt, ik zie het hem doen.

Te gek voor woorden dit alles. Bernard Van Den Daele breekt met dat statement omtrent zijn steun aan Dupont alvast het (Ronsies) Olympisch record in de discipline politique politicienne. Het vorige record stond op Wouter Stockman van Groen. Tja, Wouter: eeuwige roem duurt in Ronse maar even.

Uiteindelijk zijn al die hoppers en shoppers vooral goed bezig om hun eigen heel pittoreske invulling te geven aan het idee van 'Tuupe vuir Ronse' door… naar mekaar over te lopen en in hun machtsgeilheid openlijk Luc Dupont, de onbetwistbare sterke man van Ronse te besnuffelen. Dit alles in de verwachting straks samen met Dupont Ronse te kunnen besturen - om hem dan gauw te vertellen hoe het verder moet - en de vermaledijde 'ranzige' socialisten eens en voor altijd buiten te kieperen.

Voorlopige stand van deze transfertpolitiek. Van Groen naar de SP.A naar de CD&V. Van de CD&V naar de N-VA. Who's next? Incroyable mais vrai: de kracht van verandering komt in Ronse vandaag vooral van de liberalen. Anders dan zes jaar geleden komen zij voor het eerst sinds lang weer overeen. Enfin zo te horen toch. Dat is pas een keer iets anders. Zelfs de interne taalperikelen laten ze nu wijselijk over aan…de CD&V. Was ik van Luc Dupont (gelukkig voor hem ben ik dat niet), ik zoude eens een overstapje overwegen naar de eigenste CD&V. De kracht van de verandering... door te zijn en te blijven wie je bent en gewoon voort te werken waar je zit.