BESTE LEZER (ES)

Vijf jaar geleden startte ik deze blog. Als journalist had ik dan een beroepsleven lang in nationale media gepend voor diverse magazines en kranten. Ik had er de grenzen verkend van het vrijgevochten schrijven. Eerst botste ik er aan tegen de oude verzuiling. Dan weer tegen de zakelijke belangen van aandeelhouders. Tenslotte tegen de gestadige vervlakking naar omlaag van de verpulping van de pers. Tijd voor een eigen onafhankelijk schrijfhoekje zonder opdrachtgevers, noch broodheren, commerciële druk noch beïnvloeding van welk netwerk ook. Een verhaal puur van pen tot lezer.

Blogs waren toen nog een onbekend verschijnsel. Toch tekende u vanaf dag één massaal present. Waarvoor mijn blijvende dank. Sindsdien is het ook altijd maar blijven groeien. Vandaag klimmen we aldus samen naar het half miljoen clicks én naar de 10.000 individuele bezoekers van mijn blogprofiel.

Vanuit onze gedeelde liefde voor Ronse hebben we hier samen het chagrijnverhaal van de vreemdelingenhaat afgeblokt. Het politiek cliëntelisme van de verpampering en het persoonlijk affairisme worden hier dag na dag ontmaskerd. Waar en wanneer mogelijk wordt hier ook gepoogd de vermaledijding van Ronse te bestrijden.

Natuurlijk zullen we deze snel globaliserende en naar overal migrerende wereld niet terugbrengen naar de tijd van toen alles zoveel beter was, zogezegd. We proberen hier wel te werken aan onze eigen lokale leefwereld om van Ronse een stad met uitzicht op de wereld van morgen te maken.

Als steuntje voor de - soms perfide - druk die ik hierbij als schrijvend mens ondervind van de lokale netwerken van de macht die hun eigen belang of hun partijtucht al eens laten voorgaan en daarbij geen verkettering van de boodschapper schuwen, kreeg ik vanochtend nog dit hartversterkend mailtje van een vriend:

De maatschappij doet er goed aan
zich te herinneren
dat literatuur als een vuur is,
dat ze dissidentie is en rebellie
dat de zin van het schrijven ligt
in protest, in de contradictie
en in de kritiek.

(Vargas Llosa, kersvers Nobelprijs Literatuur).

Met dergelijke lezers, fideel en in zo’n grote getale, kan ik niet anders dan doorgaan tot aan de streep. Die streep ligt voor mij aan de volgende gemeenteraadsverkiezingen. Tot zolang zal ik hier samen met u onze mooie droom ‘Tuupe vuir Ronse’ verder gestalte blijven geven. Dat mijn informatieve rol daarin nu en dan botst met de politieke ambities van enkelingen, daar moeten onze lokale politiekers en hun cenakeltjes maar leren mee leven. Maar noch de banalisering van het minder leuke nieuws dat u hier - vaak als eerste - leest, noch de verkettering van de boodschapper zullen beletten dat we hier tot dan de arrogantie van de macht, de uitschuivers, de verstrengeling van het persoonlijk belang met het eigenbelang en de (normen)vervaging ten voordele van de eigen persoonlijke agenda waar en wanneer nodig zullen aanklagen. Tot spijt van wie het benijdt. Horen zien en schrijven, als het moet tegen de lemen reuzen van de middelmaat. Voor een transparant eensgezind bestuur 'Tuupe vuir Ronse' dat eindelijk eens op een open manier weet om te gaan met de publieke opinie.

Zelf hou ik mijn comments over het politieke wereldje van Ronse op deze blog dan na die gemeenteraadsverkiezingen voor bekeken om me dan verder, bij leven en welzijn, voortaan geheel te wijden aan mijn andere schrijfsels. Al dan niet on blog. Het doet me alvast bijzonder plezier dat u - zo te merken aan uw nooit geziene respons - mijn pas opgestart ‘Ronsies Rariteitenboek’ weet te appreciëren. Ik dank jullie allen voor het vertrouwen in die afgelopen vijf jaar. Ik wens jullie hier nog jaren leesgenot. Voor mij blijft het alvast een puur schrijfgenot, in evengrote gretigheid als die eerste dag van toen. Alweer vijf jaar geleden.

Tuupe vuir Ronse.
.