BRIEFGEHEIMEN

Beste Bart,

‘De steden blijven steeds meer achter als trekpleister van jonge allochtonen en bejaarde autochtonen.’ ‘Het Vlaamse platteland verandert gestaag in een aaneengesloten voorstad waar de middenklasse thuis is.’ ‘De romantische droom van het sociaal geïntegreerde, landelijke leven waar het individu nog geworteld is in een gemeenschap en in een rechtstreeks verband leeft met de natuur, is voorgoed verloren.’

Dit schrijf je deze week in je column voor De Standaard. Ik geef grif toe dat ik hier gretig de copy and paste-toets bezig om de meest relevante passages uit je stuk bijeen te garen, aldus mijn lezers tijd te besparen. Van tijd gesproken, ik vraag me af waar je hem nog vindt om die tweewekelijkse column vol te schrijven , nu je het land redden moet van de boedelscheiding. Doch dit terzijde. Ceci n’est pas notre propos. Wat me in die column vooral interesseert, is wat je schrijft omtrent de renaissance van de Vlaamse steden.

‘Op die manier’ schrijf je, ‘dreigen we de kans op een stedelijke renaissance te missen, de ontwikkeling van de stad tot een knooppunt dat een nieuwe gemeenschap creëert door de kruisbestuiving van individuen die er elkaar cultureel, economisch en sociaal ontmoeten.’ ‘Steden hebben daarvoor een project nodig waarmee de inwoners zich kunnen identificeren en dat hen versterkt door het koesteren van een collectieve ambitie en fierheid.’ ‘Zo'n project kan echter niet gedragen worden door steden die worden gedomineerd door de extreme segregatie tussen een nieuw stadsproletariaat enerzijds en een smalle laag van zeer rijke inwoners anderzijds.’

Beste Bart, wat je schrijft komt op het moment dat onze geliefde stad Ronse door diezelfde krantengroep 'De Standaard' andermaal totaal ongenanceerd wordt verketterd als ‘armste Vlaamse gemeente’. Met zeer betwistbare achterhaalde statistiekjes en ingrediënten zoals ‘dubbele beglazing’, als norm voor leefbaarheid en geluk. Maar goed, wij vermaledijde Ronsenaars zijn het al langer gewoon om door Vlaanderen eerst decennia lang straal te worden genegeerd in een politieke strategie van Vlaams Groot-Oudenaarde versus tweetalig Klein-Ronse, dan door datzelfde Vlaanderen in zijn zogeheten ‘kwaliteitskranten’ (dezelfde krant die je kameraad Di Rupo ooit opzadelde met de mythomane Olivier Trusnach-affaire …) te worden geschoffeerd. Als dat half verfranste canaillestadje op de rand van…hééikes Wallonië.

‘De randstedelijke drang van de Vlaming neemt langzaam maar zeker dramatische proporties aan’, schrijf je. ‘Te meer daar deze drang misschien wel historisch verklaarbaar is, maar inmiddels wel ingaat tegen de internationaal heersende tendens. In de ons omliggende landen loopt het platteland immers leeg en werpen stedelijke metropolen zich op als de ordenende bakens van de geglobaliseerde wereld.’

Beste Bart, als het je echt menens is met de renaissance van de Vlaamse steden, wil je dan misschien van Ronse je projectstad maken in dat nieuwe tolerante en niet gepolariseerde Vlaanderen dat je voor ogen hebt?

(Ik vergeef je wat dat betreft je laatste zin daarover in die column: ‘Stadlucht macht frei’ die me net een ietsepietsje teveel denken doet aan die andere Duitse slogan. Ga je nu vooral niet weer verontschuldigen voor de Joodse gemeenschap, heb je al eens gedaan er wordt niet getwijfeld aan je nobel streven. Zoals ik hier apropos ook best wel die beroemde foto van jou naast Le Pen wil vergeten. Le Pen: de man die de concentratiekampen ‘een detail in de geschiedenis' noemde. Ceci n’est pas notre propos. Bis).

Als door Vlaanderen vijftig jaar lang vergeten en verguisde Ronsenaars zijn we met zijn allen hier dus echt wel ervaringsdeskundigen inzake plattelandsvlucht naar pakweg Maarkedal, Kluisbergen, 'La Région de Collines' (ik zwijg nog over Frasnes), Nieuwpoort, Knokke en godbetert het bucolische blanke Golfparadijs Oudenaarde: waar alleen het bier bruin mag zijn.

Als Ronsenaars zijn we, dankuwel vele staatshervormers en redders van Het Vaderland, echte ervaringsdeskundigen inzake de systematisch mediatiek opgeklopte onveiligheid, de aangepookte 'extreme segregatie' tussen dat ‘nieuw stadsproletariaat’ en die ‘smalle laag van zeer rijke inwoners’ zoals je dat in je dure woordentaal schrijft.

Je bent hier zeer welkom aan het Vrolijke Kring-tentje annex Rode Kruis-wagen naast onze stadsbibliotheek. Ik zal je er persoonlijk opwachten. Je kan er dan, net als aarstbisschop Léonard, een symbolische kap geven in de armoede van het Ronse dat door 'Het Betere Vlaanderen' in de steek is gelaten. Ronse, je weet wel, dat achterdeurke van Vlaanderen, die voordeur van het 'Weulloonie' van Ronsenaar Rudi Demotte en vooral:

de s(c)eptische put van België.

Nadien trakteer ik je graag op een mega-puntzak Buuntsies Nuitsies en een Ronsischen Tripel. Tja,je kan niet alle dagen gastronomische sterretjes zien bij 'Bruneau'in Brussel daar.

Désolé, beste Bart. Maar als dit land inderdaad in twee versnellingen leeft en geresponsabiliseerd moet worden, dat Vlaanderen dan zelf begint met zijn verantwoordelijkheid op te nemen tegenover de door Vlaanderen bewerkstelligde gerichte ondergang van Ronse. Want met al jullie preformaties en deformaties houden jullie daar in Brussel dit Ronse nu al een halve eeuw qua versnelling vooral in achteruitstand .

Ik ga het hierop houden. De Ronsenaars weten wat ik bedoel. En jij ongetwijfeld ook. Als Slimste Mens.

(Aan Bart De Wever).

‘Ongefrankeerde Correspondentie’.
Copyright Stef Vancaeneghem.
Illustratie: Michel Provost.