BLUE MOON

4.

Op dinsdag repeteren we in de ‘Silicon Valley’. Nicole heeft haar zaak zo herdoopt toen het de mode werd van internetcafé’s. Voorheen heette haar afspanning 'De Spoetnik'. Daarna ‘The Chattanooga Choo Choo.’ Dat was toen de Amerikanen de Russen in de gaten hielden aan de radar in D’Hoppe.

De G.I.’s stonden in deze sector van de Pax Americana onder bevel van een kolonel die hele dagen rondtoerde in een flesgroene Camaro mèt vanille hardtop. De kolonel ging gekleed in commandopak en combat shoes. Hij was de local hero van alle meisjes, tot ongenoegen van hun aanbidders in blauwe blazer bovenop gladgestreken grijze flanel.

‘Ticket to ride chick?’ riep hij hun liefjes wuivend toe vanuit zijn bronstig brullende Camaro, dezelfde waarmee Belgisch kampioen Chris Tuerlinckx dat jaar de Boucles de Spa had gewonnen. Dagenlang toerde de kolonel rond van station naar place to be. Met al zijn cilinders cool onder controle. Hij leek op Harry Belafonte. Met in de blik iets van: In the jungle, the lion sleeps tonight.

Toen deerde dat nog niet, een zwarte in onze stad. Als je voetballer was zoals Yamuka uit Kongo of kolonel uit Indiana was het okee. Ook Maraboedja werd getolereerd op de zaterdagmarkt. Dit vanwege zijn diensten aan de bevolking op het niveau van de volksgezondheid. Maraboedja verkocht karaboedja onder een paraplu van Union St-Gilloise. Karaboedja was een wondermiddel uit het land van de Maraboes tegen kwalen waarvan inheemse dokters schouderophalend tegen hun patiënten beweerden dat het van de zenuwen kwam.

Naar de kolonel werd opgekeken. Ten eerste omdat hij het Pentagon vertegenwoordigde hier ter plekke. Ten tweede omdat hij onze stad een gevoel van veiligheid meegaf. Zijn jongens hadden toch net nog Santo Domingo veroverd? Zodus. Wie durfde hier nog spreken van de Varkensbaai?

De kolonel ging nooit in op politiek geladen gesprekken. Hij was gebonden door het Militair Geheim. In dergelijke gevallen keek hij je vanop zijn barkruk grijnzend aan. Zoog vuur in zijn Camel. Zat onderwijl met zijn zware zwarte rechterhand - met babyroze binnenkant - aan het lekker kontje van zijn efemere scharrel die hij onveranderlijk Pepsi noemde.

Nicole heeft hem persoonlijk nog goed gekend, de kolonel. Meer wil ze ons hierover niet kwijt. Het gaat hier om de binnentuin van haar hart. Er zit zoveel in de binnentuin van haar hart, jongens toch. Ze mikt haar geblondeerde mèche achteruit. Het signaal dat we voor vandaag niet meer moeten aandringen op nog meer verhalen van boeiende mannen die haar pad hebben gekruist.

Nicole is de marraine van onze ‘Snukkende Snaren.’ Een beetje zoals Annie Cordy de marraine is van Anderlecht. Zij is het, Nicole, die erop aangedrongen heeft dat we onze podiumnaam zouden veranderen. Vroeger heetten we de ‘Snurkende Snaren.’ Dat vond Nicole niet wervend genoeg naar onze boekingen toe.

Zij zorgt voor bouillon met croutons als we het koud hebben in het repetitiezaaltje achterin. En voor Sangria Quinta als het zomert. We noemen haar gemoedelijk ons ‘Kitje’. Naar Nicole Kidman. Maar dan wel met een t. De t van Kittekat.

‘Een goede naam zorgt ervoor dat uw zaak altijd in blijft’, zegt Nicole die de hare allang kwijt is.

‘Als ge niet bijtijds verandert, zit ge op de duur met twee zatte toogslijters die over niks anders kunnen spreken dan over de Duitse shows van André Rieu. Dan kunt ge uw zaak sluiten.’

Het ware evenwel onverstandig Nicole te onderschatten. Zij is lid van Unizo. Ze onderhoudt vlotte contacten met burgemeester en stadssecretaris. Ze heeft zakelijke belangen in tenminste twee frietkramen ons bekend. Als spil van de stationsfeesten zit ze mee rond de tafel bij industrieel Naessens als er gesproken wordt over de bouw van een vier sterrenhotel aan het station met cinema. Ze regelt de beste plaatsen op de braderij. Ze onderhandelt met de schepen van Kerstballen over de verlichting. Wat weinigen weten: ze kent haar weg voor het regelen van parkeerboetes. Als er bij het ochtendgloren weer eens een lijk in de fontein komt bovendrijven, is het Nicole die op vraag van de opmerkzame vroege pendelaars de hulpdiensten waarschuwt. Zij verschaft dan ook tal van nuttige tips omtrent de identificatie van het slachtoffer. In welke etablissementen het lijk het laatst zoal gesignaleerd is.

Haar internetverbinding heeft nooit gewerkt. De nieuwe naam ‘Silicon Valley’ slaat volgens sommigen die beweren het persoonlijk te weten dan ook meer op ‘andere aanpassingen’ die Nicole zou hebben laten uitvoeren om 'in' te blijven.

Zie, dat heb je nu weer in zo’n provincienest als het onze: vuige geruchten. Als ‘Snukkende Snaren’ willen wij echter geen andere marraine voor onze groep. Als dat mens zich nu goed voelt met nieuwe marchandise in haar etalage, wie zijn wij om haar commerce te dwarsbomen? Het is hààr lichaam.

Een keer is het jammerlijk uit de hand gelopen. Het was bloedheet die zomeravond, meer dan veertig graden. Volop de opwarming van de planeet. We zouden niettemin de hele avond door repeteren. Nicole had het bij haar vrienden van Unizo geregeld dat we de zaterdag daarop als hoofdact zouden optreden voor de Dag van de Klant. Unizo had afgepingeld op onze vraagprijs. We hadden moeten plooien tegen onze principes in, want we zijn hard aan het sparen voor nieuwe micro’s.

Wij zaten nog volop bezig met onze fa kruisen. Het was onze drummer die het als eerste zag, toen Nicole met onze verfrissingen kwam.

‘Kittekatje, kijkt nu ne keer!’
‘Ge lekt van boven’.
‘Weer naar uw geld gekeken?
‘Dat hebt ge met die van Unizo.’

We hebben het Nicole moeten zweren op het hoofd van Onze-Lieve-Vrouw van Lorette. Als er één woord over uitlekt kunnen we een ander repetitielokaal zoeken.

‘Blue Moon’. Roman. Copyright Stef Vancaeneghem.