DE NIEUWE RONSENAAR (80)
WE WILLEN ALLEMAAL EEN VEILIG RONSE
Burgemeester Luc Dupont vraagt dat het gerecht via het sneltrecht hard optreedt tegen de amokmakers die vorig weekend Zonnestraat en Steenbrugge in rep en roer hebben gezet. Luc Dupont roept bij hoogdringendheid de Zonale Veiligheidsraad bijeen. Hij gaat in risicoweekends desnoods het speciale interventiekorps naar Ronse halen. Zo hoort het. Ronse moet weer een veilige stad worden. Genieten middenin het groen zoals het strategisch plan beoogt, kan enkel wanneer elke Ronsenaar zich weer veilig voelt.
Ook de Ronsese cafébazen zijn de herrieschoppers beu en slaan de handen in elkaar om de overlast aan te pakken. Nu nog de ouders.
De Steenbrugge
Iedere Ronsenaar die voor een avondlijke vergadering op de Steenbrugge moet zijn, weet het al langer. De Delhaizeparking is een uitvalsbasis voor straattuig dat daar rondhangt in zwaar bemande dure wagens. Een uitvalsbasis waarvoor? Van nachtenlange kliekjesvorming op een doodse parking komt zeker geen liefdadigheidswerk. Al jaren hangt er aan de Steenbrugge een dreigende sfeer die de Ronsenaar hoog zit en die de perceptie van onveiligheid aanzwengelt. Die perceptie komt dan bovenop de verhalen over inbraken, verbale agressie, omsingeling, intimidatie, aanranding, bedreiging.
Het veiligheidsgevoel ebt in Ronse finaal weg. Ten eerste door concrete feiten (inbraken, agressie, aanrandingen). Ten tweede door een onveilige perceptie (kliekjesvorming alom). Ten derde door tergende overlast (op straat, in café’s, in sportcentra). Wie dat niet ziet, is stekeblind. Elke Ronsenaar heeft in zijn familie of vriendenkring onderhand wel al iemand die er zelf het slachtoffer is van geworden. Dit heeft totaal niks met racisme of politiek correct denken te maken. Ronse heeft vandaag dus zowel in de perceptie als in werkelijkheid een onveilig imago.
Street fighting men
De rellen van zaterdag na een fuif in de Volksbond zullen die perceptie alleen nog maar verscherpen. Tien politiemensen en drie interventieploegen werden ingezet om de zware rellen onder controle te houden. Er was versterking nodig uit Oudenaarde, Brakel en Geraardsbergen. Twee politiemannen werden het ziekenhuis in geslagen. Vijfig herrieschoppers bekogelden de ordediensten met glazen, stenen en al wat niet te heet of te zwaar was. Er werden vernielingen aangebracht aan de frituur, een personenwagen en het bushokje. Er werden processen-verbaal opgesteld tegen vier aanstokers.
Burgemeester Dupont vraagt nu aan de Procureur des Konings dat er snel gevolg wordt aan gegeven via het snelrecht. Dupont wil met de zonale veiligheidsraad dringend een hoop wettelijke en haalbare maatregelen om dergelijke incidenten te voorkomen. Desnoods haalt hij het speciale interventiekorps van de federale politie naar Ronse zoals eerder al het geval was voor de Bommelsfeesten. Daar hangt dan voor de Ronsese belastingbetaler wel telkens een prijskaartje aan vast van 2000 euro. Dupont denkt ook aan meer camera’s: aan de Delhaize. En als het nodig is ook aan het station.
Generatiekloof en sociale breuk
Het kostenplaatje brengt ons hier op een dieper spoor. De gruwelijke roofmoord op Joe Van Holsbeeck toont ons nog maar eens hoe diep de onveiligheid wortelt in een waardenloze generatie die gretig op roof trekt naar de holle geluksbeloften van een luxemaatschappij die om het jaar een nieuwe gsm, een mp3-speler of een digitaal fototoestel op de markt smijt.
Veel ouders, al dan niet uit samengestelde gezinnen, al dan niet in illegale of niet-geïntegreerde situaties (zie de Poolse ouders van de mededader van de moord op Joe), al dan niet zelf ontworteld, kunnen die consumptiedrang van hun adolescenten niet meer aan. Gaandeweg verliezen ze de opvoedende greep op hun kinderen en lossen ze tenslotte ook de rol van hun levensbelangrijke sociale controle.
Ouders verliezen aldus het vertrouwen van hun kinderen omdat ze hen de luxe van anderen op school niet kunnen bieden. Lijdzaam, gelaten, onverschillig of zelf verbitterd zien ze toe hoe die kinderen van hen in de ban geraken van hun gefrustreerde soortgenoten en tenslotte hun gram gaan halen op straat.
Snelrecht voor de schoolkracht
Het onderwijskorps moet daarbij dan maar al te vaak machteloos toezien hoe elke pedagogische poging om deze neergaande spiraal te counteren systematisch in de vernieling wordt gewalst door het grote gelijk van het kind of het grote gelijk van de ouders: tegenover de verbouwereerde eenzame leerkracht die zijn of haar werk goed tracht te doen.
De leerkracht als bijzondere scharnier in de maatschappij moet meer dan ooit in staat worden gesteld om zijn vitale opvoedende rol weer ten volle te spelen. Snel Belg-wetten en snelrecht zullen niks echt ten gronde oplossen zo lang er geen Leerkrachtwet komt die alle schoolkrachten terugplaatst in de kern van de geavanceerde maatschappij en beschermt tegen de excessen van het vaak wraakroepend opvoedingspatroon van losgeslagen en gemarginaliseerde ouders.
Ouders-Informatie-Netwerk
Wanneer gaan de ouders van die aan hun lot overgelaten Ronsese jongeren eindelijk zelf eens hun verantwoordelijkheid opnemen? Wanneer gaan ze uitpakken met bijvoorbeeld een Ronsies Ouders-Informatie-Netwerk met daarin autochtone en allochtone vertegenwoordigers plus de ouderverenigingen van alle scholen?
Tot aan hun meerderjarigheid staan kinderen onder de hoede van hun ouders. Het wordt hoogtijd dat de betrokken ouders van Ronse hun kinderen tot de orde roepen en zelf de gebroken potten betalen. Kinderen van de eerste of vijfde generatie, kinderen van autochtonen of allochtonen het maakt totaal niet uit. Het laatste wat we moeten doen is, zoals de racisten maar al te graag zouden willen, het veiligheidsprobleem ook in Ronse versmallen tot een etnisch debat. Hoe fout dit ware en tot welke vergissingen dit leidt, heeft de moord op Joe helaas nog maar eens ook pijnlijk aangetoond.
Preventie en interventie
Ronse moet gewoon weer veiliger punt. Met preventie waar kan, met interventie waar moet. Luc Dupont verdient in zijn aanpak de steun van àlle Ronsenaars. Wie er nu aan denkt dit weeral electoraal te interpreteren, is totaal ter kwader trouw.
Luc Dupont heeft op het stuk van veiligheid van niemand lessen te krijgen. Hij doet al jaren wat wettelijk kan: zonder daarbij in de valstrik te lopen van een afschrikwekkende repressieve politiestad. Het siert hem. Het is de moeilijkste weg naar een leefbare stad voor iedereen.
Als burgemeester Luc Dupont er nu ook in slaagt die losgeslagen kids en hun ouders een keer en voor altijd voor hun verantwoordelijkheid te plaatsen, geeft hij de repressieve politiestaat van het blanke Herrenvolk die racisten en neo-fascisten ook in Ronse voor ogen hebben geen enkele kans.
Je lost het veiligheidsprobleem van Ronse dus niet op met gratis gevelbeschermertjes en demagogische window-dressing.
Burgemeester Luc Dupont vraagt dat het gerecht via het sneltrecht hard optreedt tegen de amokmakers die vorig weekend Zonnestraat en Steenbrugge in rep en roer hebben gezet. Luc Dupont roept bij hoogdringendheid de Zonale Veiligheidsraad bijeen. Hij gaat in risicoweekends desnoods het speciale interventiekorps naar Ronse halen. Zo hoort het. Ronse moet weer een veilige stad worden. Genieten middenin het groen zoals het strategisch plan beoogt, kan enkel wanneer elke Ronsenaar zich weer veilig voelt.
Ook de Ronsese cafébazen zijn de herrieschoppers beu en slaan de handen in elkaar om de overlast aan te pakken. Nu nog de ouders.
De Steenbrugge
Iedere Ronsenaar die voor een avondlijke vergadering op de Steenbrugge moet zijn, weet het al langer. De Delhaizeparking is een uitvalsbasis voor straattuig dat daar rondhangt in zwaar bemande dure wagens. Een uitvalsbasis waarvoor? Van nachtenlange kliekjesvorming op een doodse parking komt zeker geen liefdadigheidswerk. Al jaren hangt er aan de Steenbrugge een dreigende sfeer die de Ronsenaar hoog zit en die de perceptie van onveiligheid aanzwengelt. Die perceptie komt dan bovenop de verhalen over inbraken, verbale agressie, omsingeling, intimidatie, aanranding, bedreiging.
Het veiligheidsgevoel ebt in Ronse finaal weg. Ten eerste door concrete feiten (inbraken, agressie, aanrandingen). Ten tweede door een onveilige perceptie (kliekjesvorming alom). Ten derde door tergende overlast (op straat, in café’s, in sportcentra). Wie dat niet ziet, is stekeblind. Elke Ronsenaar heeft in zijn familie of vriendenkring onderhand wel al iemand die er zelf het slachtoffer is van geworden. Dit heeft totaal niks met racisme of politiek correct denken te maken. Ronse heeft vandaag dus zowel in de perceptie als in werkelijkheid een onveilig imago.
Street fighting men
De rellen van zaterdag na een fuif in de Volksbond zullen die perceptie alleen nog maar verscherpen. Tien politiemensen en drie interventieploegen werden ingezet om de zware rellen onder controle te houden. Er was versterking nodig uit Oudenaarde, Brakel en Geraardsbergen. Twee politiemannen werden het ziekenhuis in geslagen. Vijfig herrieschoppers bekogelden de ordediensten met glazen, stenen en al wat niet te heet of te zwaar was. Er werden vernielingen aangebracht aan de frituur, een personenwagen en het bushokje. Er werden processen-verbaal opgesteld tegen vier aanstokers.
Burgemeester Dupont vraagt nu aan de Procureur des Konings dat er snel gevolg wordt aan gegeven via het snelrecht. Dupont wil met de zonale veiligheidsraad dringend een hoop wettelijke en haalbare maatregelen om dergelijke incidenten te voorkomen. Desnoods haalt hij het speciale interventiekorps van de federale politie naar Ronse zoals eerder al het geval was voor de Bommelsfeesten. Daar hangt dan voor de Ronsese belastingbetaler wel telkens een prijskaartje aan vast van 2000 euro. Dupont denkt ook aan meer camera’s: aan de Delhaize. En als het nodig is ook aan het station.
Generatiekloof en sociale breuk
Het kostenplaatje brengt ons hier op een dieper spoor. De gruwelijke roofmoord op Joe Van Holsbeeck toont ons nog maar eens hoe diep de onveiligheid wortelt in een waardenloze generatie die gretig op roof trekt naar de holle geluksbeloften van een luxemaatschappij die om het jaar een nieuwe gsm, een mp3-speler of een digitaal fototoestel op de markt smijt.
Veel ouders, al dan niet uit samengestelde gezinnen, al dan niet in illegale of niet-geïntegreerde situaties (zie de Poolse ouders van de mededader van de moord op Joe), al dan niet zelf ontworteld, kunnen die consumptiedrang van hun adolescenten niet meer aan. Gaandeweg verliezen ze de opvoedende greep op hun kinderen en lossen ze tenslotte ook de rol van hun levensbelangrijke sociale controle.
Ouders verliezen aldus het vertrouwen van hun kinderen omdat ze hen de luxe van anderen op school niet kunnen bieden. Lijdzaam, gelaten, onverschillig of zelf verbitterd zien ze toe hoe die kinderen van hen in de ban geraken van hun gefrustreerde soortgenoten en tenslotte hun gram gaan halen op straat.
Snelrecht voor de schoolkracht
Het onderwijskorps moet daarbij dan maar al te vaak machteloos toezien hoe elke pedagogische poging om deze neergaande spiraal te counteren systematisch in de vernieling wordt gewalst door het grote gelijk van het kind of het grote gelijk van de ouders: tegenover de verbouwereerde eenzame leerkracht die zijn of haar werk goed tracht te doen.
De leerkracht als bijzondere scharnier in de maatschappij moet meer dan ooit in staat worden gesteld om zijn vitale opvoedende rol weer ten volle te spelen. Snel Belg-wetten en snelrecht zullen niks echt ten gronde oplossen zo lang er geen Leerkrachtwet komt die alle schoolkrachten terugplaatst in de kern van de geavanceerde maatschappij en beschermt tegen de excessen van het vaak wraakroepend opvoedingspatroon van losgeslagen en gemarginaliseerde ouders.
Ouders-Informatie-Netwerk
Wanneer gaan de ouders van die aan hun lot overgelaten Ronsese jongeren eindelijk zelf eens hun verantwoordelijkheid opnemen? Wanneer gaan ze uitpakken met bijvoorbeeld een Ronsies Ouders-Informatie-Netwerk met daarin autochtone en allochtone vertegenwoordigers plus de ouderverenigingen van alle scholen?
Tot aan hun meerderjarigheid staan kinderen onder de hoede van hun ouders. Het wordt hoogtijd dat de betrokken ouders van Ronse hun kinderen tot de orde roepen en zelf de gebroken potten betalen. Kinderen van de eerste of vijfde generatie, kinderen van autochtonen of allochtonen het maakt totaal niet uit. Het laatste wat we moeten doen is, zoals de racisten maar al te graag zouden willen, het veiligheidsprobleem ook in Ronse versmallen tot een etnisch debat. Hoe fout dit ware en tot welke vergissingen dit leidt, heeft de moord op Joe helaas nog maar eens ook pijnlijk aangetoond.
Preventie en interventie
Ronse moet gewoon weer veiliger punt. Met preventie waar kan, met interventie waar moet. Luc Dupont verdient in zijn aanpak de steun van àlle Ronsenaars. Wie er nu aan denkt dit weeral electoraal te interpreteren, is totaal ter kwader trouw.
Luc Dupont heeft op het stuk van veiligheid van niemand lessen te krijgen. Hij doet al jaren wat wettelijk kan: zonder daarbij in de valstrik te lopen van een afschrikwekkende repressieve politiestad. Het siert hem. Het is de moeilijkste weg naar een leefbare stad voor iedereen.
Als burgemeester Luc Dupont er nu ook in slaagt die losgeslagen kids en hun ouders een keer en voor altijd voor hun verantwoordelijkheid te plaatsen, geeft hij de repressieve politiestaat van het blanke Herrenvolk die racisten en neo-fascisten ook in Ronse voor ogen hebben geen enkele kans.
Je lost het veiligheidsprobleem van Ronse dus niet op met gratis gevelbeschermertjes en demagogische window-dressing.
posted by Stef Vancaeneghem at 16:03
<< Home