DE NIEUWE RONSENAAR (52)
Wordt André Deruyver burgemeester van Ronse?
Scenario voor een onbestuurbare stad
Wie burgemeester van Ronse wil worden, moet na de verkiezingen van oktober kunnen beschikken over een meerderheid van tenminste veertien zetels op zevenentwintig.
Je kan dan wel burgemeester zijn, maar daarom kan je de stad nog niet behoorlijk besturen. Immers, veertien zetels is een veel te krappe marge om de beslissingen van je college vlot door de stemmingen van de gemeenteraad te halen.
Het volstaat immers dat één van je coalitieraadsleden er de brui aan geeft, afwezig blijft, ziek is, dwars gaat liggen en je kan het als burgemeester wel schudden. Voor een goed bestuur is daarom een meer comfortabele marge nodig.
Nek-aan-nek-race
De huidige meerderheid nestelt zich veilig in een alliantie van CD&V, Spa en VLD. Na het opgaan van Deruyver’s franskiljonse formatie LDR in de VLD beperkt de oppositie in Ronse zich tot het Vlaams Belang.
Alles wijst erop dat de huidige meerderheidsparijen het bestuur samen willen voortzetten. Wie dan als burgemeester aan het roer van deze nieuwe bestuursploeg komt, zal afhangen van de kiezer. De best scorende meerderheidspartij zal aan zet zijn voor de vorming van het nieuwe college van burgemeester en schepenen.
Dat kan zowel de VLD zijn van kopman Patrick De Dobbeleer. Dat kan de CD&V – NVA zijn onder leiding van burgemeester Luc Dupont die zichzelf dan opvolgt : zoveel is duidelijk. Of dat kan de Spa-Groen zijn na een goede score van Gunther Deriemaker.
Op papier zou de VLD plus LDR en BEB de grootste formatie kunnen worden . Doch dat is theorie. In de praktijk is het lang niet zeker of de kiezers van die voormalige splinterliberalen zomaar bij die van de VLD kunnen worden geteld. Het ziet er meer naar uit dat het uitdraait op een nek-aan-nek-race tussen de meerderheidspartijen.
Juste une bonne tatouille
De situatie is in Ronse sinds de grote lawaaidagen van de fransdolle ‘Amis du Beau Langage’ en hun brulboeien in de gemeenteraad immers totaal gewijzigd. Ongeveer elk Ronsenaar heeft nu begrepen dat de toekomst van Ronse en de Renaixance van de stad ligt in een volwaardig Vlaamse identiteit. Het betekent derhalve dat de LDR-kiezers à la carte zullen kiezen. Als je het waarom van het vertrek van Joost Hysselinckx bij het Vlaams Belang goed weet te plaatsen, begrijp je dat zelfs de gekste taalkundige volte-faces in Ronse niet meer zijn uit te sluiten.
Er lopen in Ronse franstaligen rond die zich er, puur omwille van hun extreem-rechtse sympathieën (remember de geschiedenis: Rex Vaincra) niet zullen aan storen om voor de partij van de Vlaamse separatisten te gaan. Franskiljons van vroeger zullen zich zelfs plotseling gaan beroepen op dezelfde Vlaamse roots die ze al die jaren verloochend hebben, op hun vergeten Vlaamse achternamen om nu ongegeneerd te gaan ‘pour la bonne droite’. Al was het alleen maar om hun traditioneel nest ‘er eens van langs te geven’. ‘Juste une bonne petite tatouille’ heet dat in die zelfgenoegzame petits-bourgeoiskringen. 'Et encore: les extrêmes se touchent.'
Monsteralliantie Deruyver-Tack?
Zo bekeken wordt in Ronse dan ook zelfs het allergekste scenario denkbaar. Erik Tack gaat voor zijn vet mandaat als Vlaams parlementslid, zoveel is klaar. Zelfs artsen maken zich zorgen om hun pensioen. En een vet parlementair pensioen bovenop een vergoeding van 12,5 miljoen oude Belgische franken laat je niet liggen. Zeker als ze omgerekend worden in euro: 6000 per maand.
En dan worden twee elementen voor Ronse zeer van tel. De VLD is in Ronse, meer nog dan elders, een soort Mexicaans leger waarin ongeveer elke kandidaat op de ander schiet. Een verzameling van weglopers (Dufour), terugkeerders (Deruyver) en verongelijkten (uittredend schepen Boudringhien).
Voorzitter Frans Vandenbossche en secretaris Johnny Verledens mogen dan wel volhouden dat ze er niet aan denken om in Ronse het cordon sanitaire te doorbreken: de vraag is wat ze gaan vertellen als André Deruyver van zijn goeie maat Erik Tack de burgemeesterssjerp aangeboden krijgt. Plus een hoop Ronsese mandaten voor een paar andere VLD’ers.
Rampscenario voor Ronse
Het is politiek, ja. En het is democratie. Maar zo’n tegennatuurlijke monsteralliantie van hyper-flamingant Tack met hyper-Belg en franskiljons boegbeeld Deruyver met een amalgaam van pure opportunisten dreigt Ronse wel totaal onbestuurbaar te maken. Zo'n bestuur riskeert immers meteen compleet te verzanden in algeheel het eigenbelang op elke beleidsstoel van het stadhuis.
Scenario voor een onbestuurbare stad
Wie burgemeester van Ronse wil worden, moet na de verkiezingen van oktober kunnen beschikken over een meerderheid van tenminste veertien zetels op zevenentwintig.
Je kan dan wel burgemeester zijn, maar daarom kan je de stad nog niet behoorlijk besturen. Immers, veertien zetels is een veel te krappe marge om de beslissingen van je college vlot door de stemmingen van de gemeenteraad te halen.
Het volstaat immers dat één van je coalitieraadsleden er de brui aan geeft, afwezig blijft, ziek is, dwars gaat liggen en je kan het als burgemeester wel schudden. Voor een goed bestuur is daarom een meer comfortabele marge nodig.
Nek-aan-nek-race
De huidige meerderheid nestelt zich veilig in een alliantie van CD&V, Spa en VLD. Na het opgaan van Deruyver’s franskiljonse formatie LDR in de VLD beperkt de oppositie in Ronse zich tot het Vlaams Belang.
Alles wijst erop dat de huidige meerderheidsparijen het bestuur samen willen voortzetten. Wie dan als burgemeester aan het roer van deze nieuwe bestuursploeg komt, zal afhangen van de kiezer. De best scorende meerderheidspartij zal aan zet zijn voor de vorming van het nieuwe college van burgemeester en schepenen.
Dat kan zowel de VLD zijn van kopman Patrick De Dobbeleer. Dat kan de CD&V – NVA zijn onder leiding van burgemeester Luc Dupont die zichzelf dan opvolgt : zoveel is duidelijk. Of dat kan de Spa-Groen zijn na een goede score van Gunther Deriemaker.
Op papier zou de VLD plus LDR en BEB de grootste formatie kunnen worden . Doch dat is theorie. In de praktijk is het lang niet zeker of de kiezers van die voormalige splinterliberalen zomaar bij die van de VLD kunnen worden geteld. Het ziet er meer naar uit dat het uitdraait op een nek-aan-nek-race tussen de meerderheidspartijen.
Juste une bonne tatouille
De situatie is in Ronse sinds de grote lawaaidagen van de fransdolle ‘Amis du Beau Langage’ en hun brulboeien in de gemeenteraad immers totaal gewijzigd. Ongeveer elk Ronsenaar heeft nu begrepen dat de toekomst van Ronse en de Renaixance van de stad ligt in een volwaardig Vlaamse identiteit. Het betekent derhalve dat de LDR-kiezers à la carte zullen kiezen. Als je het waarom van het vertrek van Joost Hysselinckx bij het Vlaams Belang goed weet te plaatsen, begrijp je dat zelfs de gekste taalkundige volte-faces in Ronse niet meer zijn uit te sluiten.
Er lopen in Ronse franstaligen rond die zich er, puur omwille van hun extreem-rechtse sympathieën (remember de geschiedenis: Rex Vaincra) niet zullen aan storen om voor de partij van de Vlaamse separatisten te gaan. Franskiljons van vroeger zullen zich zelfs plotseling gaan beroepen op dezelfde Vlaamse roots die ze al die jaren verloochend hebben, op hun vergeten Vlaamse achternamen om nu ongegeneerd te gaan ‘pour la bonne droite’. Al was het alleen maar om hun traditioneel nest ‘er eens van langs te geven’. ‘Juste une bonne petite tatouille’ heet dat in die zelfgenoegzame petits-bourgeoiskringen. 'Et encore: les extrêmes se touchent.'
Monsteralliantie Deruyver-Tack?
Zo bekeken wordt in Ronse dan ook zelfs het allergekste scenario denkbaar. Erik Tack gaat voor zijn vet mandaat als Vlaams parlementslid, zoveel is klaar. Zelfs artsen maken zich zorgen om hun pensioen. En een vet parlementair pensioen bovenop een vergoeding van 12,5 miljoen oude Belgische franken laat je niet liggen. Zeker als ze omgerekend worden in euro: 6000 per maand.
En dan worden twee elementen voor Ronse zeer van tel. De VLD is in Ronse, meer nog dan elders, een soort Mexicaans leger waarin ongeveer elke kandidaat op de ander schiet. Een verzameling van weglopers (Dufour), terugkeerders (Deruyver) en verongelijkten (uittredend schepen Boudringhien).
Voorzitter Frans Vandenbossche en secretaris Johnny Verledens mogen dan wel volhouden dat ze er niet aan denken om in Ronse het cordon sanitaire te doorbreken: de vraag is wat ze gaan vertellen als André Deruyver van zijn goeie maat Erik Tack de burgemeesterssjerp aangeboden krijgt. Plus een hoop Ronsese mandaten voor een paar andere VLD’ers.
Rampscenario voor Ronse
Het is politiek, ja. En het is democratie. Maar zo’n tegennatuurlijke monsteralliantie van hyper-flamingant Tack met hyper-Belg en franskiljons boegbeeld Deruyver met een amalgaam van pure opportunisten dreigt Ronse wel totaal onbestuurbaar te maken. Zo'n bestuur riskeert immers meteen compleet te verzanden in algeheel het eigenbelang op elke beleidsstoel van het stadhuis.
posted by Stef Vancaeneghem at 10:20
<< Home