EGOSTRIP (36)
DE NIEUWE RONSENAAR
Het Weekblad De Ronsenaar. Ik begon er ooit aan een lange journalistieke loopbaan. Bijna schreef : ik lijdensweg. Want leven van de pen… Bij De Ronsenaar verdiende ik 1 frank per regel. Al eens duizend frank verdiend aan 1 frank per geschreven regel ? Maar goed, er is geen klagen. Soms heb ik zelfs wat heimwee naar al die jonge geiten en volle vaarzen die de boeren van de omliggende op hun kloefen in het blad kwamen mikken.
Op zo’n dagen van tedere herinnering keer ik in mijn hart met warme gevoelens terug bij al die echte idealisten, okee tscheven, die me op dat blad zijn voorgegaan. Ik denk bijvoorbeeld aan die lieve mens Adelin De Catelle, de bescheiden maar efficiënte boekhouder. Aan ‘Narke’ (Omer Verpoort) , met zijn schitterende pen. Aan de vaak verguisde Jan Verroken met zijn pijp. ‘Le tombeur de Louvain’. Maar ook aan Krisje Naudts (goede collega-journalist bij De Gentenaar/Het Nieuwsblad nadien) aan Jotie ‘t Hooft (den dichter), aan Willy Dehaene, Marc Vercuysse, die me zijn voorafgegaan op de desk. Aan zoveel anderen met wie ik enthousiast de Jeugdkrant op pagina twee in elkaar knutselde. Wel voor al die mensen, voor de stichters, de leden van de raad van bestuur, voor al die medewerkers start ik hier eerstdaags in mijn eentje (en met de steun van bevriende Ronsenaars in alle lagen van de bevolking, mensen die samen met mij om Ronse begaan zijn en die het enge partijpolitieke gekibbel weten te overstijgen) in deze blog ‘De Nieuwe Ronsenaar.’
Al wat u elders niet meer leest, krijgt u voortaan hier gratis in uw stoel.
Als eerbetoon herdoop ik bij deze al die Ronsese opschrijfsels bij de gewone man en de machtigen van Ronse ‘De Nieuwe Ronsenaar.’ Al wat me verteld en opgetekend wordt, al het genoegen, al het ongenoegen, je leest het voortaan op deze blog regelmatig in ‘De Nieuwe Ronsenaar.’
Vertel het voort. Je hoort bij de allereerste lezers van onze lezersclub.
Dit is een mooie mediadag, er zijn er zoveel niet. We worden snel een echte grote Ronsese familie. We gaan samen ongebonden voor Ronse. Wars van politiek belang. Wars van eigenbelang. Wars van partijbelang. Wars van commerciële belangen. Met De Nieuwe Ronsenaar : Tuupe vuir Roonse. Op deze kreet staat apropos het copyright van mijn auteursrecht. Geen enkele politicus durve het bijgevolg nog wagen hem te misbruiken voor het enge partijbelang in propaganda of advertenties. De Ronsenaar op het web als De Nieuwe Ronsenaar. Dat ik dat nog mag meemaken, ik doe mezelf een lol. De Ronsenaar is dood? Leve De Nieuwe Ronsenaar.
Mocht mijn bompa nog leven, ha, hij sleurt mij naast hem op zijn bank en hij blaast sebiet een airke op zijn bombardon van contentement. Daarvoor doen we het, bompa ! Start spreading the news. Dat ik daar eerder niet ben op gekomen. Soms heeft een mens een vonkje nodig.
Het Weekblad De Ronsenaar. Ik begon er ooit aan een lange journalistieke loopbaan. Bijna schreef : ik lijdensweg. Want leven van de pen… Bij De Ronsenaar verdiende ik 1 frank per regel. Al eens duizend frank verdiend aan 1 frank per geschreven regel ? Maar goed, er is geen klagen. Soms heb ik zelfs wat heimwee naar al die jonge geiten en volle vaarzen die de boeren van de omliggende op hun kloefen in het blad kwamen mikken.
Op zo’n dagen van tedere herinnering keer ik in mijn hart met warme gevoelens terug bij al die echte idealisten, okee tscheven, die me op dat blad zijn voorgegaan. Ik denk bijvoorbeeld aan die lieve mens Adelin De Catelle, de bescheiden maar efficiënte boekhouder. Aan ‘Narke’ (Omer Verpoort) , met zijn schitterende pen. Aan de vaak verguisde Jan Verroken met zijn pijp. ‘Le tombeur de Louvain’. Maar ook aan Krisje Naudts (goede collega-journalist bij De Gentenaar/Het Nieuwsblad nadien) aan Jotie ‘t Hooft (den dichter), aan Willy Dehaene, Marc Vercuysse, die me zijn voorafgegaan op de desk. Aan zoveel anderen met wie ik enthousiast de Jeugdkrant op pagina twee in elkaar knutselde. Wel voor al die mensen, voor de stichters, de leden van de raad van bestuur, voor al die medewerkers start ik hier eerstdaags in mijn eentje (en met de steun van bevriende Ronsenaars in alle lagen van de bevolking, mensen die samen met mij om Ronse begaan zijn en die het enge partijpolitieke gekibbel weten te overstijgen) in deze blog ‘De Nieuwe Ronsenaar.’
Al wat u elders niet meer leest, krijgt u voortaan hier gratis in uw stoel.
Als eerbetoon herdoop ik bij deze al die Ronsese opschrijfsels bij de gewone man en de machtigen van Ronse ‘De Nieuwe Ronsenaar.’ Al wat me verteld en opgetekend wordt, al het genoegen, al het ongenoegen, je leest het voortaan op deze blog regelmatig in ‘De Nieuwe Ronsenaar.’
Vertel het voort. Je hoort bij de allereerste lezers van onze lezersclub.
Dit is een mooie mediadag, er zijn er zoveel niet. We worden snel een echte grote Ronsese familie. We gaan samen ongebonden voor Ronse. Wars van politiek belang. Wars van eigenbelang. Wars van partijbelang. Wars van commerciële belangen. Met De Nieuwe Ronsenaar : Tuupe vuir Roonse. Op deze kreet staat apropos het copyright van mijn auteursrecht. Geen enkele politicus durve het bijgevolg nog wagen hem te misbruiken voor het enge partijbelang in propaganda of advertenties. De Ronsenaar op het web als De Nieuwe Ronsenaar. Dat ik dat nog mag meemaken, ik doe mezelf een lol. De Ronsenaar is dood? Leve De Nieuwe Ronsenaar.
Mocht mijn bompa nog leven, ha, hij sleurt mij naast hem op zijn bank en hij blaast sebiet een airke op zijn bombardon van contentement. Daarvoor doen we het, bompa ! Start spreading the news. Dat ik daar eerder niet ben op gekomen. Soms heeft een mens een vonkje nodig.
posted by Stef Vancaeneghem at 19:19
<< Home