BLOGSTUKKEN

MARINA OP DE VIOOL
IN DE VELDSTRAAT



Ze is een hard werkende mama manager. Gaat navenant gekleed. Strakke jongensachtige jas over parelgrijs Zara-topje. Voor wie haar strikken wil met 'gedateerd politiek correct gevraag' houdt ze haar voorgekauwde repliekjes klaar. Het lijkt wel een mantra van het Nieuwe Extreme Liberalistische denken. Milton Friedman, remake à la sauce Flamande. De replieken komen even snel op je af als quotes van Luc Ferry die je zondagse vroegte opvrolijkt met zijn hapklare eruditie. Zonder verpinken het evangelie van den John linkt aan Nietzsche. Je kan ook altijd wegzappen naar André Rieu.

Begin al maar te leven en te beven
op een radikaal dieet van zure pruimen.

Ze zou best passen op de shortlist van headhunters voor de top van De Lijn, B-post of Belgacom. Ware het niet dat ze, anders dan inmiddels alreeds gevallen politici mèt vangnet en dringend te belonen kabinetards, hoger mikt dan grof geldgewin. Ze heeft een missie. Ze wil Vlaanderen redden. Als zij het voor het zeggen krijgt, dàn gaan we pas wat zien. Bestel al maar die cursus angstbeheersing op het net. Want de maatregelen die ze treffen wil, dié gaan prikken waar het pijn doet. ‘We moeten durven beslissen’ zegt ze. Dat dit eigenlijk een versleten verkiezingsslogan van de concurrentie is, ontgaat haar even. Maar 't geeft niet. Als het aan de nieuwe Belgacom-voorzitter, gepasseerde ex-politicus ligt fusioneert zijn partij straks met de hare. Samen Sterk. Nog zo'n gebezigde slogan. Het gaat pijn doen. Zijt dat zeker. Begin al maar te beven voor de boetes, de sancties, de restricties. Leer leven op een radikaal dieet van zure pruimen.

‘Want als we dat niet doen, gaat de sociale zekerheid op de fles. Dan heeft niemand er nog wat aan. Dàt zou pas asociaal zijn’.

Zodus. Afschaffing van het minimumloon. Loskoppeling van loon aan de index. Bonus van 200 euro per maand voor de tien percent rijksten.

'Want de financiële toestand van het land oogt dramatisch. Het blijft me een raadsel hoe we dit moeten oplossen’.

Hoezo een raadsel? En ik die dacht dat zij nu net..? Met haar peptalk van en voor de donkerblauwe raven, haar ingelepeld door de voormalige hoofdredacteur, doctor in verkramping en toekomstig Minister van Volledige Volmachten.

Ze verkiest een leefloon boven een werkloosheidsuitkering, dreunt ze de les van de doctor in opportunisme na.

‘Want aan het leefloon zit een middelentoets. Je kunt als werkloze gedurende veertig jaar een uitkering combineren met vijf huizen in eigendom. Een leeflooner die bij controle een flink huis blijkt te bezitten, is niet vergelijkbaar met iemand die niks bezit. Te veel mensen horen in de sociale zekerheid niet thuis.’ Een flink huis. Waar haalt ze het.

Werkloosheid. Leefloon. Brute pech. Je kiest er zelf niet voor, wil ik opwerpen. De sluiting van ondernemingen. De fusies. De herstructureringen. De windbuilen van Lernout & Hauspie. Fortis. Dexia. De bankencrisis. De slechte betalers. De faillissementen. De globalisering. De hongerlonen. De kinderlonen. Bangladesj. De herlokalisering naar het Verre Boosten. De vechtscheiding. Het stomme ski-ongeval. Een spookrijder. Een slepende ziekte. Genetica.



Maar goed. Ik gun haar een punt. Zelfs de ongelovige Thomas gun ik zijn punt. Want dat evangelie van de Heilige Johannes, neem me niet kwalijk water veranderen in wijn, enzo. Luc Ferry, met dat zweven van hem ook altijd. Dat link balanceren tussen transcendentie en immanentie. Zijn bestsellers voor verdwaalde houvastzoekers. Altijd kassa. Al sinds de Kracht van Het Positief Denken by Dr.Vincent Peale. Angst, altijd goed voor de scores. Angst. Machtsvertoon. Hou jij ze dom, ik maak ze bang. Hoe sterk is de eenzame marathonman...

Verder alles goed met jou op het werk, vraag ik haar?
Ze trekt de mouwen van jaar jasje mooi in de plooi.
Plannen ze er nog altijd die verhuizing naar India?
Ze lacht haar tanden bloot. Ik zie Glenn Close, in Fatal Attraction.
Klaar voor het leefloontje, met 'middelentoets'?
Marina op de viool in de Veldstraat?