BRIEFGEHEIMEN
ROSALIE HEEFT
NOG GEEN KANKER
We hadden het niet over Rosalie en al je andere fijne geschriften bij de sloten koffie in die mooie authentieke oude Remains of the day-keuken die me aan thuis op de Steenbrugge denken deed .
Mei koespateitsies.
Mei hoezepatei.
Mei patoeterwieties.
We hadden het lang over Ronse. Een gesprek dat er zat aan te komen. Het Ronse dat je zo te horen en te zien echt in je armen gesloten hebt. Met vallen en opstaan. Met voltreffers en missers. Jij en ik kennen er ook die zich nooit vergissen en over iedereen heen walsen. Het was dus een goed gesprek. Je liet me achter de bling bling van succes kijken. Je treft het: jaloersheid is me mijn leven lang al totaal vreemd. Vaak tot ergernis van diegenen die van geld en aanzien hun alles ontheiligend doel maken, tot en met de grond onder jouw en mijn voeten. Ik herkende veel in jouw ervaringen met lokale kringetjes en netwerken van de tijdelijke macht. Hun roddels. Hun arrogantie. Het sluipend gif dat mensen uitsluit omdat ze te arm of te welvarend zijn. Te bekend, of dan weer te weinig bekend. De rappe rancunes. De erfelijke vetes.
We hadden het over de machtigen die ministers van Leefmilieu domme dingen laten doen zodat ze hier hun gif kwijt kunnen en onze kinderen en kleinkinderen ongestraft kunnen opzadelen met in het grondwater doorsijpelende smeerlapperij.
We hadden het erover hoe het bestuur van Ronse aldus noodgewongen telkens weer achterna hinkt op beslissingen van hogerhand. Op die van de eigenste ‘partijvriendin’ Joke Schauvliege die het tot overmaat van ramp nu ook nog eens bestaat de milieuconvenanten met de steden te schrappen zodat ook Ronse nog een keer 110.000 euro mis loopt.
Nee schrijfzuster Brigitte, gelijk heb je: het zit helemaal niet zo goed met dat stort. De ware reden hiervan ligt in het echte antwoord op de ultieme vraag waarom Hilde Crevits er eerst wel in slaagt asbest te verbieden en enkel dopgronden toe te laten en Joke Schauvliege achteraf toch een gewijzigde vergunning aflevert om niet reinigbare smeerlapperij in het Muziekbos te dumpen. Het antwoord op die vraag ligt in de schemerzones van de macht van het grote geld waarvoor Joke Schauvliege wijkt omdat die macht haar zelf overstijgt. Gevangen als ze zit tussen:
We zullen ‘tuupe’ vechten tegen de duistere geldmacht die onze mensen treft tot in de kankercellen van hun kinderen en kleinkinderen. Jij en ik hebben daartoe zelf geen partij en geen politiek mandaat en ook geen vette afscheidspremie na. We hebben daartoe alleen onze pen en het vertrouwen van onze lezers. Jij daar bovenop je bredere bekendheid. Ik mijn vaak vermaledijde blog die rond deze tijd tegen de 700.000 visites aantikt. Dat is tegelijk weinig en heel veel tegenover de Vlaamse schemerzones van het Grote Geld. Maar we gaan in elk geval samen doen wat ons te doen staat, Brigitte. Dat zeker.
Het bestuursakkoord van Ronse is geen vodje papier. Als er van burgemeester Luc Dupont één ding zal onthouden worden, dan is het dat hij zich aan afspraken houdt. In zijn akkoord staat dat er géén gif wordt gestort op het grondgebied van Ronse. Het is dan ook helemaal nièt aan de orde - nu niet en later niet - dat de bestuursmeerderheid van Ronse zelf daarover gaat struikelen of de hard werkende Groenschepen Wouter Stockman daarop afknapt in een of ander al te doorzichtig scenario om diens zo fel begeerde schepenzetel dan in te pikken.
Als er dan al iemand struikelt, zal het op 25 mei 2014 gebeuren: in het kieshokje. Daar zal het gif diegenen zelf treffen die de mensen van de Vlaamse Ardennen dit aandoen. Als een tsunami van slib vanwege de kiezer zelf gekieperd over het hoofd van al diegenen die van hogerhand in dat vuile spel zijn meegegaan om de partijbelangen te dienen of de eigen zak te vullen. Of beide.
Schrijf ze voort, Brigitte en laat je door niemand neerhalen. Proficiat overigens met die goede bespreking van De Kleine Fabre in de boekenbeursbijlage van De Morgen . Volgende keer hebben jij en ik het over de keukengeheimpjes van de Kookboekenbeurs en de diverse Vlaamse Aspe(rges)aldaar.
Aan Brigitte Minne. Tovenares met de pen.
NOG GEEN KANKER
We hadden het niet over Rosalie en al je andere fijne geschriften bij de sloten koffie in die mooie authentieke oude Remains of the day-keuken die me aan thuis op de Steenbrugge denken deed .
Mei koespateitsies.
Mei hoezepatei.
Mei patoeterwieties.
We hadden het lang over Ronse. Een gesprek dat er zat aan te komen. Het Ronse dat je zo te horen en te zien echt in je armen gesloten hebt. Met vallen en opstaan. Met voltreffers en missers. Jij en ik kennen er ook die zich nooit vergissen en over iedereen heen walsen. Het was dus een goed gesprek. Je liet me achter de bling bling van succes kijken. Je treft het: jaloersheid is me mijn leven lang al totaal vreemd. Vaak tot ergernis van diegenen die van geld en aanzien hun alles ontheiligend doel maken, tot en met de grond onder jouw en mijn voeten. Ik herkende veel in jouw ervaringen met lokale kringetjes en netwerken van de tijdelijke macht. Hun roddels. Hun arrogantie. Het sluipend gif dat mensen uitsluit omdat ze te arm of te welvarend zijn. Te bekend, of dan weer te weinig bekend. De rappe rancunes. De erfelijke vetes.
We hadden het over de machtigen die ministers van Leefmilieu domme dingen laten doen zodat ze hier hun gif kwijt kunnen en onze kinderen en kleinkinderen ongestraft kunnen opzadelen met in het grondwater doorsijpelende smeerlapperij.
We hadden het erover hoe het bestuur van Ronse aldus noodgewongen telkens weer achterna hinkt op beslissingen van hogerhand. Op die van de eigenste ‘partijvriendin’ Joke Schauvliege die het tot overmaat van ramp nu ook nog eens bestaat de milieuconvenanten met de steden te schrappen zodat ook Ronse nog een keer 110.000 euro mis loopt.
Nee schrijfzuster Brigitte, gelijk heb je: het zit helemaal niet zo goed met dat stort. De ware reden hiervan ligt in het echte antwoord op de ultieme vraag waarom Hilde Crevits er eerst wel in slaagt asbest te verbieden en enkel dopgronden toe te laten en Joke Schauvliege achteraf toch een gewijzigde vergunning aflevert om niet reinigbare smeerlapperij in het Muziekbos te dumpen. Het antwoord op die vraag ligt in de schemerzones van de macht van het grote geld waarvoor Joke Schauvliege wijkt omdat die macht haar zelf overstijgt. Gevangen als ze zit tussen:
Macht en politiek.
Geld en macht.
Geld en politiek.
Politiek en partijfinanciering.
We zullen ‘tuupe’ vechten tegen de duistere geldmacht die onze mensen treft tot in de kankercellen van hun kinderen en kleinkinderen. Jij en ik hebben daartoe zelf geen partij en geen politiek mandaat en ook geen vette afscheidspremie na. We hebben daartoe alleen onze pen en het vertrouwen van onze lezers. Jij daar bovenop je bredere bekendheid. Ik mijn vaak vermaledijde blog die rond deze tijd tegen de 700.000 visites aantikt. Dat is tegelijk weinig en heel veel tegenover de Vlaamse schemerzones van het Grote Geld. Maar we gaan in elk geval samen doen wat ons te doen staat, Brigitte. Dat zeker.
Het bestuursakkoord van Ronse is geen vodje papier. Als er van burgemeester Luc Dupont één ding zal onthouden worden, dan is het dat hij zich aan afspraken houdt. In zijn akkoord staat dat er géén gif wordt gestort op het grondgebied van Ronse. Het is dan ook helemaal nièt aan de orde - nu niet en later niet - dat de bestuursmeerderheid van Ronse zelf daarover gaat struikelen of de hard werkende Groenschepen Wouter Stockman daarop afknapt in een of ander al te doorzichtig scenario om diens zo fel begeerde schepenzetel dan in te pikken.
Als er dan al iemand struikelt, zal het op 25 mei 2014 gebeuren: in het kieshokje. Daar zal het gif diegenen zelf treffen die de mensen van de Vlaamse Ardennen dit aandoen. Als een tsunami van slib vanwege de kiezer zelf gekieperd over het hoofd van al diegenen die van hogerhand in dat vuile spel zijn meegegaan om de partijbelangen te dienen of de eigen zak te vullen. Of beide.
Schrijf ze voort, Brigitte en laat je door niemand neerhalen. Proficiat overigens met die goede bespreking van De Kleine Fabre in de boekenbeursbijlage van De Morgen . Volgende keer hebben jij en ik het over de keukengeheimpjes van de Kookboekenbeurs en de diverse Vlaamse Aspe(rges)aldaar.
Aan Brigitte Minne. Tovenares met de pen.
posted by Stef Vancaeneghem at 10:57
<< Home