BRIEFGEHEIMEN

FILIP EN HET RECHT OP WAARDIGHEID.



Eerst was er de haatpraat van een obscure beau monde-creatuur die je bij haar scheldtirade omtrent haar gewezen vriend betrekt en je doodgemoedereerd ‘een autist’ noemt.

Eigenlijk bereikt barones Selys de Longschamps het omgekeerde van wat ze wil. Ze sleurt je zo ver mee in haar harde vernieling van al wie je dierbaar hoort te zijn, dat ik begin te begrijpen waarom je zo’n gereserveerde hark bent. Een mens zou voor minder de binnentuin van zijn hart dicht metselen.

Begrijp me goed. Als mediatiek mens kan ik me er best in vinden dat de wet op de majesteitsschennis wordt geschrapt. Er mag dus al eens ongegeneerd en Ubu-esk uitgepakt worden. Ik heb het namelijk zelf vanop de eerste rij meegemaakt hoe een van de elkaar opvolgende CEO’s van ‘Spectator’, een magazine waar ik toen aan de slag was als journalist, de vaste cartoonist ZAK (nu te genieten bij De Morgen) op een spoedvergadering stante pede de laan uitstuurde omdat hij het had aangedurfd ‘DE KROON TE VERNEDEREN!

(Over de glimmende ovale bestuurstafel gleed daarop, richting hoofdredacteur, de hilarische cartoon waarop Fabi de gescheurde broek van Boudewijn oplapte. Iemand van de raad van bestuur wachtte blijkbaar op het ridderschap.)

Majesteitsschennis? Wie (dn)a zegt, moet b zeggen. Als die barones je in al haar gramschap zomaar een autist noemen mag, dan moet jij je daartegen zoals eenieder kunnen verdedigen. Bewijzen dat je géén autist bent? Natuurlijk niet .

‘Skat, il faut laisser mourir
les choses basses
dans leur propre poison,’

zal Mathilde je allicht influisteren. En gelijk heeft ze. Niks is sterker dan de stilte.

Bovenop die intrieste haatpraat waarmee de barones alle begrip voor haar strijd om de erkenning van haar dochter – en of je het wil of niet: het navenante onvervreemdbare deel van de erfenis – vergooit, door het te verlagen tot giftig gezeik, krijg je er nu van de Vlaamse Roddel Televisie (VRT) nog een onverwachte sympathie-boost bovenop.

De manier waarop je in de serie ‘Albert II’ als personage wordt neergezet, is exact wat je nog nodig had om de laatste vraagtekens achter je stijve houding op te heffen. Want wat kan je anders doen dan altijd en overal zeer op je hoede te zijn tegenover zoveel haat en onzin over je hele familie.

Keer op keer word je als mens vernederd. Meegesleurd in een lovestory die Mitterrand voor zichzelf en de wereld met twee simpele woorden oploste: ‘Et alors?’

De tijd zal uitwijzen op welke representatieve rol je als zevende koning der Belgen uitkomt en of je dochtertje Elizabeth ooit de eerste koningin van België wordt. Wat ik wel weet, is dat een land niet tegelijk de wet op majesteitsschennis kan afschaffen zonder je dan ook toe te laten om je als man en papa te verweren tegenover deze kroniek van een karaktermoord .

Meer nog dan aan de groeiende glorie van de Rode Duivels zal je je je bij dit alles in de sereniteit van de stilte alvast dag aan dag kunnen sterken aan de sympathie van al diegenen die vinden dat ook jij net als ieder ander recht hebt op menselijke waardigheid.

(Aan Filip, zoon, broer, echtgenoot en vader.)

Foto: Bezoek aan Ronse.