BRIEFGEHEIMEN

ONS HUIS IN RONSE

De mensen in den Tap hadden het toen niet over Teejoeter. Ze gingen naar ’t Conceer. Jij was één van de aanstormende sterren ervan. Ik zag je bezig op de planken als jeune premier terwijl ik met mijn bompa ‘Staf Poorter’ vijzen in de Volksbondvloer draaide voor de: GROOTE VERTOONING .

Bij bij wijze van ‘groote belooning’ kreeg ik dan een Almdudler van Volksbond-waard Richard Liveyns die nooit naliet om uit de knalkleurige toverbokaal op zijn toog een sjiekenbol naar me toe te laten rollen. De neergeslagen oogleden van Richard, die afgemeten glimlach van hem vind ik bijwijlen terug bij je tweede zoon Wim, als hij onbewogen een tournée générale tapt in de Local Unique. Een paradijsvogel was je. Met het charisma - Joris heeft het van niet ver - om Mama Godelieve, de dochter van Richard meteen van haar sokkel op Venus naar je eigen paradijsje te toveren. Bijna schreef ik: in te Palmen.

Die stem van jou, straffer dan de Paola-klok van Sint-Hermes. Zelfs de meest geavanceerde draadloze microfoon gaat er ondersteboven van hangen in je hand. Vijftig jaar later levert dat allermooiste kiekjes op.

Daniel, je bent me vorige winter met Astère Foulon komen vragen of ik bij gelegenheid eens mijn klapke wou komen doen over ons geliefd Ronse in de Saint-Sébastien voor een publiek met hoog ‘tjevengehalte’. Ik de goddeloze nochtans. De dwarsligger. De watermeloen. Buitenkant groen, binnenkant rood. De verloren zoon van den Tap. Wat al niet. ’t Was ’n leuke bijeenkomst. Ik heb ervan genoten. Ik hoop van de toeschouwers hetzelfde. Want Volksbonders zijn we en zullen we altijd blijven. Het is sterker dan onszelf.

Van Volksbond gesproken, door die viering van de 100-jarige Voor Taal en Volk staat het tegenwoordig nog eens in de gazetten. Drie leuzen droegen ze in het vaandel, de Volksbonders.

Vlaams.
Christelijk.
Sociaal.

Daarvoor kwamen ze de straten van Ronse op. Daarvoor torsten ze hun flamboyante vlaggen achter drumband en fanfare. Meer dan een halve eeuw later, tijdens één van de talloze repetities van Tavi fluisterde je me achteraan in diezelfde zaal toe:

‘Steef, iek poaze dan ze hier noa in den Taap ’t Pierd van Troje bienen g’oold heen’.

Je blik sprak alle boekdelen op mijn leesplank bijeen. Vandaag valt mijn frank. Snap ik wat je toen bedoelde.

Volksbondleuze Eén. Vlaams.

Dat Ronse een Vlaamse stad is, heeft inmiddels de laatste bilinguist begrepen. Maar. Oui mais. Onze goed bedoelde taalhoffelijkheid is nièt het bestendigen van anderstaligheid op affiches of debatjes als het erop aankomt Ronse eindelijk zijn plaats in Vlaanderen terug te geven.

Onze taalhoffelijkheid is géén vrijgeleide voor bestendiging van de foute perceptie van tweetaligheid die voor de Nieuwe Ronsenaars alweer de val openzet voor werkloosheid, armoede, segregatie en verlatenheid. Dit heb je dus goed ingeschat en zien aankomen, vriend Daniel. Lang voor ik het zelf in de gaten kreeg.

Het Paard van Troje
s’appelle cheval.
(Traduction Flamande sur demande).

Volksbondleuze Twee. Christelijk.

Als goddeloze hond ga ik me hierover niet te druk maken. Ware niet netjes. Ik ga niet tegelijk strikte scheiding van kerk en staat bepleiten voor de ene godsdienst om hem oogluikend het bestuur van Ronse te zien binnensluipen door de andere. Maar ik moei me dus niet, als eigenzinnige vrijzinnige ketter. Alleen dit. Het stadhuis is noch van de Gruute Kirke noch van de Grote Moskee. Het stadhuis van Ronse is van alle Ronsenaars. Wie dat niet inziet, wie via Zuster Magdaleen of de Imam aan politiek wil doen, die verwart democratie met theocratie.

Volksbondleuze drie. Sociaal.

Zelf ben ik straks dertig jaar lid van het ACV. De kleur groen ligt me. Met het wit van de vrede de kleur van Ronse. Als verslaggever heb ik op de bovenste verdieping van de imposante Wetstraatbuilding van de Christelijke Arbeidersbeweging ooit de ontsporingen van teveel geld en ‘volksmacht’ gezien. Zoals ik ze eerder al als kind had geobserveerd bij aandeelhouders die de binnenkant van hun Lainière de L’Escaut niet eens kenden, enkel uit waren op vette dividenden.

(Ik vrees dat mijn eigen ene BAC-aandeeltje inmiddels is opgegaan in de megabonussen van die 'grote ervaren gids' doch dit terzijde).

ACV’er ben ik niettemin tot op vandaag gebleven. En dus ben ik nièt van plan om er zomaar op toe te kijken hoe de sociale strijd van generaties Ronsenaars vergooid wordt door de egotrippers van het moment. Ik bedoel: door een al te doorzichtige georkestreerde aanval op de rechtvaardige strijd van generaties Ronsenaars vanwege diegenen die de welvaartsstaat alleen maar zullen kennen als ze zelf oud en ziek zijn, of failliet verklaard en waarmee ze vooral het hart van Ronse raken en viseren. Wie daarin vandaag in duivelspacten en a-sociale coalities omwille van de macht meegaat , die verraadt de derde leuze van alle Volksbonders die ons zijn voorgegaan.

Dit wou ik je eens schrijven omdat ik je solidariteitsgevoel ken. Ik zoude immers niet willen dat de breuk met Patria omwille van leuze één ooit nu een vervolgstuk krijgt omwille van leuze twee en drie.

Ik heb dinsdag nog eens heel goed geluisterd naar Wouter Beke in dat openingsgcollege van Carl Devos. Klare taal. Helemaal mee eens. Iedereen inbegrepen inderdaad. Ronse is van iedereen. Ronse is een sociale stad. Daar heb jij je leven lang voor ingezet. En zo gaan we het tuupe houden. Tot zaterdag op mijn velo bij de bakker aan de Kruissens.

P.S. Hoe is het met je knie?

(Aan Daniel Vandenhoucke. Gewezen Volksbondvoorzitter. VTV-acteur en Tavi-monument. Boegbeeld van de Vlaamse Christelijke en Sociale gedachte in Ronse).