KAARTEN WORDEN HELEMAAL HERSCHUD

ALEXANDER DE CROO BRENGT ALLE
RONSIESE LIBERALEN WEER THUIS
SLEUTEL VAN EEN ANDER BESTUUR
VOOR RONSE IS NU BINNEN HANDBEREIK

‘Ge gaat me hier nog vaak zien in Ronse ’, zegt me Alexander De Croo voor hij door zijn Ronsiese chauffeur Charles Huysman naar de twee geplande spreekbeurten van de avond wordt gebracht.

In de Saint-Sebastien is hem net gelukt wat elke liberaal van Ronse van hem hoopte en altijd al wou: de liberalen terug bijeen in één Liberale Unie met een – ijzersterke – lijst voor oktober. Alexander De Croo heeft hier voor goed schoon schip gemaakt met het verleden. Opdracht volbracht.

Alexander De Croo: ‘Deze hereniging is van belang voor Ronse. We willen hier een ander beleid. En dat iedereen hier gewoon klaar zegt waar hij voor staat en gaat.'

De liberalen overal te lande bijeenbrengen achter een sterke visie wordt zowaar zijn handelsmerk. Ook in Aalst is hij daar al in geslaagd. En Ronse kent hij goed.

‘Ik zat in de klas van Gunther Deriemaker. Nooit gedacht dat we alle twee in de politiek zouden terecht komen.’

Ik vraag hem of hij dat fameuze standpunt over Ronse naar aanleiding van de Terzake-uitzending echt zelf geschreven heeft. Ja dus, zij het gedicteerd.

‘Ik zat toen in volle regeringonderhandeling. Ik vond dat ik moest reageren. Ik ken Ronse goed. Ronse en Geraardsbergen hebben dit met elkaar gemeen dat ze zich wat apart en verweesd voelen. Een soort eilandgevoel in Vlaanderen. Daar gaan we nu samen aan werken.’

Meesterlijke dubbelslag

Zoals ik het hier zondag in primeur al meldde trekt Rudi Boudringhien de eenheidslijst van de Liberale Unie die geduwd wordt door gemeenteraadslid Patrick De Dedobbeleer.

Met Isabelle Raevens op de tweede plaats, gevolgd door raadslid Tom Deputter en Natascha Meeuws krijgt deze lijst een sterke inhoudelijke invulling.

Dat Erik Vander Eedt op de vijfde plaats onvoorwaardelijk meegaat in dit nieuwe verhaal betekent dat Alexander De Croo er echt in geslaagd is de (re) Unie van alle Ronsese liberalen te realiseren.

‘Ik zat in de klas van Gunther Deriemaker. Nooit gedacht dat we alle twee in de politiek zouden terecht komen.’

Voor heel wat Ronsese liberalen die uitgekeken waren op het interne gekibbel en die bij de vorige verkiezingen uit ontgoocheling tegen hun overtuiging waren uitgeweken ‘naar elders’ zit de terugkeer naar de eigen liberale stek er nu aan te komen. Alexander De Croo trekt in Ronse de deur wagenwijd open voor de grote retour.

Stemden nogal wat liberalen vorige keer ‘op verplaatsing’, dan hebben die nu geen enkele reden meer om hun liberale stem weg te geven om ‘elders’ te gaan figureren in pakweg het machtsduel om de sjerp tussen Luc Dupont en Gunther Deriemaker.

Het kan dus verkeren. De onderlinge verdeeldheid, het intern gekibbel, de schaamteloze machtsspelletjes waarbij grote ego’s en hun lakeien in de schaduw het eigen belang laten voorgaan op het algemeen Ronsies belang ligt deze keer binnen de bestuursmeerderheid zelf: waarin zoals eenieder onderhand weet zogenaamde 'coalitiepartners' mekaar telkens weer voor schut zetten met als laatste 'wapenfeit' het brutaal en puur speculatief afsnoepen door de CD&V van de door de SP.a aan Groen geschonken zetel, in volle verkiezingsaanloop.

Met de reunie van de Ronsese liberalen slaagt Alexander De Croo dus in een meesterlijke dubbelslag. Niet alleen brengt hij de liberalen terug waar ze in deze stad van oudsher horen te staan. Bovendien reikt hij de liberale kiezer de sleutel aan van een bestuur dat kan drukken op de egocentrische machtsspelletjes van de politieke k(r)oko's en oude cliëntelistische kwalen van Ronse.