RONSIES RARITEITENBOEK (39)
LOETIE
Zeg nooit wietie tegen een loetie. Je kan een wietie zijn of een kulie. Of beide tegelijk zoals ondergeketende. Daarom ben je nog geen loetie. Alhoewel. Er zijn gevallen bekend van Ronsenaars die dit alles in één leven wisten te combineren. Maar zoveel talent bijeen is weinigen gegeven. Noch ‘den baak’ van Oudenaarde, noch verbanning naar Oostende, noch ultieme besprenkeling met koele wijwaters des doods kunnen de herinnering aan echte loeties doen vervagen. Een loetie overleeft namelijk via mondelinge overlevering met zijn strafste stoten. Ooggetuigen zullen je die pas navertellen als het licht al lang geweken is voor de duisternis. Want de nacht is de echte biotoop van een ware loetie. Dan legt een loetie zijn kaarten op tafel en speelt hij het grof gelijk de grote: met schone parlé en klapgeld. Als hem dat zo uitkomt, draait hij er de hand niet voor om onder je duiven te schieten. Zelfs nog iets minder proper dan schieten, maar dan in je rapen.
Een loetie barst van de charme, palmt je in met gebakken lucht. Hij heeft je al bij je kroonjuwelen nog voor je de tijd hebt om zijn rekening te betalen. De vrouwelijke helft van de Ronsese bourgeoisie kent hem van zijn one night stands in white satin, heeft het over hem in (on)bedekte termen met mixed emotions. Ietwat geamuseerd mondje met krulhoekjes. Rechterpink ten hemel. Sterretjes in d’ogen: 'C’est un loetsje.' Het lijkt op: 'c'est un louche'.
In de tweede helft van vorige eeuw maakten er een paar aanspraak op de titel van gepatenteerde Ronsiese loetie vanwege gedragingen die hetzij de foute kolommen van de krant kleurden, hetzij lang nazinderden rond de tafelen van Renard tot Rami en van Beau Séjour tot Vendôme.
Enkele voorbeelden van loetie-gedrag? Als je - in volle paniekpiek voor nieuwe bomaanslagen van de Cellules Communistes Combattantes bij wijze van weddenschap vanuit Restaurant Le Baulieu een bommelding ensceneert, kom je al enigszins in aanmerking voor de titel. Maar dan ben je tegelijk ook een kulie. Je vergeet namelijk dat elke telefonische melding getraceerd wordt en je met je 'anonieme' oproep stante pede zelf de groep Dyane naar je tafel belt. Kan je het uitleggen aan de juge en uitzweten in de cel.
Ander voorbeeld. Wanneer je als failliet bedrijfsleider met overheidssubsidies de miljardair uithangt op een huurjacht, inclusief bemanning in houding geef acht voor de kapitein in operettepak op de m’as-tu vu-plek van Saint-Tropez, ben je behalve een loetie ook een wietie. Zeker als je er daarbij compleet je lakschoenen veegt aan het feit dat je werknemers ondertussen in Ronse met hun werklozenkaart staan aan te schuiven in de bloedhete Poermagazijnstraat.
Laatste voorbeeld. Wanneer je als luidruchtigste schepen uit de geschiedenis van Ronse van Côte d’Azur naar Zaventem vliegt en ongeveer boven onze geliefde stad naar achteren schuift met de woorden: ’Noa goe’k mien bloeze goe loossen bauven Ronse’ dan ben je behalve nen eechten loetie uuk nen dieken wietie en nen gruten kulie. Dan scoor je de Grand Slam.
Madammen die indommelen in de ondraaglijke lichtheid van hun luxebestaan vallen voor loeties gelijk vliegen voor een plaket Vapona. Aangezogen door de paroles paroles van een echte loetie. Loeties hebben de look van George Clooney en de parlé van Belmondo (in L’Homme de Rio). Altijd komen ze net aangeland, hebben ze hooguit tijd voor een flesken Brut Impérial, staat hun Samsonite alweer klaar, voor Saint-Barth.
Het plaatje werkt. Miss gaat mee. Dat 'Miss Ronse-Renaix à travers les ages' zelf achteraf het hele gelag en gelach blijkt te moeten betalen, doet voor een echte loetie niks terzake. Dankbaar zou miss dienen te zijn, plekke van te neuten om die onkostennota the day after. Goed, okee: op haar eigen kredietkaart. Maar is madame, promenant son cul sur les remparts de Menton, misschien vergeten dat hij haar in Hotel L'Aiglon elke ochtend ook nog eens verse gladiolen liet brengen?
RONSIES RARITEITENBOEK
Handleiding voor Ronse.
Copyright Stef Vancaeneghem.
Zeg nooit wietie tegen een loetie. Je kan een wietie zijn of een kulie. Of beide tegelijk zoals ondergeketende. Daarom ben je nog geen loetie. Alhoewel. Er zijn gevallen bekend van Ronsenaars die dit alles in één leven wisten te combineren. Maar zoveel talent bijeen is weinigen gegeven. Noch ‘den baak’ van Oudenaarde, noch verbanning naar Oostende, noch ultieme besprenkeling met koele wijwaters des doods kunnen de herinnering aan echte loeties doen vervagen. Een loetie overleeft namelijk via mondelinge overlevering met zijn strafste stoten. Ooggetuigen zullen je die pas navertellen als het licht al lang geweken is voor de duisternis. Want de nacht is de echte biotoop van een ware loetie. Dan legt een loetie zijn kaarten op tafel en speelt hij het grof gelijk de grote: met schone parlé en klapgeld. Als hem dat zo uitkomt, draait hij er de hand niet voor om onder je duiven te schieten. Zelfs nog iets minder proper dan schieten, maar dan in je rapen. Een loetie barst van de charme, palmt je in met gebakken lucht. Hij heeft je al bij je kroonjuwelen nog voor je de tijd hebt om zijn rekening te betalen. De vrouwelijke helft van de Ronsese bourgeoisie kent hem van zijn one night stands in white satin, heeft het over hem in (on)bedekte termen met mixed emotions. Ietwat geamuseerd mondje met krulhoekjes. Rechterpink ten hemel. Sterretjes in d’ogen: 'C’est un loetsje.' Het lijkt op: 'c'est un louche'.
In de tweede helft van vorige eeuw maakten er een paar aanspraak op de titel van gepatenteerde Ronsiese loetie vanwege gedragingen die hetzij de foute kolommen van de krant kleurden, hetzij lang nazinderden rond de tafelen van Renard tot Rami en van Beau Séjour tot Vendôme.
Enkele voorbeelden van loetie-gedrag? Als je - in volle paniekpiek voor nieuwe bomaanslagen van de Cellules Communistes Combattantes bij wijze van weddenschap vanuit Restaurant Le Baulieu een bommelding ensceneert, kom je al enigszins in aanmerking voor de titel. Maar dan ben je tegelijk ook een kulie. Je vergeet namelijk dat elke telefonische melding getraceerd wordt en je met je 'anonieme' oproep stante pede zelf de groep Dyane naar je tafel belt. Kan je het uitleggen aan de juge en uitzweten in de cel.
Ander voorbeeld. Wanneer je als failliet bedrijfsleider met overheidssubsidies de miljardair uithangt op een huurjacht, inclusief bemanning in houding geef acht voor de kapitein in operettepak op de m’as-tu vu-plek van Saint-Tropez, ben je behalve een loetie ook een wietie. Zeker als je er daarbij compleet je lakschoenen veegt aan het feit dat je werknemers ondertussen in Ronse met hun werklozenkaart staan aan te schuiven in de bloedhete Poermagazijnstraat.
Laatste voorbeeld. Wanneer je als luidruchtigste schepen uit de geschiedenis van Ronse van Côte d’Azur naar Zaventem vliegt en ongeveer boven onze geliefde stad naar achteren schuift met de woorden: ’Noa goe’k mien bloeze goe loossen bauven Ronse’ dan ben je behalve nen eechten loetie uuk nen dieken wietie en nen gruten kulie. Dan scoor je de Grand Slam.
Madammen die indommelen in de ondraaglijke lichtheid van hun luxebestaan vallen voor loeties gelijk vliegen voor een plaket Vapona. Aangezogen door de paroles paroles van een echte loetie. Loeties hebben de look van George Clooney en de parlé van Belmondo (in L’Homme de Rio). Altijd komen ze net aangeland, hebben ze hooguit tijd voor een flesken Brut Impérial, staat hun Samsonite alweer klaar, voor Saint-Barth.
Het plaatje werkt. Miss gaat mee. Dat 'Miss Ronse-Renaix à travers les ages' zelf achteraf het hele gelag en gelach blijkt te moeten betalen, doet voor een echte loetie niks terzake. Dankbaar zou miss dienen te zijn, plekke van te neuten om die onkostennota the day after. Goed, okee: op haar eigen kredietkaart. Maar is madame, promenant son cul sur les remparts de Menton, misschien vergeten dat hij haar in Hotel L'Aiglon elke ochtend ook nog eens verse gladiolen liet brengen?
RONSIES RARITEITENBOEK
Handleiding voor Ronse.
Copyright Stef Vancaeneghem.
posted by Stef Vancaeneghem at 14:23
<< Home