DE BENIEUWDE RONSENAAR
WAAROM LUC DUPONT WEER
OPKOMT VOOR DE RONSESE SJERP.
Zondag voert de Ronsese CD&V Rik Torfs ten tonele als gast(s)preker op het nieuwjaarsontbijt van de partij. Van Torfs zijn we via zijn geforceerde grappen in de Slimste Mens en zijn smalende columns in De Standaard (deze week post mortem natrappend naar Hugo Claus) meer blabla gewoon. Voor deze kletsmajoor van de kerkjurisprudentie en de omhooggevallen BV-politiek hoeven we onze zelfgebakken chocoladekoeken niet in de oven te laten.
Vooral wordt echter uitgekeken naar wat daar in de wandelgangen circuleren zal over de Ronsese raadsverkiezingen die er nu in sneltempo zitten aan te komen. De kans is klein dat Luc Dupont zondag al zijn moment suprême aangrijpt om bekend te maken dat hij zichzelf – ondanks een eerder aangekondigd afscheid- toch nog wil opvolgen als burgemeester.
Een beetje wielerliefhebber wéét dat er aan de meet gewonnen wordt. Wie de eindspurt winnen wil, moet niet te snel de kop pakken. Maar dat Dupont nog gaat opkomen, daaraan kan sinds deze week niet meer worden getwijfeld.
Zeker nu bekend is geworden dat Erik Tack in beroep gaat tegen de zoveelste vrijspraak van Luc Dupont ( en alle andere betrokkenen) in de affaire van de politiekazerne. Logica en deductie brengen ons daarbij tot volgende analyse.
WEER OPKOMEN IS NU EEN EREZAAK
Zeer tot ergernis van Luc Dupont probeert Erik Tack de Reseco-affaire te rekken tot de verkiezingen. Met zijn eis tot ‘één symbolische euro morele schadevergoeding’, (in zijn eigenwaan namens de Ronsese bevolking) kroont Erik Tack zichzelf permanent tot ‘hoeder van het beleid’.
Erik Tack legt hiermee hooghartig de onafhankelijke rechtsgang - met vijf tot zes opeenvolgende rechtbankvrijspraken voor Luc Dupont - naast zich neer. Hij blijft zich maar opsluiten in de ivoren toren van het Eigen Belang & Grote Gelijk. Als een slechte verliezer in de strijd om de Ronsese sjerp verlegt hij aldus en nu al acht jaar het debat over het beste bestuur voor Ronse van gemeenteraad naar rechtbank. Hij wentelt zich daarbij gretig in de navenante mediabelangstelling.
Met een in de Ronsese politiek nooit eerder geziene juridische hardnekkigheid blijft hij Luc Dupont aldus overladen met de smet van vermeende ongeoorloofde beleidsdaden.
Dat de Ronsese burgemeester (en àlle andere beklaagden) daarbij keer op keer door alle rechtsinstanties worden vrijgesproken, lijkt hem niet te deren. Evenmin schijnt het hem als mens te raken, dat hij Luc Dupont hiermee keer op keer koud pakt in diens beroepseer als advocaat.
Overigens is de financiële en collaterale schade voor het imago van Ronse en voor alle Ronsenaars door dit tergend geding allang niet meer te overzien.
EEN GOED VERSTAANDER
In ‘Het Nieuwsblad’ licht Luc Dupont vanochtend een tip van de sluier omtrent de juridische achtervolgingsmarathon van Erik Tack.
Luc Dupont: ‘Ik vind dit intriest en een gemeenteraadslid onwaardig. Bij de volgende gemeenteraadsverkiezingen zullen we zien wat de kiezer in Ronse van zijn optreden vindt.’
Wie dit tussen de regels leest, begrijpt meteen dat Luc Dupont geen andere keuze rest dan zijn door Tack systematisch geschonden eer daar te verdedigen waar het er voor Tack eigenlijk toe doet: bij de kiezer.
Niemand zal het Dupont daarbij kwalijk kunnen nemen dat hij na al die jaren van intensief bestuur van Ronse nochtans eerder te kennen had gegeven met ere te willen afhaken na 2012. Nu Tack hem die eer dus niet gunt, rest lukt Luc Dupont geen andere uitweg die eer te verdedigen bij de kiezer zelf.
Daarmee herplaatst Dupont dan het hele debat om het bestuur van Ronse terug waar het voor elke rechtgeaarde democraat thuishoort en altijd had moeten blijven: in de gemeenteraad en op het stadhuis en niet in de rechtbank. Die kiezer zou de burgemeester van Ronse best wel eens (symbolisch en voor zover dat eigenlijk hoeft) kunnen rehabiliteren door hem met een nooit eerder geziene score te steunen in de gedrevenheid, de bekwaamheid en de sérieux waarmee hij Ronse al jàren boven alle donkere doemdenken heen vooruit stuwt. Het verleggen van diens politieke rivaliteit met Luc Dupont vanuit de gemeenteraad naar de rechtbank kan Erik Tack aldus nog wel eens heel (ver)zuur(d) opbreken. Diens eindeloze reeks van juridische tackles kan als een boomerang via de kiezer op zijn eigen kop in het stemhokje terugvallen. De sleutelvraag is dus niet langer of Dupont al dan niet nog een nieuwe gooi doet naar de opvolging van zichzelf. De vraag is alleen wanneer hij dat bekend maakt. Zondag nog net niet dus. Vanwege te vroeg. Even wachten nog. Op het Nieuwjaarsontbijt 2012?
OPKOMT VOOR DE RONSESE SJERP.
Zondag voert de Ronsese CD&V Rik Torfs ten tonele als gast(s)preker op het nieuwjaarsontbijt van de partij. Van Torfs zijn we via zijn geforceerde grappen in de Slimste Mens en zijn smalende columns in De Standaard (deze week post mortem natrappend naar Hugo Claus) meer blabla gewoon. Voor deze kletsmajoor van de kerkjurisprudentie en de omhooggevallen BV-politiek hoeven we onze zelfgebakken chocoladekoeken niet in de oven te laten. Vooral wordt echter uitgekeken naar wat daar in de wandelgangen circuleren zal over de Ronsese raadsverkiezingen die er nu in sneltempo zitten aan te komen. De kans is klein dat Luc Dupont zondag al zijn moment suprême aangrijpt om bekend te maken dat hij zichzelf – ondanks een eerder aangekondigd afscheid- toch nog wil opvolgen als burgemeester.
Een beetje wielerliefhebber wéét dat er aan de meet gewonnen wordt. Wie de eindspurt winnen wil, moet niet te snel de kop pakken. Maar dat Dupont nog gaat opkomen, daaraan kan sinds deze week niet meer worden getwijfeld.
Zeker nu bekend is geworden dat Erik Tack in beroep gaat tegen de zoveelste vrijspraak van Luc Dupont ( en alle andere betrokkenen) in de affaire van de politiekazerne. Logica en deductie brengen ons daarbij tot volgende analyse.
WEER OPKOMEN IS NU EEN EREZAAK
Zeer tot ergernis van Luc Dupont probeert Erik Tack de Reseco-affaire te rekken tot de verkiezingen. Met zijn eis tot ‘één symbolische euro morele schadevergoeding’, (in zijn eigenwaan namens de Ronsese bevolking) kroont Erik Tack zichzelf permanent tot ‘hoeder van het beleid’.
Erik Tack legt hiermee hooghartig de onafhankelijke rechtsgang - met vijf tot zes opeenvolgende rechtbankvrijspraken voor Luc Dupont - naast zich neer. Hij blijft zich maar opsluiten in de ivoren toren van het Eigen Belang & Grote Gelijk. Als een slechte verliezer in de strijd om de Ronsese sjerp verlegt hij aldus en nu al acht jaar het debat over het beste bestuur voor Ronse van gemeenteraad naar rechtbank. Hij wentelt zich daarbij gretig in de navenante mediabelangstelling.
Met een in de Ronsese politiek nooit eerder geziene juridische hardnekkigheid blijft hij Luc Dupont aldus overladen met de smet van vermeende ongeoorloofde beleidsdaden.
Dat de Ronsese burgemeester (en àlle andere beklaagden) daarbij keer op keer door alle rechtsinstanties worden vrijgesproken, lijkt hem niet te deren. Evenmin schijnt het hem als mens te raken, dat hij Luc Dupont hiermee keer op keer koud pakt in diens beroepseer als advocaat.
Overigens is de financiële en collaterale schade voor het imago van Ronse en voor alle Ronsenaars door dit tergend geding allang niet meer te overzien.
EEN GOED VERSTAANDER
In ‘Het Nieuwsblad’ licht Luc Dupont vanochtend een tip van de sluier omtrent de juridische achtervolgingsmarathon van Erik Tack.
Luc Dupont: ‘Ik vind dit intriest en een gemeenteraadslid onwaardig. Bij de volgende gemeenteraadsverkiezingen zullen we zien wat de kiezer in Ronse van zijn optreden vindt.’
Wie dit tussen de regels leest, begrijpt meteen dat Luc Dupont geen andere keuze rest dan zijn door Tack systematisch geschonden eer daar te verdedigen waar het er voor Tack eigenlijk toe doet: bij de kiezer.
Niemand zal het Dupont daarbij kwalijk kunnen nemen dat hij na al die jaren van intensief bestuur van Ronse nochtans eerder te kennen had gegeven met ere te willen afhaken na 2012. Nu Tack hem die eer dus niet gunt, rest lukt Luc Dupont geen andere uitweg die eer te verdedigen bij de kiezer zelf.
Daarmee herplaatst Dupont dan het hele debat om het bestuur van Ronse terug waar het voor elke rechtgeaarde democraat thuishoort en altijd had moeten blijven: in de gemeenteraad en op het stadhuis en niet in de rechtbank. Die kiezer zou de burgemeester van Ronse best wel eens (symbolisch en voor zover dat eigenlijk hoeft) kunnen rehabiliteren door hem met een nooit eerder geziene score te steunen in de gedrevenheid, de bekwaamheid en de sérieux waarmee hij Ronse al jàren boven alle donkere doemdenken heen vooruit stuwt. Het verleggen van diens politieke rivaliteit met Luc Dupont vanuit de gemeenteraad naar de rechtbank kan Erik Tack aldus nog wel eens heel (ver)zuur(d) opbreken. Diens eindeloze reeks van juridische tackles kan als een boomerang via de kiezer op zijn eigen kop in het stemhokje terugvallen. De sleutelvraag is dus niet langer of Dupont al dan niet nog een nieuwe gooi doet naar de opvolging van zichzelf. De vraag is alleen wanneer hij dat bekend maakt. Zondag nog net niet dus. Vanwege te vroeg. Even wachten nog. Op het Nieuwjaarsontbijt 2012?
posted by Stef Vancaeneghem at 10:47
<< Home