DE BENIEUWDE RONSENAAR
DE ONDRAAGLIJKE LICHTHEID
VAN HET BESTUURSAKKOORD
PATSTELLING ROND FACILITEITEN
ONDERGRAAFT STRATEGISCH PLAN
Ons document bewijst het. In de sterkte-zwakte analyse van het Strategisch Plan staat het faciliteitenstatuut zwart op wit vermeld als één van de zwaktepunten die de heropstanding van Ronse in de weg staan. Volgens onze informatie bestaat er over die faciliteiten tussen de meerderheidspartners echter geen enkele overeenkomst. Bij de vorming van het bestuur kwam de kwestie niet eens ter sprake. Laat staan dat er een spijkerhard akkoord over zou bestaan.
Wel integendeel, zo blijkt nu. De meerderheidspartners staan na de faciliteitenbrief van burgemeester Dupont diametraal tegenover elkaar. Het ziet er ook niet naar uit dat een bezinningsronde - na het mislukt spoedoverleg van vorige week - daar veel aan verandert. De CD&V blijft bij het standpunt zoals uiteengezet in de brief van Leterme. De socialisten volgen hun bestuurspartner daar niet in. Ongeacht de verklaringen van Gunther Deriemaker deze zomer (blijkbaar voor eigen rekening en hier achteraf nièt gevolgd door zijn partij).
De patstelling binnen de meerderheid maakt duidelijk dat het de meerderheidspartners van CD&V en Sp.a pijnlijk ontbreekt aan een gemeenschappelijke visie omtrent Ronse als volwaardig Vlaamse taalhoffelijke stad als één van de stapstenen om het tij met een Strategisch Plan te doen keren.
Kandidaat-burgemeester en Eerste Schepen Gunther Deriemaker mag dan als betrokken beleidsman Dupont nog bijtreden in zijn démarche, de machtsfreaks van altijd rond hem in zijn partij (en hun monddood benoemde postjes-lakeien) willen van geen afschaffing van de faciliteiten weten.
Die faciliteien mogen dan al in het Strategisch Plan zwart op wit aangeduid worden als één van de elementen die Ronse zwak houden: als het erop aan komt, gaan zij voor de gemakzuchtige status quo. Met de gebruikelijke dooddoener dat het statuut van Ronse niet aan de orde en bovendien federale materie is. Met andere woorden: Ronse hoeft voor hen geen enkel signaal te geven dat het zijn imago van foute stad strontbeu is en dat het eindelijk eens af wil van de vermaledijde perceptie als verloren borinage-achterdeurtje in Vlaanderen.
Wat zij aldus dan wel in stand houden?
° Ronse in de hoogste werkloosheidcijfers.
° Instroom van Nederlandsonkundige allochtonen.
° Inwijking van gelukszoekers, via het faciliteitenpoortje van de nieuwe wooncode.
° Instroom van werkloze Waalse broeders.
° Knotsgekke verplichte vertaling van alle dossiers, zoals de hele Milieu Effecten Rapportering (MER) omtrent de N60.
° Aantrek van armoede... met korting voor de stookolie na.
° Misleidende Franstalige verkiezingspamfletten aan de moskee…
Op een ogenblik dat de recessie er zit aan te komen en gemeentebesturen (zoals dat van Kortrijk) zich nu al zorgen maken over hun Dexia-aandeel, zakt Ronse met een verdeeld en kibbelend bestuur alweer dieper weg in de eeuwige Ronsese kwaal van altijd: gebrek aan eensgezindheid. Dezelfde kwaal die aan de basis heeft gelegen van het eindeloze uitstel van de N60.
Schuldig verzuim
De weigering van Spa-Groen! om de faciliteiten als één van de diepere armoedekwalen van Ronse moedig onder ogen te zien en dan ook federaal aan te kaarten, zet een domper op de zovele pogingen van talloze doe-Ronsenaars om eindelijk eens af te geraken van het imago van minst leefbare stad van Vlaanderen.
Dit is schuldig verzuim
bij de reddingspoging
van een stad in nood.
Geen Ronsenaar die nog zal willen geloven dat het Strategisch Plan op die manier ooit lukt. De verantwoordelijkheid van diegenen die de Ronsenaars hun Renaixance niet gunnen omwille van het electorale eigenbelang en de al te doorzichtige steuntrekkers-kiezersbinding is daarom ook verpletterend.
Maar niemand is dupe en niemand kan Ronse (blijven) besturen tegen de wil van zijn kiezers. De enorme afkalving van de socialistische partij (ooit met Orphale Crucke op een zucht van de absolute meerderheid) bewijst het.
Tachtig percent van de Ronsenaars gaat voor een volwaardig Vlaams én solidair Ronse zonder faciliteiten. Taalhoffelijk en gastvrij.
Dàt is het juiste signaal dat burgemeester Luc Dupont namens de overgrote meerderheid van Ronsenaars federaal gegeven heeft.
Niemand kan dit nu nog omkeren. Met of zonder motie.
Burgemeester Luc Dupont gaat hoe dan ook de Ronsese geschiedenis in als de man die Ronse zijn trots terugschonk en deze stad alvast in de algemene publieke perceptie weer volwaardig - en zonder wielklemmen - op de kaart van Vlaanderen zette.
VAN HET BESTUURSAKKOORD
PATSTELLING ROND FACILITEITEN
ONDERGRAAFT STRATEGISCH PLAN
Ons document bewijst het. In de sterkte-zwakte analyse van het Strategisch Plan staat het faciliteitenstatuut zwart op wit vermeld als één van de zwaktepunten die de heropstanding van Ronse in de weg staan. Volgens onze informatie bestaat er over die faciliteiten tussen de meerderheidspartners echter geen enkele overeenkomst. Bij de vorming van het bestuur kwam de kwestie niet eens ter sprake. Laat staan dat er een spijkerhard akkoord over zou bestaan.
Wel integendeel, zo blijkt nu. De meerderheidspartners staan na de faciliteitenbrief van burgemeester Dupont diametraal tegenover elkaar. Het ziet er ook niet naar uit dat een bezinningsronde - na het mislukt spoedoverleg van vorige week - daar veel aan verandert. De CD&V blijft bij het standpunt zoals uiteengezet in de brief van Leterme. De socialisten volgen hun bestuurspartner daar niet in. Ongeacht de verklaringen van Gunther Deriemaker deze zomer (blijkbaar voor eigen rekening en hier achteraf nièt gevolgd door zijn partij).
De patstelling binnen de meerderheid maakt duidelijk dat het de meerderheidspartners van CD&V en Sp.a pijnlijk ontbreekt aan een gemeenschappelijke visie omtrent Ronse als volwaardig Vlaamse taalhoffelijke stad als één van de stapstenen om het tij met een Strategisch Plan te doen keren.
Kandidaat-burgemeester en Eerste Schepen Gunther Deriemaker mag dan als betrokken beleidsman Dupont nog bijtreden in zijn démarche, de machtsfreaks van altijd rond hem in zijn partij (en hun monddood benoemde postjes-lakeien) willen van geen afschaffing van de faciliteiten weten.
Die faciliteien mogen dan al in het Strategisch Plan zwart op wit aangeduid worden als één van de elementen die Ronse zwak houden: als het erop aan komt, gaan zij voor de gemakzuchtige status quo. Met de gebruikelijke dooddoener dat het statuut van Ronse niet aan de orde en bovendien federale materie is. Met andere woorden: Ronse hoeft voor hen geen enkel signaal te geven dat het zijn imago van foute stad strontbeu is en dat het eindelijk eens af wil van de vermaledijde perceptie als verloren borinage-achterdeurtje in Vlaanderen.
Wat zij aldus dan wel in stand houden?
° Ronse in de hoogste werkloosheidcijfers.
° Instroom van Nederlandsonkundige allochtonen.
° Inwijking van gelukszoekers, via het faciliteitenpoortje van de nieuwe wooncode.
° Instroom van werkloze Waalse broeders.
° Knotsgekke verplichte vertaling van alle dossiers, zoals de hele Milieu Effecten Rapportering (MER) omtrent de N60.
° Aantrek van armoede... met korting voor de stookolie na.
° Misleidende Franstalige verkiezingspamfletten aan de moskee…
Op een ogenblik dat de recessie er zit aan te komen en gemeentebesturen (zoals dat van Kortrijk) zich nu al zorgen maken over hun Dexia-aandeel, zakt Ronse met een verdeeld en kibbelend bestuur alweer dieper weg in de eeuwige Ronsese kwaal van altijd: gebrek aan eensgezindheid. Dezelfde kwaal die aan de basis heeft gelegen van het eindeloze uitstel van de N60.
Schuldig verzuim
De weigering van Spa-Groen! om de faciliteiten als één van de diepere armoedekwalen van Ronse moedig onder ogen te zien en dan ook federaal aan te kaarten, zet een domper op de zovele pogingen van talloze doe-Ronsenaars om eindelijk eens af te geraken van het imago van minst leefbare stad van Vlaanderen.
Dit is schuldig verzuim
bij de reddingspoging
van een stad in nood.
Geen Ronsenaar die nog zal willen geloven dat het Strategisch Plan op die manier ooit lukt. De verantwoordelijkheid van diegenen die de Ronsenaars hun Renaixance niet gunnen omwille van het electorale eigenbelang en de al te doorzichtige steuntrekkers-kiezersbinding is daarom ook verpletterend.
Maar niemand is dupe en niemand kan Ronse (blijven) besturen tegen de wil van zijn kiezers. De enorme afkalving van de socialistische partij (ooit met Orphale Crucke op een zucht van de absolute meerderheid) bewijst het.
Tachtig percent van de Ronsenaars gaat voor een volwaardig Vlaams én solidair Ronse zonder faciliteiten. Taalhoffelijk en gastvrij.
Dàt is het juiste signaal dat burgemeester Luc Dupont namens de overgrote meerderheid van Ronsenaars federaal gegeven heeft.
Niemand kan dit nu nog omkeren. Met of zonder motie.
Burgemeester Luc Dupont gaat hoe dan ook de Ronsese geschiedenis in als de man die Ronse zijn trots terugschonk en deze stad alvast in de algemene publieke perceptie weer volwaardig - en zonder wielklemmen - op de kaart van Vlaanderen zette.
posted by Stef Vancaeneghem at 15:41
<< Home