BEAU MONDE

EINDELIJK
POSTUME EER
VOOR
ARMAND DEMEULEMEESTER

HOPELIJK WORDEN ZIJN FELLE KLEUREN GEDULD

Er was een tijd dat je als vriend en fan van Armand Demeulemeester (1926-2002) in Ronse bij de ‘lokale instanties’ vruchteloos kon blijven aandringen op een retrospectieve. En kon horen dat zoiets ongepast zou zijn.

‘Want als we het voor de ene doen, dan moeten we het ook voor de andere.’

Armand was dan al lang een internationaal erkend kunstenaar. De grootste voltijdse eigentijdse artiest die Ronse kende. Maar misschien lag het bij de lokale broeders die hier toen de plak zwaaiden vooral gevoelig dat bij het pausbezoek van Johannes-Paulus in de Basiliek van Koekelberg een werk van Armand was overhandigd.

Armand heeft die diepgelovigheid van hem nooit onder kerkstoelen of banken gestoken. Zijn Kruisweg siert niet voor niks de abdij van de paters trappisten van Westvleteren waar hij nu en dan zelf op retraite trok .(Hij bracht ons dan altijd wel een kleine reserve mee ter degustatie).

Zijn werk, ondermeer de monumentale cyclus ‘Genesis’, was wel vaker geïnspireerd door teksten uit de boeken der Openbaring. Om hem daarom echter vast te pinnen op ‘religieuze kunst’ zoals een Servaas, daarvoor was Demeulemeester veel te eclectisch bezig. Zijn koloriet, zijn kracht, zijn expressie: het is één en al schittering. Art brut. Art très très beau. Een talent dat hij ‘godzijdank’ heeft kunnen doorgeven aan zijn zoon Jan Demeulemeester.

Inmiddels zijn ‘anderen’ hier in Ronse al met veel poeha gevierd - door buitenstaanders - en komt het huidige stadsbestuur tot de bevinding dat Armand Demeuleester eindelijk de postume erkenning verdient die hem bij leven, ook niet toen hij al ziek was, werd ontzegd.

Die retrospectieve gaat nu door op drie lokaties: in het knusse atelier van de kunstenaar boven de Wittentak (waar zijn heerlijke pannenkoeken nog nasmaken) , in het mooie voormalige grafdelvershuisje aan de oude Sint-Martinus (voormalig ‘Uutvercoren’) en in De Brouwerij off all places.

Drie kwezelkes

















Hierbij geef ik mijn lezers graag een werkje van hem mee dat hem typeert als kunstenaar en als mens. Toen ik op vriendenbezoek informeerde naar de titel ervan, gaf hij mij zijn mooiste glimlach weg.

‘De drie kwezelkes’, zei hij, ‘Hedde ze niet gekend?’

Ja, ik heb ze gekend. Ik zie ze zo voor mij. Geheel in het zwart. Personages uit een verhaal van Maigret. De drie madamkes die in Sint-Hermes wekelijks op zondag het stoelkesgeld ophaalden. Het rugje gekromd. Het verkrampte artrosehandje vooruit. Het hoedje als een vogelnestje haaks boven de tule. Armand verhief die vergane wereld met twee drie penseeltrekken tot pure kunst. Juicht, vrienden en liefhebbers dat het stadsbestuur van Ronse eindelijk zijn Laureaat van de Prijs van de Stad Ronse voor Schilderkunst…van 1969 die retrospectieve gunt.

Want juist: ....Als je het voor de andere doet, kan je onmogelijk aan die ene, de grootste van Ronse nog langer voorbij. Hopelijk vindt de Cultuurraad de expo van Armand Demeulemeester in het oude historische stadsgedeelte kunnen… en wordt het gebeuren niet stilgelegd vanwege te felle kleuren…

Armand Demeulemeester.‘Tussen Figuratie en Abstractie.'
Van 30 augustus tot 28 september.
Info : dienst Cultuur. cultuur@ronse.be (055 23 28 01)