DE VERSTROOIDE RONSENAAR

TERRE D’ACCUEIL POUR VOTRE CERCUEIL

EEN WAALSE VERASSING VOOR DE RONSENAARS

Yves Leterme heeft één kapitale fout gemaakt. Hij heeft niét gepraat met Pol Kerckhove. Had hij dat wel gedaan, dan bestond België vanmiddag nog.
Dan werd Vlaanderen- Wallonië geen interland.

Pol Kerckhove is behalve OCMW-voorzitter ook ondervoorzitter van het crematorium van Lochristi. Omdat nogal wat armlastige Ronsenaars door de forse prijsstijging van diesel in de ultieme verplaatsing van zichzelf behalve hun lichaam ook hun laatste spaarcentjes dreigen te zien opgaan in rook, heeft Pol Kerckhove een goedkoper plan bedacht dat zowel Vlamingen als Walen de eeuwige vrede garandeert.

En dat, uitgerekend op het moment dat Leterme & Co het Belgisch Compromismodel laten openspatten als een orange bleue.

Dank zij de verrassend sterke interventie van Pol Kerckhove zullen de Ronsenaars zich vanaf 2009 kunnen laten verassen in het nieuwe crematorium van Hacquegnies, op maar 13 kilometer van Ronse. En dat scheelt een slok diesel in je tank.

De brandstof voor de verbranding van uw lichaam zelf is hier nog niet in verrekend. Deze verrekening gebeurt - zoals bij het huisvuil voortaan- met een chip in uw stoffelijk restafval.

(Waar exact die brandvrije chip in uw lijf terechtkomt, is nog niet duidelijk. Al hebben we voor Pol Kerckhove wel al een ideetje waar ge uw chip kunt steken).

Zelf ben ik als Vlaams Ronsenaar zeer gewonnen om me door onze Waalse vrienden, al was het maar één keer in mijn bestaan, eens goed te laten verassen.

Ik brand al van verlangen om helemaal op te gaan in Waalse vlammen.

De vraag die echter nu al op mijn lippen brandt, is of er tegen dan geen visum zal voor nodig zijn om als Vlaming naar Hacquegnies te reizen als lichaam en even later terug te keren als gloeiende poeier.

En stel dat ik als Ronsenaar-in-poedervorm terug de grens met Vlaanderen over moet om hier in mijn geliefd Ronse perfect volgens Het Strategisch Plan uitgestrooid (en verstrooid als steeds) volop te genieten middenin het groen van Hogerlucht, riskeer ik dan aan de nieuwe landsgrenzen dan niet besnuffeld, laat staan opgelikt te worden door Mechelse schepers? Voorlopig nog veel vragen dus bij mijn Waalse verassing.

In afwachting blijf ik, als het u voor niet geeft, nog even in leven.

La Wallonie,
terre d’accueil.
Terre d’avenir
pour votre cercueil.