VADER DAG

202.

De duivendrek van Jezus Christus zijn bronzen schouders geborsteld. De okerblaadjes van je grafsteen geveegd. De heide in potgrond geplant. Geen gedoe met bijtende zouten en schuurborstels dit jaar. Schoonmaken en wegwezen.

Alle tijd nog de volgende jaren: je vergunning om hier te liggen is eeuwigdurend. De meeste praalgraven die op dit oude kerkhof nu nog overeind staan, hebben zoals jouw rustplaats een ‘concessie’ om eeuwigdurend uiteen te vallen. Tot poreuze restanten van vergeten roem en vergane glorie. Tijdelijke ijdelheid. Ik verlies de strijd met de tijd, vader. Je graf verdwijnt zienderogen, onder mijn ogen.

Hoe ouder ik word, hoe doder je bent. Dood. Doder: van al mijn illusies, mijn verlangens, mijn verwachtingen. Ik maak dat ik wegkom. Ik wens je een zachte winter toe. In aangenaam gezelschap. Hoewel. Is this a place to be or not to be? Ik moet eerst voorbij je buren, doorheen hun dubbele rij pronkgraven.

‘Ik zal je nooit vergeten.’
‘A perpétuité.’

Het lijkt verdacht veel op levenslange gevangenis. Dodenslange opsluiting. Niet iedereen ontsnapt eraan, zoals Christus. Op dag drie. Hoe deed hij het? En zonder helikopter. Zonder hulp van buitenaf. Op zijn vader kon hij niet rekenen. Dit gevoel is me bekend. Zijn companen hadden hem verraden. Toch lukte het hem. Jezus Superstar.

Benedictus XVI verklaart 498 Spaanse religieuzen zalig. 'Martelaren', gedood door de Republikeinen in hun strijd tegen de rechtse dictator Franco. Op zaligverklaring van ondermeer de Baskische priesters die het met de roden opnamen tegen Franco blijft het wachten. Ze krijgen niet eens kerkelijke toestemming voor een gedenkteken.

Steeds weer aan de kant van de onderdrukker. Lieve Jezus, mik die Ratzi-Opus Dei-(k)narrenkliek uit je tempel. En elk jaar opnieuw zal ik de drek van je schouders borstelen. Jij, mix van Superman & Spiderman. Schwarzenegger & Stallone. Fidel & Che. Obelix & Jean-Claude Ven Demme.

Dodenslang
lig je daar
dodenslang
Doden. Slang.

De tijd is
een hoer
een slet,
een slang

Sluipend
uur na uur
met haar muil
vol bijtend zuur.

‘Ik vergeet je nooit’
vermaalt ze tot:
‘ik eet je ooit’
alles moet dood.

Zie ik het te zwart? De opwarming van de aarde allicht.

'Vader Dag.' Brievenroman. Copryright Stef Vancaeneghem.
Illustratie: ‘My true Colors’. 'Mijn geklieder met penseel.' Copyright Stef Vancaeneghem.