DE BENIEUWDE RONSENAAR

ASBESTSTORT ZIT ER AAN TE KOMEN….

ROSALIE WORDT MET DE DOOD BEDREIGD

BURGEMEESTER DUPONT SCHRIJFT
POSTKAARTJE NAAR MINISTER CREVITS

RONSE: GENIETEN MIDDENIN ASBEST…

Luc Dupont, burgemeester van Ronse, mag dan al een bezorgd postkaartje schrijven naar minister van Leefmilieu Crevits, het ziet er niet naar uit dat dit voorlopig veel indruk maakt op asbeststorter Dirk Beheydt en zijn vennoten.

Uit een onthullend verhaal dat Knack vandaag publiceert wijst alles er integendeel op dat de storters de wetten en de regeltjes aan hun kant weten en hun slag zien thuis te halen.

In Knack weert schrijfster Brigitte Minne (die in de Savooistraat in Ronse woont) zich daartegen als een toverfee met de moed der hoop. Rosalie, het beroemde eendje van Brigitte Minne wordt echter meer dan ooit met de asbestdood bedreigd. Als het zo doorgaat, eindigt ze als Rosalie Niemand.

Eerder deze week resumeerde ook wielerkampioen Filip Meirhaeghe (die aan Ten Houte in Maarkedal woont) het op AVS allemaal heel gevat als volgt:

‘Asbest in een natuurgebied, dat kan toch niet?’ Toch wel dus.

Vennoot Baudewijn Vancoillie van de afvalstorter OB&D in Knack: ‘Alles (gebeurt) strikt volgens de regels. OB&D zal, wanneer het hen vergund wordt, het gebonden asbest enkel aanvoeren in gesloten big bags. De lading van de vrachtwagens zal na het verlaten van de weegbrug besprenkeld worden. Wie het anders zegt, liegt. Tijdens het lossen kan een zak scheuren, en de besprenkeling gaat dat tegen. De vrachtwagens zullen de zakken niet boven de put kippen. Langs een speciaal aangelegde piste zullen ze naar beneden rijden, waar de zakken worden opgepikt en op hun plaats gerold. Nu nog de vergunning, en de boel kan draaien. ‘

Beschermd landschap of toch niet helemaal?

Het actiecomité gaat ervan uit dat het Muziekbos een beschermd landschap is, waar storten per definitie niet kan. Uit het Knackverhaal blijkt dat het allemaal veel ingewikkelder ligt dan dat. Tussen de groene droom en de verstikking door asbestose staan wetten en regeltjes… aan de kant van het geldgewin.

Knack: ‘In de Vlaamse landschapsatlas staat de berg alleen opgenomen als ankerplaats . Als de overheid een ankerplaats opneemt in haar ruimtelijke structuurplannen, dan wordt het een erfgoedlandschap. In een erfgoedlandschap 'mag de overheid geen toestemming verlenen voor activiteiten die schade kunnen aanrichten'. Als, als...

Ook de erkenning van het Muziekbos als Natura 2000-gebied door de Europese Unie, zet alsnog geen zoden aan de dijk. Zolang de Europese Richtlijn 92/43 inzake de instandhouding van natuurlijke habitats niet in Vlaamse wetgeving is omgezet, blijft ze onwerkzaam.

Had het Muziekbos echt het statuut van een beschermd landschap, dan hadden de talloze wandelaars, fietsers, spelende kinderen en bosvogels zich geen zorgen hoeven te maken. Ze troosten zich met de gedachte dat het stort, eenmaal volgestort, bosgebied wordt. Voorlopig heeft de afvalindustrie er de wind in de zeilen.’

Oost West asbest…

Blijkbaar zien de toekomstige asbeststorters al vol vertrouwen het lucratieve succes van hun investering tegemoet. In de mond van vennoot Baudewijn Vancoillie klinkt dat als volgt:

'Ik heb mijn geld in milieu gestoken en niet in Lernout & Hauspie.'

Bij OB&D-stichter Dirk Beheydt klinkt dat dan wel een ietsje subtieler. Deze gewezen spits van eersteklasser Cercle Brugge (99 officiële doelpunten tussen 1975 en 1984, preciseert Knack), stichtte als bouwkundig ingenieur en algemeen directeur van de firma's BSV (grondreiniging) en Devamix (betonrecyclage) in Harelbeke samen met zijn vennoten Baudewijn Vancoillie, Glenn Heernaert en Ivan Degezelle de nv OB&D.

Omtrent het asbestort noteren we vandaag van hem in Knack dit heel betekenisvol zinnetje:

Dirk Beheydt: 'De uitbater blijft dertig jaar aansprakelijk. Ik wil het mijn dochters niet aandoen dat ze hier miserie mee krijgen'.

Dat is het precies. Ook de mensen van de Vlaamse Ardennen willen namelijk niet dat hun kinderen hiermee miserie krijgen. Voor de dochters van Beheydt draait het om aansprakelijkheid. Voor hun kinderen draait het om leven en dood.

Misschien moet burgemeester Luc Dupont dat maar zelf eens gaan zeggen op het kabinet van minister Hilde Crevits.

Op een postkaartje krijg je dingen als de trage verstikkingsdood van je kinderen en kleinkinderen door asbestose namelijk niet echt helemaal in detail beschreven. Als ook dat niks uithaalt, kan hij voor Ronse alvast op zoek naar een andere slogan voor het Strategisch Plan.

‘Genieten middenin asbest’ klinkt weinig wervend…