VADER DAG

169. Het linkerhandpalmpje plooit hij als een vers gevonden zeeschelp boven het hoofd. De rechterhand klemt hij, strak in het pak als een paradepompier op de Ommegang, tegen de dij. Zo tolt hij hier rond door mijn schrijfkamer, als was hij de jongste aanwinst van onze Fanfare van Honger en Dorst. Honger naar zijn nog nieuw leventje. Dorst naar alle vragen die hij me stelt. Waarom vanochtend de sterren alweer weg zijn, het vogeltje dood ligt in de goot.

Hij probeert een stepdans op Johnny B Goode, toetert met handgemaakte trompet op Yellow Submarine. Nu en dan perst hij een noot uit de minuscule Hohner ‘Little Lady’ die ik op mijn schrijftafel voor hem klaarhou. Heel even is de wereld van ons tweeën. Dan blazen we onszelf, in de hoge tonen van tederheid, buiten de tijd.

170. ‘Schrijver-zijn betekent voor mij stilstaan bij de verborgen wonden die we met ons meedragen. Dat we die wonden en pijn maken tot een onderdeel van onze teksten en identiteit.’

De Turkse schrijver Orhan Pamuk kreeg van zijn vader een valies vol schrijfsels. Ik moet het hier stellen met je povere Patagonische Geschriften. Met wat nagekrabbelde gedichten uit de tijd van krinklende winklende waterdingen. In ‘Het valies van mijn vader’ schrijft Pamuk over die wonden en die pijn. Ik hier over jou. Maar pijn geeft altijd hoop op beterschap. Eldorado wacht op ons, achter de horizon.

‘Een schrijver die zich opsluit op een kamer en jarenlang een universum probeert te construeren, begint bij zijn verborgen wonden en schenkt daarmee, bewust of onbewust, de mensheid ook een diep vertrouwen. Alle ware literatuur is gebaseerd op een kinderlijk en optimistisch vertrouwen dat alle mensen op elkaar lijken.’

171. Muziek heelt alle wonden. Je achterkleinzoon op zijn ‘Little Lady’. Ik op mijn Toots' Hard Bopper. Het 'Eldorado’ van Stephan Eicher laat zich alvast niet zomaar blazen.

‘Que faut-il qu’on fasse pour être en face d’Eldorado? vraagt Eicher zich af. ‘Des confettis’ antwoordt zijn vaste tekstschrijver Philippe Djian.

Je te la laisse
Je te la laisse
Ta place au paradis
Je te la laisse
Je te la laisse
Fais-en des confettis

Zit jij in Eldorado, dode vader?
Je te la laisse, ta place au paradis.

‘Vader Dag’. Brievenroman. Copyright Stef Vancaeneghem.