DE BENIEUWDE RONSENAAR (129)

VERROKEN
VOLKSBOND &
VINDEVOGEL



JAN VERRROKEN PLEIT VOLKSBOND VRIJ VAN VERRAAD

In zijn blog pleit Jan Verroken (90) de toenmalige top van de Christen Volksbond volledig vrij van alle vermeende schuld in de executie van oorlogsburgemeester Vindevogel.

Vlaamse Leeuw Verroken, de man die voor de geschiedenis Leuven Vlaams bewerkstelligde, maakt definitief brandhout met het vermeende 'verraad' door de Volksbondvrienden van Vindevogel toen voor hem het uur van de verantwoording voor zijn oorlogshouding was aangebroken.

Vindevogel was de enige parlementair die na 40-45 wegens collaboratie werd terechtgesteld.

In een paar 'katholieke' kranten en geschriften was sinds twintig jaar vanuit een niets ontziende vreselijke sensatiezucht als een sluipend gif de ergste onwaarheid gelanceerd dat Leo Vindevogel door zijn eigen voormalige achterban van de Christen Volksbond in de steek was gelaten en zelfs ‘verraden’.

Een vuige, op niks gestoelde roddel waarbij de schuld voor zijn dood gek genoeg werd verschoven van Vindevogels échte bloedvijanden naar de eigen Vlaamse achterban die hem tot voorman van Ronse had gemaakt.

Te gek voor woorden. Maar dit grafschendend gif vond helaas gaandeweg zijn weg ‘tussen twee vuren’ in een zogeheten 'weldenkende katholieke' pers die het - in die tijd - blijkbaar niet al te nauw nam met de waarheid. Als het verhaal maar lekker klonk .

We hebben dit verderfelijke sensatiestandpunt vijfentwintig jaar lang met klem (ondermeer in 'Pluspunt' voor het Weekblad Plus) altijd fel bestreden. We hadden hiervoor toen eerst zelf alle nog levende getuigen geduldig geconsulteerd: Jan Verroken zelf, Michel Cheyns, Vindevogels boezemvriend en Tavi-auteur Valère Depauw, alle dichte vrienden en tenslotte een aantal familianten van de met de vinger gewezen Staf Depoortere die de hele betrokken periode zelf nog van op de eerste rij hadden meegemaakt.

Allen hebben ze ons toen meteen met de hand op het hart en zeer verontwaardigd verzekerd dat de Volksbondtop zich integendeel volkomen correct gedragen had tegenover Vindevogel en er juist alles voor gedaan heeft om ervoor te zorgen dat Leo Vindevogel - middels een zorgvuldig uitgeschreven verslag op basis van stenografische procesnotities - alvast een objectieve weergave zou krijgen van zijn rechtszaak. Wat dan ook gebeurde door Jan Verroken zelf.

Maar het kwaad was al geschied. We hebben ten einde raad wijlen de auteur en dader van deze hardnekkig en koppig volgehouden roddel ten slotte zelf in een lang (dovemans)gesprek gewezen op de grote schade die hij met deze aanfluiting van de werkelijkheid aanrichtte: zowel naar een correcte en serene benadering van de zaak Vindevogel zelf, als wat betreft de herinnering aan en de nagedachtenis van de betrokken Volksbondfiguren.

Niks mocht echter baten. De auteur 'kon niet meer achteruit' zonder gezichtsverlies en bleek dat ook niet van plan. Hij had een lekker verhaal en scoorde ermee bij lezers en aanwezigen op zijn 'confèrences'. Dat was het.

De 'weldenkende' AVVK-media

De eer van de (voor)oorlogse Volksbond-achterban van Vindevogel werd aldus herhaaldelijk gratuit geschonden en tot in de dierbaarste herinnering van nabestaanden en vrienden geschoffeerd.

De nergens op gestoelde aantijgingen werden met het grootste gemak blijkbaar schaamteloos herhaald en gaandeweg voor waar verkondigd in de kranten van de Standaardgroep en erna nog eens overgenomen in publicaties van het Davidsfonds.

Deze pervertering van de waarheid stond de afgelopen kwarteeuw een serene kijk op deze affaire door een eensgezind Vlaams front danig in de weg.

Roddels rechtzetten

‘Ik wou terzake terloops ook nog enkele mij bekende roddels recht zetten over een paar delicate dossiers, terwijl ik nog leef.’

Dat meldt Jan Verroken ons nu hierover dit weekend in een schrijven dat ons tegelijk vervult met vreugde en diep ontroert. Het siert deze Vlaamse reus dat hij, in de herfst van zijn rijkgevuld bestaan, hiermee de persoon van Staf Depoortere eens en voor goed volkomen rehabiliteert. Het wijst maar op de diepe oprechte vriendschap overheen het leven en de dood die deze beide mannen, Verroken en Depoortere, blijvend verbindt.

Ook hùn eer is trouw. Het was dezelfde vriendschap die beide mannen er zestig jaar geleden toe bracht Leo Vindevogel, bij gebrek aan een eerlijk proces zelf, dan toch tenminste een eerlijk procesverslag te bezorgen. Jan Verroken is dit alles niet vergeten. Hij zet vandaag definitief de puntjes op de i. Niet zwart tegen wit, maar zwart op wit.

Uit het verhaal van Jan Verroken blijkt hoe de toenmalige Volksbond-Voorzitter Gustaaf ('Staf') Depoortere er in werkelijkheid alles aan deed om aan de ene kant Vindevogel een correcte verslaggeving van zijn proces te geven en anderzijds de Volksbond te redden van de vroegtijdige ontbinding.

(De Volksbond dreigde statutair over te gaan in handen van het bisdom. Enkel een stemming van het middenbestuur waarbij formeel en officieel afstand genomen van Vindevogels eigenzinnige puur politieke stap naar het burgemeesterschap onder de bezetter kon dat beletten).

De echte wrekers in de oorlogse en na-oorlogse duisternis, diegenen die het bloed van Vindevogel wilden zien vloeien, zaten dan misschien overal: behalve in de Volksbond zelf. Daar was de geleden oorlogsschade door de koppige eigenzinnige keuze van de voorman sowieso al niet te overzien. De voorman had zich in nesten gewerkt en de collaterale schade voor de basis was enorm en zou de Volksbond decennia lang verscheurd en verdeeld omtrent 'Leo' achterlaten.

De Volksbond is zoals alle politieke lokalen vandaag zijn sociale en politieke betekenis kwijt. En de zaak Vindevogel is geschiedenis. Het initiatief van Verroken vandaag is echter zestig jaar na de gebeurtenissen vooral van groot belang voor - eindelijk - een eensgezinde en serene kijk vanuit Vlaamse hoek op de dood van een man die, daar moet eenieder het over eens zijn, nooit de dood met de kogel verdiende en trouwens in eerste instantie levenslang had gekregen.

Mienen bompa op 'n banke...

Ook om zeer persoonlijke redenen dank ik hier in eigen naam (allicht ook wel namens nogal wat andere familianten en vrienden) Jan Verroken alvast voor dit eerherstel van de toenmalige Volksbondvoorzitter Staf Depoortere. Niet in het minste omdat ‘Staf Poorter’ mijn geliefde bompa was.

Op een dag bovenop de Hogerlucht heb ik op Stafs graf gezworen deze lage postume lastercampagne tot mijn laatste inktdruppel te zullen weerleggen. Alleen tegen allen, als dat moest. Vandaag zijn we met zijn tweeën. Ik kon me geen beter gezelschap voorstellen dan dat van Stafs boezemvriend van en voor altijd.

‘Hij had de zware taak op zich geladen
een eerlijk man te zijn in woord en daad.’

(Grafschrift van 'Staf Poorter').

‘Lees: 'Over Leo Vindevogel’, de enige parlementair die na de oorlog 40-45 werd terechtgesteld op Jan Verrokens blog: http://blog.seniorennet.be/janverroken/