DE NIEUWE RONSENAAR (56)
HANDEN AF VAN DE FIERTEL
De Spa van Ronse geeft later op de week een persconferentie in een Turks restaurant in de Wijnstraat. De keuze van de plek geeft al duidelijk aan welke richting de partij wil uitgaan met het oog op de gemeenteraadsverkiezingen in het najaar.
Anders dan het Vlaams Belang dat de mensen van Ronse tegen elkaar in het harnas jaagt tot in Fiertelcartoons toe met minaretten die er in Ronse niet zijn, mikt de Spa duidelijk op de integratie van alle Ronsese bevolkingsgroepen.
Voor een veilig Ronse
Laten we mekaar echter niks wijsmaken. Deze integratie stoelt op wederzijds respect. Het politiek correcte denken mag in deze stad voor niemand een alibi zijn om ons westers democratisch systeem en onze westerse waarden op eigen bodem te komen aanvechten.
Elke Ronsenaar moet zich op elk moment veilig en ‘oop zien gemaak’ kunnen voelen. Nogal wat Ronsenaars zijn dat gevoel nu kwijt. Aan alle democraten van Ronse om dat gevoel te herstellen. Zonder de Ronsenaars tegen elkaar op te smijten. Zonder het kind met het badwater weg te gooien.
Voor twaalf miljoen zilverlingen
Het Vlaams Belang harkt systematisch in op dat verstoorde veiligheidsgevoel met een volgehouden conflictstrategie. Dat dit gebeurt tot in het diepste, het mooiste, het meest traditionele en (voor gelovigen) heiligste wat Ronse te bieden heeft, zegt alles over de essentie waar het bij de leidinggevende kampioenen van de confrontatie, deze zwendelaars van frustraties om draait.
Niet om Ronse zelf: wel om het electorale gewin. Tenslotte gaat het zowel in Brussel (Vlaams Parlement) als in Ronse (het burgemeesterschap) om mandaten van om en bij de twaalf miljoen oude Belgische franken. Judas deed het voor minder zilverlingen.
Dat dekenij, Fiertelcomité, de anders zo fier in het pak gestoken Hermesgilde, dragers en bellemannen deze herhaalde wraakroepende en verachtelijke politisering van het Fiertelgebeuren zomaar over zich heen laten gaan, mag enige verbazing wekken. Het is immers moeilijk voorstelbaar dat de gedachte van broederlijkheid uitgerekend omheen het schrijn van Sint-Hermes, hét religieuze symbool van Ronse, zou hebben plaats gemaakt voor deze extreme onverdraagzaamheid tegenover de andersgelovige medemens.
Veel waarschijnlijker en plausibeler is het dat al deze instanties zich liever niet willen laten uitlokken door deze verregaande provocatie. Anders is er geen uitleg voor het grote stilzwijgen. Soms kan zwijgen echter al eens geïnterpreteerd worden als vage Kruistochtersnostalgie en niet in het minst als medeplichtig verzuim. De Heer schreeuwde er voor minder uit de tempel.
Gevaarlijk spel
Dat deze schaamteloze polarisatie vroeg of laat dreigt uit te lopen op nog meer spanning in Ronse, zal de verantwoordelijken voor dit smakeloze opsmijten blijkbaar worst wezen. Het volstaat om naar het journaal te kijken dezer dagen om te beseffen welke olie hier op welk vuur gegoten wordt. Dit is een zeer gevaarlijk spel en voor niks nodig in Ronse. Tenzij voor persoonlijk electoraal gewin.
De mens, niet de kiezer
Veel moeilijker dan almaar de stoere vuist te maken naar de medemens is het om samen naar oplossingen te zoeken. Om van deze stad een vredevol, veilig en rustig oord te maken. De Spa kiest duidelijk voor deze weg en heeft daarin, volgens onze bronnen, alvast een kartelbondgenoot aan de nagenoeg duizend groene Ronsese kiezers. Later op de week allicht meer daarover.
Ook de CD&V gaat er ronduit voor en is van zijn kant op zijn hoede voor opportunisme. Waar de Spa duidelijk in éénzelfde elan ook op de stemmen van migranten mikt, houdt de partij van burgemeester Luc Dupont zich vooral aan een waar nodig sociaal gecorrigeerd samenlevingsmodel van onderuit. De migrant heeft daarin zijn plaats zoals eenieder. De migrant als mens, niet als potentieel kiesvee. Niet onbelangrijke nuance.
Een bestuurbaar Ronse of eigen belang?
Bij de VLD kiest kopman Patrick De Dobbeleer alvast onomwonden voor de ronduit democratische weg naar de Ronsese Renaixance. Hij gaat ervan uit dat de andere kandidaten op de lijst die hij trekt hem hierin eensgezind volgen. Voor Natacha Meeuws kan dat, rekening houdend met haar standpunten, kloppen. Ook Rudi Boudringhien zal als uittredend eerste schepen ondertussen best goed geplaatst zijn om te weten op welke manier je Ronse vooruit helpt. Nièt met een stuurloos schip dus.
De dag dat ook André Deruyver en Eric Van Der Eedt dezelfde duidelijke stellingname naar voor brengen als hun kopman De Dobbeleer zo moedig doet (zie zijn klare comment bij vorige edities van DNR), zal er meer duidelijkheid zijn over hun ware bedoelingen: het eigenbelang of een werkbare bestuursmeerderheid voor Ronse.
De Spa van Ronse geeft later op de week een persconferentie in een Turks restaurant in de Wijnstraat. De keuze van de plek geeft al duidelijk aan welke richting de partij wil uitgaan met het oog op de gemeenteraadsverkiezingen in het najaar.
Anders dan het Vlaams Belang dat de mensen van Ronse tegen elkaar in het harnas jaagt tot in Fiertelcartoons toe met minaretten die er in Ronse niet zijn, mikt de Spa duidelijk op de integratie van alle Ronsese bevolkingsgroepen.
Voor een veilig Ronse
Laten we mekaar echter niks wijsmaken. Deze integratie stoelt op wederzijds respect. Het politiek correcte denken mag in deze stad voor niemand een alibi zijn om ons westers democratisch systeem en onze westerse waarden op eigen bodem te komen aanvechten.
Elke Ronsenaar moet zich op elk moment veilig en ‘oop zien gemaak’ kunnen voelen. Nogal wat Ronsenaars zijn dat gevoel nu kwijt. Aan alle democraten van Ronse om dat gevoel te herstellen. Zonder de Ronsenaars tegen elkaar op te smijten. Zonder het kind met het badwater weg te gooien.
Voor twaalf miljoen zilverlingen
Het Vlaams Belang harkt systematisch in op dat verstoorde veiligheidsgevoel met een volgehouden conflictstrategie. Dat dit gebeurt tot in het diepste, het mooiste, het meest traditionele en (voor gelovigen) heiligste wat Ronse te bieden heeft, zegt alles over de essentie waar het bij de leidinggevende kampioenen van de confrontatie, deze zwendelaars van frustraties om draait.
Niet om Ronse zelf: wel om het electorale gewin. Tenslotte gaat het zowel in Brussel (Vlaams Parlement) als in Ronse (het burgemeesterschap) om mandaten van om en bij de twaalf miljoen oude Belgische franken. Judas deed het voor minder zilverlingen.
Dat dekenij, Fiertelcomité, de anders zo fier in het pak gestoken Hermesgilde, dragers en bellemannen deze herhaalde wraakroepende en verachtelijke politisering van het Fiertelgebeuren zomaar over zich heen laten gaan, mag enige verbazing wekken. Het is immers moeilijk voorstelbaar dat de gedachte van broederlijkheid uitgerekend omheen het schrijn van Sint-Hermes, hét religieuze symbool van Ronse, zou hebben plaats gemaakt voor deze extreme onverdraagzaamheid tegenover de andersgelovige medemens.
Veel waarschijnlijker en plausibeler is het dat al deze instanties zich liever niet willen laten uitlokken door deze verregaande provocatie. Anders is er geen uitleg voor het grote stilzwijgen. Soms kan zwijgen echter al eens geïnterpreteerd worden als vage Kruistochtersnostalgie en niet in het minst als medeplichtig verzuim. De Heer schreeuwde er voor minder uit de tempel.
Gevaarlijk spel
Dat deze schaamteloze polarisatie vroeg of laat dreigt uit te lopen op nog meer spanning in Ronse, zal de verantwoordelijken voor dit smakeloze opsmijten blijkbaar worst wezen. Het volstaat om naar het journaal te kijken dezer dagen om te beseffen welke olie hier op welk vuur gegoten wordt. Dit is een zeer gevaarlijk spel en voor niks nodig in Ronse. Tenzij voor persoonlijk electoraal gewin.
De mens, niet de kiezer
Veel moeilijker dan almaar de stoere vuist te maken naar de medemens is het om samen naar oplossingen te zoeken. Om van deze stad een vredevol, veilig en rustig oord te maken. De Spa kiest duidelijk voor deze weg en heeft daarin, volgens onze bronnen, alvast een kartelbondgenoot aan de nagenoeg duizend groene Ronsese kiezers. Later op de week allicht meer daarover.
Ook de CD&V gaat er ronduit voor en is van zijn kant op zijn hoede voor opportunisme. Waar de Spa duidelijk in éénzelfde elan ook op de stemmen van migranten mikt, houdt de partij van burgemeester Luc Dupont zich vooral aan een waar nodig sociaal gecorrigeerd samenlevingsmodel van onderuit. De migrant heeft daarin zijn plaats zoals eenieder. De migrant als mens, niet als potentieel kiesvee. Niet onbelangrijke nuance.
Een bestuurbaar Ronse of eigen belang?
Bij de VLD kiest kopman Patrick De Dobbeleer alvast onomwonden voor de ronduit democratische weg naar de Ronsese Renaixance. Hij gaat ervan uit dat de andere kandidaten op de lijst die hij trekt hem hierin eensgezind volgen. Voor Natacha Meeuws kan dat, rekening houdend met haar standpunten, kloppen. Ook Rudi Boudringhien zal als uittredend eerste schepen ondertussen best goed geplaatst zijn om te weten op welke manier je Ronse vooruit helpt. Nièt met een stuurloos schip dus.
De dag dat ook André Deruyver en Eric Van Der Eedt dezelfde duidelijke stellingname naar voor brengen als hun kopman De Dobbeleer zo moedig doet (zie zijn klare comment bij vorige edities van DNR), zal er meer duidelijkheid zijn over hun ware bedoelingen: het eigenbelang of een werkbare bestuursmeerderheid voor Ronse.
posted by Stef Vancaeneghem at 11:04
<< Home