DE NIEUWE RONSENAAR (38)
Komt Gunther Deriemaker uit de schaduw van Walter Kerckhove ?
Volgens informatie die De Nieuwe Ronsenaar bereikte zal Sylvie Miclotte, een jonge sympathieke leerkracht van het gemeenschapsonderwijs, hoog prijken op de Spa-lijst. Dat is goed nieuws voor Ronse en voor de vernieuwing van de Ronsese Spa. Op zich ook niks om verder bij stil te staan. Tenzij we deze kandidatuur bekijken vanuit de coulissen van de partij. Dan brengt het ons op iets diepers.
Als zijn stiefdochter is Sylvie nauw gelieerd met gewezen burgemeester Walter Kerckhove. Tegelijk is zij de levenspartner van Tijl Bondue, de knappe en sterk idealistische voorzitter van de partij. Kerckhove’s populaire zoon Pol, is van zijn kant voorzitter van het OCMW. Hij is al eerder gesignaleerd op de derde plaats voor de komende verkiezingen. Ex-burgemeester Kerckhove behoudt aldus in de coulissen van de macht – ook als feitelijk politiek secretaris – zonder meer een nooit eerder geziene greep op zijn partij.
Met die driedubbele stevige familiale band houdt het echter niet op. Los van de vermeende invloeden die met passer en schort het daglicht schuwen, reikt de macht van ex-burgemeester Kerckhove tot diep in het volkse woonpatrimonium van Ronse. Immers, zowel de toewijzing van huurwoningen in Scheldekouter, Floréal, Eeckhoutstraat, Aatstraat, Bruul, Wolvestraat, Elzelestraat, Ninovestraat, Oude Vesten enz. als van sociale koopwoningen in de Aatstraat, de Beukenlaan, de Rotterij, Kersenstraat en Kruisstraat vallen onder zijn hoede. Dit in zijn hoedanigheid van voorzitter van De Nieuwe Haard. Deze functie wordt normaal voorbehouden voor dienstdoende burgemeesters of schepenen. Niet zo voor Kerckhove. In het huidig directiecomité dienen ondervoorzitters Luc Dupont en Yves Deworm en de nochtans verdienstelijke socialistische schepen van Sociale Zaken Suzy Arijs (als bestuurder) voorzitter Walter Kerckhove te laten voorgaan. Een benijdenswaardige positie voor een politicus die zijn toekomst achter zich heeft liggen.
Is er wat mis met dit alles ? Totaal niet. De relevantie van Walter Kerckhove’s hoger beschreven machtspositie is vooral pijnlijk voor de socialistische partij zelf. Want Kerckhove is allesbehalve een winner gebleken. Het enorme krediet van zijn voorganger Crucke, die de socialisten op amper 85 stemmen van de absolute meerderheid tilde, is sinds Kerckhove’s bestuur vrijwel geheel verkwanseld. Nogal wat trouwe socialistische kiezers hebben het onder Kerckhove laten afweten. Met zijn als afstandelijk intellectueel ervaren onderwijzersprofiel slaagde hij er maar niet in de traditionele achterban in de volkse woongebieden van Ronse te overtuigen. Zijn povere persoonlijke scores maakten duidelijk dat er een diepe kloof bestond tussen wat mensen daar in de wijken wilden en hoe daarop van bovenaf (niet) werd gereageerd.
Dat Kerckhove hieruit niet de juiste conclusies trekt, is zijn volste recht als burger. Er staat geen leeftijd op politiek engagement. Zie Mitterrand en Chirac. De hele vraag is echter of een frisse figuur als Gunther Deriemaker deze machtstconcentratie in de coulissen van zijn partij kan overstijgen en zich los kan wrikken van een machtsfiguur wiens palmares de partij niks dan verlies heeft gebracht. Dit zal bijvoorbeeld al snel duidelijk worden wanneer erover beslist wordt of de partij toelaat dat er individueel campagne kan worden gevoerd. Dan wel of alle kandidaten zich dienen te schikken naar één gemeenschappelijke (ongetwijfeld strak gedirigeerde vervlakkende) groepscampagne. In dat laatste geval wordt het voor nieuwe jonge mensen rond Deriemaker vrijwel onmogelijk zich te profileren.
Gunther Deriemaker, die er zelf als twintiger in slaagde meer stemmen achter zich te scharen dan Walter Kerckhove, heeft alvast een enorm groeipotentieel. De seniores heeft hij met zijn aangeboren minzaamheid al ingepalmd. Bij de jongeren ligt dat nog moeilijker. Hen zal hij in de campagne ervan moeten kunnen overtuigen dat hij heel wat meer diepgang heeft dan hij soms als feestmaster van Ronse laat blijken. Wat Deriemaker, eenvoudige kerel van volkse en ingebakken socialistische komaf, zeker mee heeft is zijn ontegensprekelijk charisma. Zijn kiezers vergissen zich daar niet in. Aan hem nu om de verdwenen achterban van Orphale Crucke terug te winnen. Moet kunnen.
Zo bekeken staat het er voor de socialisten nog zo slecht niet voor. Voor het eerst sedert het vertrek van Orphale Crucke uit de politiek is er een socialistische kopman waar alle kameraden zich kunnen in vinden. Als Deriemaker als nieuwe man voor Ronse de oude machtsinvloeden in en om zijn partij van zich af weet te schudden als een grote en sterke persoonlijkheid, kan hij beletten dat de Spa verder afkalft van grootste naar kleinste partij van Ronse. Integendeel kan hij dan de belangrijke rol opeisen die een sociale volkse stad als Ronse voor de socialisten altijd al heeft weggelegd.
Volgens informatie die De Nieuwe Ronsenaar bereikte zal Sylvie Miclotte, een jonge sympathieke leerkracht van het gemeenschapsonderwijs, hoog prijken op de Spa-lijst. Dat is goed nieuws voor Ronse en voor de vernieuwing van de Ronsese Spa. Op zich ook niks om verder bij stil te staan. Tenzij we deze kandidatuur bekijken vanuit de coulissen van de partij. Dan brengt het ons op iets diepers.
Als zijn stiefdochter is Sylvie nauw gelieerd met gewezen burgemeester Walter Kerckhove. Tegelijk is zij de levenspartner van Tijl Bondue, de knappe en sterk idealistische voorzitter van de partij. Kerckhove’s populaire zoon Pol, is van zijn kant voorzitter van het OCMW. Hij is al eerder gesignaleerd op de derde plaats voor de komende verkiezingen. Ex-burgemeester Kerckhove behoudt aldus in de coulissen van de macht – ook als feitelijk politiek secretaris – zonder meer een nooit eerder geziene greep op zijn partij.
Met die driedubbele stevige familiale band houdt het echter niet op. Los van de vermeende invloeden die met passer en schort het daglicht schuwen, reikt de macht van ex-burgemeester Kerckhove tot diep in het volkse woonpatrimonium van Ronse. Immers, zowel de toewijzing van huurwoningen in Scheldekouter, Floréal, Eeckhoutstraat, Aatstraat, Bruul, Wolvestraat, Elzelestraat, Ninovestraat, Oude Vesten enz. als van sociale koopwoningen in de Aatstraat, de Beukenlaan, de Rotterij, Kersenstraat en Kruisstraat vallen onder zijn hoede. Dit in zijn hoedanigheid van voorzitter van De Nieuwe Haard. Deze functie wordt normaal voorbehouden voor dienstdoende burgemeesters of schepenen. Niet zo voor Kerckhove. In het huidig directiecomité dienen ondervoorzitters Luc Dupont en Yves Deworm en de nochtans verdienstelijke socialistische schepen van Sociale Zaken Suzy Arijs (als bestuurder) voorzitter Walter Kerckhove te laten voorgaan. Een benijdenswaardige positie voor een politicus die zijn toekomst achter zich heeft liggen.
Is er wat mis met dit alles ? Totaal niet. De relevantie van Walter Kerckhove’s hoger beschreven machtspositie is vooral pijnlijk voor de socialistische partij zelf. Want Kerckhove is allesbehalve een winner gebleken. Het enorme krediet van zijn voorganger Crucke, die de socialisten op amper 85 stemmen van de absolute meerderheid tilde, is sinds Kerckhove’s bestuur vrijwel geheel verkwanseld. Nogal wat trouwe socialistische kiezers hebben het onder Kerckhove laten afweten. Met zijn als afstandelijk intellectueel ervaren onderwijzersprofiel slaagde hij er maar niet in de traditionele achterban in de volkse woongebieden van Ronse te overtuigen. Zijn povere persoonlijke scores maakten duidelijk dat er een diepe kloof bestond tussen wat mensen daar in de wijken wilden en hoe daarop van bovenaf (niet) werd gereageerd.
Dat Kerckhove hieruit niet de juiste conclusies trekt, is zijn volste recht als burger. Er staat geen leeftijd op politiek engagement. Zie Mitterrand en Chirac. De hele vraag is echter of een frisse figuur als Gunther Deriemaker deze machtstconcentratie in de coulissen van zijn partij kan overstijgen en zich los kan wrikken van een machtsfiguur wiens palmares de partij niks dan verlies heeft gebracht. Dit zal bijvoorbeeld al snel duidelijk worden wanneer erover beslist wordt of de partij toelaat dat er individueel campagne kan worden gevoerd. Dan wel of alle kandidaten zich dienen te schikken naar één gemeenschappelijke (ongetwijfeld strak gedirigeerde vervlakkende) groepscampagne. In dat laatste geval wordt het voor nieuwe jonge mensen rond Deriemaker vrijwel onmogelijk zich te profileren.
Gunther Deriemaker, die er zelf als twintiger in slaagde meer stemmen achter zich te scharen dan Walter Kerckhove, heeft alvast een enorm groeipotentieel. De seniores heeft hij met zijn aangeboren minzaamheid al ingepalmd. Bij de jongeren ligt dat nog moeilijker. Hen zal hij in de campagne ervan moeten kunnen overtuigen dat hij heel wat meer diepgang heeft dan hij soms als feestmaster van Ronse laat blijken. Wat Deriemaker, eenvoudige kerel van volkse en ingebakken socialistische komaf, zeker mee heeft is zijn ontegensprekelijk charisma. Zijn kiezers vergissen zich daar niet in. Aan hem nu om de verdwenen achterban van Orphale Crucke terug te winnen. Moet kunnen.
Zo bekeken staat het er voor de socialisten nog zo slecht niet voor. Voor het eerst sedert het vertrek van Orphale Crucke uit de politiek is er een socialistische kopman waar alle kameraden zich kunnen in vinden. Als Deriemaker als nieuwe man voor Ronse de oude machtsinvloeden in en om zijn partij van zich af weet te schudden als een grote en sterke persoonlijkheid, kan hij beletten dat de Spa verder afkalft van grootste naar kleinste partij van Ronse. Integendeel kan hij dan de belangrijke rol opeisen die een sociale volkse stad als Ronse voor de socialisten altijd al heeft weggelegd.
posted by Stef Vancaeneghem at 10:27
<< Home