DE BINNENTUIN

BOLERO VAN CHANEL



Madame Blauwvoet zegt dat ze weer contact heeft. Nu en dan speelt hij op de pietjesbak met Sint-Hermes, om de tijd van het dood zijn te doden. Hij heeft het er helemaal naar zijn zin. Op tijd en stond zijn Mort Subite. Dood zijn is niks, het is dat sterven. Hij plukt alle dagen die God voor hem niet langer schept. Doet plichtsgetrouw zijn gymnastique-oefeningskes, tegen de stijfte van het eeuwig leven. Het werkt. Zondag heeft hij met zijn oude Snauwaert de ‘Coupe Caprice Des Dieux’ gewonnen tegen Léopold Deux. Alle dode Ogino-Knausvaders van de Bond van Kroostrijke Gezinnen gingen voor hem uit de bol.



Ik zit met ‘Het Raadsel van Atlantis’ op het balancerend voetbankje. Nu en dan mik ik mijn rechtervoet naast de hare op de gietijzeren plank onder de ratelende Singer bij wijze van extra steun voor haar moeizame rotaties. Zoals de motor voor het Solex-stuur van mijn televisiegeliefde Janique Aimée die ik elke middag zie op de ORTF, tussen de soep en de bouletten. Madame Blauwvoet naait een soiréekleed van Ava Gardner naar een foto die ze tegen het bloemetjesbehang heeft prikken. Voor mama, met het oog op het 'Bal van de Figaro’s'. Zij die in haar jonge jaren als stagiaire is uitgeroepen tot ‘Dé d’Or de Demain’ bij Mademoiselle Chanel. Boulevard de la Madeleine.



‘Regarde-moi ce col. Doux Jésus.
….Je n’y arriverai jamais.’

Als ze een goede nacht heeft, kan Madame Blauwvoet de bijzettafel doen zweven waarop ik soms woordjes Latijn herhaal. Zelf heb ik het haar nooit zien doen, tafels laten tollen. Ik haal haar teveel uit haar trance, ik met al mijn gevraag altijd. De geesten van de Steenbrugge hebben dat niet graag. Serieuze zombies wenden zich alleen tot belangeloze ingewijden. ’s Nachts sluipen ze door de lange gangen van het huis naar haar achterkamer waar ze zich op hun gemak weten. Je moet er receptief voor zijn. Een geest voelt dat. Het gebeurt ook alleen maar nà de grote processies zegt madame Blauwvoet. De Quatertemperdagen of de Ijsheiligen.



Alles geschiedt volgens de kabbalistiek en de geheimen van het Hermetisch Zwart. Er gaan jaren studie en contact met Tempeliers en Ridders van Sint-Jan aan vooraf. Wanneer de maan, moegetergd door al teveel ongeloof van de levenden, op een bijzondere manier achter de kapel van Wittentak duikt. Dan, ja pas dàn geeft de kerkuil vanuit Sint-Hermes achter ons huis het signaal dat de geesten van de Steenbrugge er nu helemaal klaar voor zijn. Dan knielt madame Blauwvoet op haar bidstoel, bidt ze tot Onze Lieve Vrouw van Lorette. Die van Wittentak heeft het verkorven na de onnoemelijke feiten van de Simba’s op haar schoondochter in de Congo Belge.

Vervolgens diept ze een flacon wijwater uit haar kast, neemt ze een slok 'Eau des Carmes' op een klontje 'Sucre de Frasnes' en bidt ze tot de Heilige Maagd van Lourdes die haar vroeger ook eens grondig heeft genezen van haar psychosomatiek in het algemeen en de aambeien in het bijzonder. Als de Dame van Lourdes het te druk heeft vanwege de Ultra Montes-bussen uit Vlaanderen bidt ze tot die van Fatima. Geeft ook goede resultaten. Bij wijze van bijzondere gunst hebben de geesten haar bijvoorbeeld al bepaalde Vaticaanse secreten onthuld. Soms schreit de Dame van Fatima en rollen haar tranen van het behang. (Grootvader zegt dat madame Blauwvoet gewoon een vijs mist en het van de duivenstront in de goot is).

Altijd weer opnieuw, na het verschijnen van de geesten van de Steenbrugge aan madame Blauwvoet, vraag ik haar of papa verder misschien nog iets over mij heeft gezegd in zijn hiernamaals? Het zou toch kunnen? Tussen twee tennistornooien door? Ziet hij mijn vorderingen op de rebound onder de basketring van de Steenbrugge? Heeft hij een opdracht voor mama? Een verlanglijstje misschien? Moeten we hem soldatenkoeken sturen? Ziet hij mama nog altijd even gaarne? Zoals op die foto, samen in de duivendrek op de Piazza San Marco?



Verder stel ik madame Blauwvoet vragen over dingen die ik verneem van Daniel Filippachi in mijn transistor, die me bezighouden en die ik niet terugvind in mijn collectie ‘Zoek het Eens Op’. Of het waar is dat Lyndon B. Johnson president Kennedy heeft doen doodschieten door Lee Oswald. En Lee Oswald door Jack Ruby. En Jack Ruby door de Cubanen van Florida. En de Cubanen van Florida door de maffia van Sam Gymcana?



Madame Blauwvoet doopt het palmtakje in het wijwatervat met erboven het beeldje van de Heilige Antonius van Padua dat ze naast de stekker van haar naaikamertje heeft hangen en antwoordt dat dit nog maar een begin is. Het ergste moet nog komen. Ha, de mens denkt dat hij zomaar Spoetniks en Telstars naar God kan schieten. Wat denkt de hoogmoedige koning der schepping wel? Dat hij God de Vader zijn alziend oog zomaar uit de lucht kan plukken met Titanraketten vanop Cape Canaveral? Als de mens zo voort doet, dan breken de dijken van Holland en slieren we binnenkort allemaal in de Noordzee bij de crevetten. In het verdronken Atlantis.



Ze vraagt of ik nog eens een voetje wil bijsteken, onder haar Singer. Mama maakt het haar echt niet gemakkelijk. Waarom kiest ze bijvoorbeeld geen kleedselke van Michèle Morgan, in 'Quai des Brumes'? Of een boléro van Chanel?

‘DE BINNENTUIN.
Roman. (U las hoofdstuk 10.)