DANSEND OP DE PUNT VAN MIJN PEN
’T KLOERT IEN RONSE
Johan Debisschop die op de Tavi Swarei zijn grand retour niet mist . Die zijn mooiste Tavi-lied voor Madleeneki zingt. Oorverdovend stil is het. Overdonderend het aanzwellend applaus na. Waarop Johan, in zijn niet aflatend perfectionisme :
’Vroeger kooste ‘k noog ’n naute oof twie huuger’.
Wim Van Coppenolle, Johans opvolger als de Tavi van straks drie Madleeneki's. Die ons voor het eerst beschrijft wat het doet met een mens om als Tavi aan het sterfbed van je eigen vader Roland alias Lautjie te staan. Hoe innig mooi kan ’n vader-zoonrelatie wel zijn. Zelfs zou ik het helaas niet weten.Vanwege papa altijd al dood. Zoiets dus .
Michèle Van Meerhaeghe die aan de hand van een prachtige Fiertelervaring omtrent een foto in de portefeuille van een fan illustreert wat het betekent om in Ronse als Madleeneki and forever young door het leven te gaan. Die daarvoor een knuffel krijgt van haar zoontje. Hoe innig mooi kan een mama-zoonrelatie wel zijn. Zelf kan ik het nu wel weten. Vanwege Madame Valentine al zo lang dood. Het zit dus allemaal in Tavi & Madleeneki. De onverbrekelijke liefde in al haar vormen van schoonheid. En de ware vriendschap. En de kameraderie.
Elie Bockstal die ons in het gemoedelijke gezelschap van Volksbonder Number One Daniel Vandenhoucke zijn eeuwige verbondenheid met buurman Octaaf De Badts onthult. De echte Tavi waarop Valère zijn meesterwerk boetseerde. Die ons, tot ieders bewondering om zoveel sterkte, voor het eerst publiek en zonder melo het immense drama van zijn bestaan memoreert. De dood van zijn vrouw Emilienne en van vier van zijn kinderen in die vreselijke brand aan de Kruissenskant. Tavi De Badts overleefde die ramp als vriend en buurman niet: hij stierf achtenveertig uur erna ‘vaan entroesie’. Emilienne en hij, ze liggen nu naast elkaar op Hogerlucht. Soms snelt de symboliek het leven en de dood voorbij. In zijn zo aangrijpend getuigenis wordt reus van een mens Elie fijntjes geholpen door de voorzichtige aanpak van de Swarei-Matinei-presentator. Alleen Donaat is met zijn warme fijngevoeligheid tot dergelijke delicate demarche in staat. Dansend op de koord tussen authenticiteit en inleving. Zu schuune.
En Paul Vandenhoeke ons aller bompa bij VTV . Levende theaterlegende die in de jaren zeventig Tavi redde van een al aangekondigde theaterdood. In de bloemekes gezet. Het zal wel zijn. Mongski. Facteurki. Zijn velo staat er ook nog. Ware het niet dat de tuben plat zijn, hij zou.
En tussendoor de nieuwe VTV Theater Compagnie van Boys & Girls. Die ons, de ouwe knarrren komen duidelijk maken dat er voor elke generatie een tijd is van komen en van gaan en dat onze tijd aantikt. En dat ze er al staan. Klaar om ervoor te gaan en het heilige vuur van Valère door te geven.
Ik sta erop te kijken met mijn maats Donaat, Geert, Koen, Poil, Fabrice en alle anderen: op de planken en errond in de zaal, in de coulissen. En heel eventjes vind ik mijn roots terug, kruip ik weer als een snootie op verkenning door de donkere gangskies van de verdwenen zijdelingse Volksbondbalkons. Draai ik vijzen vast in de vloer onder de alziende blik van mijnen bompa op zijn bank. Zit ik bij hem op de velo. En we rijden rijden rijden door de Kempen, door de heide. En door 't gangskie vol omgekeerde stoelen. En dan zie ik het weer helemaal voor me. Da vok van doer. Waarvan het hart klopt tot in de trommel van de Gevuigoode Mandolinen.
En met zijn allen dansen we tuupe. Rotsvast gelovend in die vrolijke collectie perruchen en in die bonte rij acteurkens en tricekens voor ons. En met zijn Ronsiese Monty Pythons heft Poil de afsluiter aan, in een heerlijke Ronsiese versie van hem te beluisteren op de ovenverse CD van 'De Gevuigoode Mandolinen':
Oos ge tooch
moer noejt
oa pasjensie
verliest
En ’t kloert ien Ronse. Van hier tot in godbetert Ounoerde.
Deze eerste CD van de Gevuigoode Mandolinen, die zowel voor de studio-opnamen als voor de Tavi Buirgemiester-opvoeringen worden versterkt met een schone collectie topmuzikanten (op deze foto ziet u er een aantal) is onder de begeesterende opnameleiding van Johan Vanderaspoilden een muzikale mijlpaal in de geschiedenis van het Ronsies. De CD is vanaf deze week verkrijgbaar op de Dienst Toerisme aan de Hoge Mote, aan de receptie van 'Passe-Partout', Abeelstraat en in de 'Local Unique' op de Grote Markt. En voortaan bij alle optredens van 'De Gevuigoode Mandolinen' on the road. Hij kost 12 euro. Een uniek hebbeding voor al wie van Ronse houdt met alle historische kaskrakers van Valère. Met nieuwe songs. Met ronduit fantastische muzikale solo's en heel verrassende arrangementen : van rock tot reggae en Ronsiesen romantiek. Een must voor onder de kerstboom en een meegenomen opwarmer voor de opvoeringen van 'Tavi Burgemiester' in februari-maart 2012. Ien Roonse ee dat iet.
(Foto's VTV: met dank aan Etienne Van Lerberghe).
Johan Debisschop die op de Tavi Swarei zijn grand retour niet mist . Die zijn mooiste Tavi-lied voor Madleeneki zingt. Oorverdovend stil is het. Overdonderend het aanzwellend applaus na. Waarop Johan, in zijn niet aflatend perfectionisme :
’Vroeger kooste ‘k noog ’n naute oof twie huuger’.
Wim Van Coppenolle, Johans opvolger als de Tavi van straks drie Madleeneki's. Die ons voor het eerst beschrijft wat het doet met een mens om als Tavi aan het sterfbed van je eigen vader Roland alias Lautjie te staan. Hoe innig mooi kan ’n vader-zoonrelatie wel zijn. Zelfs zou ik het helaas niet weten.Vanwege papa altijd al dood. Zoiets dus .
Michèle Van Meerhaeghe die aan de hand van een prachtige Fiertelervaring omtrent een foto in de portefeuille van een fan illustreert wat het betekent om in Ronse als Madleeneki and forever young door het leven te gaan. Die daarvoor een knuffel krijgt van haar zoontje. Hoe innig mooi kan een mama-zoonrelatie wel zijn. Zelf kan ik het nu wel weten. Vanwege Madame Valentine al zo lang dood. Het zit dus allemaal in Tavi & Madleeneki. De onverbrekelijke liefde in al haar vormen van schoonheid. En de ware vriendschap. En de kameraderie.
Elie Bockstal die ons in het gemoedelijke gezelschap van Volksbonder Number One Daniel Vandenhoucke zijn eeuwige verbondenheid met buurman Octaaf De Badts onthult. De echte Tavi waarop Valère zijn meesterwerk boetseerde. Die ons, tot ieders bewondering om zoveel sterkte, voor het eerst publiek en zonder melo het immense drama van zijn bestaan memoreert. De dood van zijn vrouw Emilienne en van vier van zijn kinderen in die vreselijke brand aan de Kruissenskant. Tavi De Badts overleefde die ramp als vriend en buurman niet: hij stierf achtenveertig uur erna ‘vaan entroesie’. Emilienne en hij, ze liggen nu naast elkaar op Hogerlucht. Soms snelt de symboliek het leven en de dood voorbij. In zijn zo aangrijpend getuigenis wordt reus van een mens Elie fijntjes geholpen door de voorzichtige aanpak van de Swarei-Matinei-presentator. Alleen Donaat is met zijn warme fijngevoeligheid tot dergelijke delicate demarche in staat. Dansend op de koord tussen authenticiteit en inleving. Zu schuune.
En Paul Vandenhoeke ons aller bompa bij VTV . Levende theaterlegende die in de jaren zeventig Tavi redde van een al aangekondigde theaterdood. In de bloemekes gezet. Het zal wel zijn. Mongski. Facteurki. Zijn velo staat er ook nog. Ware het niet dat de tuben plat zijn, hij zou.
En tussendoor de nieuwe VTV Theater Compagnie van Boys & Girls. Die ons, de ouwe knarrren komen duidelijk maken dat er voor elke generatie een tijd is van komen en van gaan en dat onze tijd aantikt. En dat ze er al staan. Klaar om ervoor te gaan en het heilige vuur van Valère door te geven.
Ik sta erop te kijken met mijn maats Donaat, Geert, Koen, Poil, Fabrice en alle anderen: op de planken en errond in de zaal, in de coulissen. En heel eventjes vind ik mijn roots terug, kruip ik weer als een snootie op verkenning door de donkere gangskies van de verdwenen zijdelingse Volksbondbalkons. Draai ik vijzen vast in de vloer onder de alziende blik van mijnen bompa op zijn bank. Zit ik bij hem op de velo. En we rijden rijden rijden door de Kempen, door de heide. En door 't gangskie vol omgekeerde stoelen. En dan zie ik het weer helemaal voor me. Da vok van doer. Waarvan het hart klopt tot in de trommel van de Gevuigoode Mandolinen.
En met zijn allen dansen we tuupe. Rotsvast gelovend in die vrolijke collectie perruchen en in die bonte rij acteurkens en tricekens voor ons. En met zijn Ronsiese Monty Pythons heft Poil de afsluiter aan, in een heerlijke Ronsiese versie van hem te beluisteren op de ovenverse CD van 'De Gevuigoode Mandolinen':
Oos ge tooch
moer noejt
oa pasjensie
verliest
En ’t kloert ien Ronse. Van hier tot in godbetert Ounoerde.
Deze eerste CD van de Gevuigoode Mandolinen, die zowel voor de studio-opnamen als voor de Tavi Buirgemiester-opvoeringen worden versterkt met een schone collectie topmuzikanten (op deze foto ziet u er een aantal) is onder de begeesterende opnameleiding van Johan Vanderaspoilden een muzikale mijlpaal in de geschiedenis van het Ronsies. De CD is vanaf deze week verkrijgbaar op de Dienst Toerisme aan de Hoge Mote, aan de receptie van 'Passe-Partout', Abeelstraat en in de 'Local Unique' op de Grote Markt. En voortaan bij alle optredens van 'De Gevuigoode Mandolinen' on the road. Hij kost 12 euro. Een uniek hebbeding voor al wie van Ronse houdt met alle historische kaskrakers van Valère. Met nieuwe songs. Met ronduit fantastische muzikale solo's en heel verrassende arrangementen : van rock tot reggae en Ronsiesen romantiek. Een must voor onder de kerstboom en een meegenomen opwarmer voor de opvoeringen van 'Tavi Burgemiester' in februari-maart 2012. Ien Roonse ee dat iet.
(Foto's VTV: met dank aan Etienne Van Lerberghe).
posted by Stef Vancaeneghem at 10:11
<< Home