RONSIES RARITEITENBOEK (32)

DE SMOELEN VAN ’T STAADHOAS

Beweren dat 'De Buirgemiesters' met hun wezens de wanden sieren van het stadhuis ware teveel eer voor zoveel zelfgenoegzaamheid. Ze hangen er bijeen aan de haak als halfgoden van Ronse. Voor de katholieken onder hen gespijkerd zoals de Here Jezus aan zijn kruis. Voor de anderen vastgenageld als Bonpapa Mon Héros. De redders van Ronse op één rij. Vol van trots struikelen ze op een dag voor de hubris. Die dag gaan ze op een stoel voor een ezel zitten, laten ze godbetert zichzelf schilderen in hun vergeefse poging de tijd te trotseren. Als de Regenten van Ronse, zo lijkt het wel. Hun wezens kijken ons aan met nauwelijks verhulde trots. Geen een die de vanitas vanitatum, deze mataiotij mataiotijtijs weet te overstijgen en dapper genoeg blijkt om te breken met dit circus van de slechte smaak.

Om erbij te hangen bestoken ze het volk van Ronse met hun Groot Gelijk, gaan ze peroreren en mensen manipuleren in de berookte zalen, kelders en café’s van ’t Fiestpaloas, Den Tap, d’ Harmonie, De Paatriaa. Allen gaan ze voor hun stek in de petite histoire. Voor een gunstige vermelding in ‘t Volk van Ronse, Le Ralliement, De Voor Allen, Le Journal de Renaix, Le Courrier de Renaix, De Ronsenaar, De Plus of een schone foto onder ne veeten tietoo in den AZ. Anderen willen zowaar een item worden in de Annalen omtrent ‘Renaix à Travers les ages’. Maar de meest onbeschaamden lachen gewoon in hun vuist (die ze sluw als ze zijn aan het oog van de bewonderaar onttrekken op hun portret ), tellen hun vele vette mandaten en doen het voor hun portemonnee. Ze hebben het recht van de sterkste aan hun kant et Dieu est à leur côté. Ze zijn fabrieksbaas en verwachten dat al hun wevers voor hen stemmen. Of ze zijn link(s) zogezegd en bezaaien Ronse met woonwijken vol toekomstige kiezers. Ze zijn oppermachtig en benoemen hun getrouwen in tal van netwerken. Halen ze het met dit alles nog niet bij de Ronsese kiezer vanwege onpopulair, dan fixen ze wel iets in de besloten vergaderingen van vooraf georkestreerde partijpolls. Affiches van hun al te populaire tegenstander laten ze stiekem opstoken op de koer van het partijlokaal. Eén ervan heeft er geen, een kader. Hij zet zich op de stoel van de burgemeester zonder dat de Ronsenaars hem dat hebben gevraagd. Ook hij denkt dat God aan zijn kant staat: maar dan wel een Duitse god van de nazi's.

Ze houden van Ronse zeggen ze. Het zou er nog aan mankeren. Maar telkens weer bezwijken ze vroeg of laat voor het partijbelang en tenslotte het eigenbelang. Ze gaan ervoor zeggen ze. Jawel, voor dat soort Ronsenaars van wie ze zeker (menen te) weten dat ze voor hen hebben gestemd en hopen dat ze dat de volgende keer blijven doen. En dan, op een dag komt er geen volgende keer meer. Ze gaan dood. Of ze haken af vanwege binnen. Of ze vliegen buiten vanwege weggestemd in polls: deze keer georkestreerd door alweer andere en jongere wolven. Wat van hen nog rest, is hun portret aan de haak.

Of Luc Dupont (2001-?) al een portret van zijn eigen heeft besteld, is me niet bekend. De vraag is waar Lucske moet hangen. Ofwel dient het Strategisch Plan daartoe in (geheime) spoedvergadering te worden geamendeerd om de inkomhall uit te breiden met het bijgebouw van het stadhuis. Ofwel dient deze schreeuwlelijke smoelengalerij te verhuizen naar waar ze eigenlijk thuishoort: in het Museum van Folklore.

Dan zal er misschien pas echt plaats zijn voor Ronsenaars die er thuishoren. Die in donkere tijden met gele briefkaartjes van 'den burgemeester' naar datzelfde stadhuis zijn gelokt en van daaruit door Gestapo en Feldgendarmerie naar de nazikampen zijn gesleept. In beestenwagons. Een beeld van hen staat in het nazi-vernietigingskamp, waarheen ze vanuit ditzelfde stadhuis naar hun marteldood zijn gevoerd. Een foto ervan plaats ik bij wijze van eerbetoon bij dit stuk, waarvan ik de vrijgevochten freedom of speech enkel aan hen en aan hun Ronsese strijdmakkers dank. De ware anonieme helden van Ronse, van wie het portret pijnlijk ontbreekt in de inkomhall.

RONSIES RARITEITENBOEK
Handleiding voor Ronse.
Copyright Stef Vancaeneghem.
(Illustratie: Michel Provost).