OVER LEVEN IN RONSE

Twee jonge Ronsenaars, twee vrienden Jonathan Jouret & Yann Verhellen, starten op een dag ‘De Belleman’ op. Een schitterende periodiek voor ‘de fiere en geëngageerde Ronsenaar’. Twee twintigers, studenten nog. De ene in de scheikunde (*) en de andere in de politieke en sociale wetenschappen. Samen gedreven door het Ronse-gevoel. Het geeft van het mooiste wat Ronse vanuit de jeugd op mediatiek vlak de jongste decennia overkomt. Een knap ogend blad. Heel voluntaristisch positief van inhoud. Een onafhankelijk blad dat straalt van het geloof in een nieuw ander en beter Ronse.

Eén van die jongens, Jonathan, komt een paar weken geleden olijk in het chatvenstertje op mijn computerscherm piepen. Laat zijn examens even voor wat ze zijn, schenkt me diezelfde mooie lentedag na twee, drie regeltjes vormelijkheden prompt een Facebookstek voor de hier vijf jaar geleden in deze blog geopperde en sindsdien hardnekkig gekoestere argeloze droom van een Renaixance ‘Tuupe Vuir Ronse’.

700 Facebook-vrienden ‘Tuupe vuir Ronse’ verder maken we echt kennis in een mooie horeca-binnentuin achter de grote markt. Wat volgt, is een openhartig gesprek over het Ronse van nu en morgen. Onze gemeenschappelijke dromen. De vele valkuilen. De hindernissen. De gevaren voor ontmoediging, tegenkanting. De risico’s van politieke en commerciële recuperatie.

Hij is jong, zou één van mijn zoons, (kleinzoon bijna!) kunnen zijn. Hij praat vanuit het hart. Vanuit een oprechte bezieling voor Ronse die we spontaan zonder veel woorden voortaan altijd zullen delen. Vertelt me hoe hij in zijn buurt de Breucq al een paar jaar een volksfeestje uit de grond probeert te stampen. Wat daar zoal komt bij kijken tot en met zelfgebouwde publieke toiletten. Gesleur met tafels en stoelen. De moeizame logge stadhuisregeltjes en de structuren die elke vrijwilliger in Ronse al eens lood in de schoenen schuift bij het uitwerken van een mooi idee. Maar niettemin toch doorgaan. Want dàt is de juiste weg. Zelf als Ronsenaars weer onze straten op. Zelf weer aanwezig in ons straatbeeld.


Die zevenhonderd leden van ‘Tuupe vuir Ronse” zijn benieuwd, vragen ons wat we gaan doen. Wanneer we bijeen komen? Of er misschien bedoelingen achter zitten? En wat met de taal in Ronse-Renaix?

Wij gaan gewoon doen wat elk lid van ‘Tuupe vuir Ronse’ zelf wil en zal doen. Elk op zijn stek dag na dag doorwerken aan het open, taalhoffelijke, hartelijke Ronse van morgen. Stad met uitzicht op de wereld van nu en morgen. Klaar als partner voor de Eurometropool. Een sterke band, een onverbreekbare alliantie van alle Ronsenaars van goede wil.

Tolerant ja natuurlijk, maar daarom niet minder vastberaden opkomend voor meer veiligheid van alle Ronsenaars thuis, op straat , in de bank. Voor correcte maar duidelijke afspraken met alle nieuwe Ronsenaars die hier bij ons hun geluk komen zoeken. Met een verder te renoveren stad. Een nieuwe heropleving voor de commerce in de binnenstad. Met al datgene waarvan we samen vinden dat het gewoon moet omdat het zo voor de hand ligt. Wat we willen is wat elke Ronsenaar ziet en weet en voor zichzelf echt wil. Een veilig, vredig en aangenaam leven voor iedereen in Ronse.

Wat we willen is al het chagrijn, die verdomde vermaledijding van Ronse de afgelopen decennia, dat denigrerend neerkijken op Ronse als achterpoort van Vlaanderen en Wallonië vervangen door ons assertief geloof en onze onwrikbare liefde voor onze mooie maar kwetsbare stad op de grens van culturen.

Het heilig vuur voor Ronse samen koesteren. Het ‘heilige vuur’ voor Ronse doorgeven aan deze jonge mensen, aan de generatie van Jonathan en Yann. Veel mooie woorden? Nee heel concreet, integendeel.

Zoveel jonge mensen die fier zijn over Ronse. Die zich de komende jaren elk op hun manier in hun vak gaan bekwamen en inzetten voor Ronse. In hun fabriek morgen. In hun nieuwe commerce. In de kliniek, in rust-en verzorgingstehuizen als jonge dokters en verplegers. Op het stadhuis als de gedreven nieuwe Ronsese ambtenaren van morgen. In de gemeenteraad als de toekomstige jonge assertieve gekozenen, maakt niet uit van welke partij.

Buiten de stadsgrenzen als Ronsenaars, fideel aan hun roots. In Dubai (dag Geert), China (dag Yoko), Zuid-Afrika (Bonjour Mimi) en overal in de wereld. Samen Ronse promoten. Overal te lande en in de wereld. En Ronse ondertussen verder dag na dag leefbaar maken in Ronse zelf. Dat is wat we samen gaan doen, elk voor zich.

(*) Post Scriptum: Ik schrijf voortaan nooit meer scheikunde als ik het over chemie heb, lees de leuke comment hierna van mijn vroegere basketmaat die het als voormalig UG-professor als geen ander weten kan.

'Over Leven in Ronse'. Virtueel Dagboek.