VADER DAG

203. Een priester spreekt over het eeuwig leven. Alsof hij er zelf geweest is. Jij bent er altijd al geweest. Geloof ik. Mijn kalotenafkomst die me parten speelt. Tweeduizend jaar Judeo-Christelijke beschaving in een verhaal van Bloed Zweet en Tranen. Daar bovenop: een jeugd in de pasvorm, volgens Het Boek der Openbaring. Met alle Dogmatisch Denken vandien. Waarom zou ik je blijven schrijven? Als ik niet stiekem hoopte dat jij er nog bent? In de hemel, zo mag ik hopen. Het is iets wat ik je toewens. Al heb je te kort geleefd om hem – de vous à moi – te verdienen. Een schop onder je kont. Dat verdien je.

Je oudste zoon zegt : hij heeft er niet om gevraagd van dood te vallen. Kan best kloppen. Maar wat koop ik ermee? Verlatingsangst. En brandend verlangen om je te kennen.

Ze hebben het met zijn allen over jou als over een hartelijk, minzaam, charismatisch vrolijk mens. Geen woorden maar daden. En ik moet het doen met de woorden van diegenen die je kenden. Ik wil graag hebben dat hun perceptie niet gekleurd wordt door het glanzend laagje van hun dierbare herinnering.

Ikzelf heb die niet. Sorry. Ik zal je hier dus blijven uitvinden als duister object van mijn onvervulde verlangens naar een vader op mensenmaat. Ik wil een vader. Een echte. Ik wil van je houden. Alles voor je doen. Door vuren gaan. Parels van Leonard Cohen zal ik hier aaneenrijgen voor jou.

If all at once
you want to be
my father
take my hand
here I stand

If you want a boxer
I will step into the ring
and if you want a doctor
for your heart in trouble
I’ll examine you

If you want a driver
climb inside your Traction
I’ve been running
through all these
promises you made

And could not keep
but an orphan never got
his father back
not by falling at your feet
like a dog in heat

Ik wil geen mythe, geen fictie, geen bidprentje, geen verhalen van horen zeggen, geen postuum eerbetoon, geen grafsteen, geen deukhoed, geen Traction, geen Patagonische geschriften, geen Victoriaans buitengoed op de Kwaremont, geen krantenknipsels, geen mixed papa, geen brievenromanvader.

204. Het aanschouwen van de Allerhoogste, gaat dat op de duur niet vervelen? Opgenomen worden in Zijn Eeuwige Zaligheid. Zonder verdere behoefte? Niet eens een kaartje leggen met je maats. Niet eens de Slimste Mens willen worden. Niet eens een goed boek uit je bibliotheek bij de hand. Geen andere begeerte dan God aanschouwen. Geen knellend verlangen. Geen knallende begeerte. Geen brandende passie. Geen duistere fantasmen. Geen verwondering om morgenster en dageraad. Geen verrukking om de duizendkleurige herfstige okersoorten alom. Geen Eolische paradijsjes. Geen Amalfitaanse glinstering. Geen olijfdruppel op de geraspte look van je bruscetta.

Je kan je eeuwig leven houden. Ik neem vrede met het leven dat je me hebt gegeven. Met lieve mensen om me heen die er altijd wél voor me waren. Nu in hun eeuwig leven van liefde weer samen zijn. Ver weg, op hun zee van tederheid en bloemen.

‘Vader Dag’. Brievenroman. Copyright Stef Vancaeneghem.