DE BENIEUWDE RONSENAAR (76)

ONZE
KRONIEK
VAN DE
RONSESE
RAAD

MANDATEN VOOR ONZE KANDIDATEN

DE LAATSTE STOOT VAN ALBERT DE CORDIER


Als er een paradijs bestaat voor Ronsese politiekers, zullen de (andere) gelukzaligen daar gisterenavond Albert De Cordier eens goed hebben horen vloeken.

Jan Foulon, netjes in het pak als nieuwbakken voorzitter van de gemeenteraad, begon gisteren de tweede séance van zijn mandaat namelijk met de bede om één minuut stilte voor de aflijvige brulboei.

Voor sommige raadsleden is zwijgen in de gemeenteraad natuurlijk geen enkel probleem. Ze doen niks liever. Is het geen goud, dan toch tenminste een makkelijk verdiende zitpenning. Er zijn er die aldus zes jaar lang pink op de naad kunnen zwijgen als het moet. Voor anderen daarentegen is de tanden op elkaar houden iets wat je hen nooit vragen mag. Albert De Cordier behoorde tot de laatste categorie.

Als er nu één ding was waar 'Beerie Passereele’ een hartsgrondige hekel aan had, dan toch aan het houden van je smikkel als je verkozen bent om je klep open te trekken.

Zelfs ter nagedachtenis van zijn eigen had Beerie nog zijn groot bakkes niet gehouden, zeker weten. Wie gisteren goed luisterde, hoorde dan ook als achtergrondgeruis zoiets als een bulderende: ‘Ge zoat goore alemoele zot zeikerst!’ Dit gedragen door een bijtend oostenwindeke vanuit de richting van het Ereperk bovenop Hogerlucht. Het was de laatste stoot van Le Grand Bleu.

(Zijn voorlaatste goeie grap was dat hij kort voor zijn heengaan bij Danick in de Stoesiestroete nog snel een 'molleslot' liet halen om er de beste wijnen van zijn kelder mee te af te grendelen tegen de geplande plundering door een stoet langslopende Lionsvrienden die van hun Cérémonie des adieux ten zijnen huize een degustatie voor 'chevaliers du tastevin' hoopten te maken).

Liberalen weer samen!

Waarna – in de raadszitting gisteren - werd overgaan tot de orde van de dag.

Eerste coup de théâtre : de liberalen van Ronse zijn weer verenigd. ’t Is te zeggen: ze zitten weer bijeen. Al lijkt hun lichaamstaal meer op de intifada van Palestijnen, verloren in door Israël bezette gebieden.

VLD-fractieleider Tom Deputter, die behalve zichzelf ook nog Patrick De Dobbeleer vertegenwoordigt, verwoordde deze ogenschijnlijke verzoening met de dringende vraag om alstublieft eens direct die micro van voor de neus van Rudi Boudringhien en Erik Vander Eedt weg te halen en voor de zijne te zetten.

En daarbij: waarom mag GBIC dichter bij de meerderheid zitten dan de VLD, als het straten scheelt in kiezersaantal? Tja, een mens moet érgens zijn veelbelovende politieke loopbaan mee aanvangen.

Voor een veilig Vlaanderen!

Nu de raad het verder zonder aanwezigheid van een KSK-voorzitter moet stellen, wordt deze lacune prompt ingevuld door Jean-Paul Van Coppenolle: het nieuwe raadslid van het Vlaams Belang die Cornelis Paul Eerdekens vervangt.

Van Coppenolle is een potige, veeleer sympathieke bink die zichzelf alvast niet te goed vindt om gewoon te komen opdagen in tenue van KSK-Steward.

Een veilig Vlaanderen begint in de gemeenteraad zelve. Nu er geen gardevil meer toeziet op de goeie orde, moet het dan maar met een burgerwacht.

Als voorzitter Jan Foulon het de komende jaren niet gedaan krijgt dat de kibbelende gekozenen zich hier een beetje gedragen, kan hij nog altijd een beroep doen op de imposante KSK-steward om de hooligans van het volk uiteen te drijven.

Elk krijgt zijn deel. Tack niet, nee.

In ijltempo werden dan een hoop politiebesluiten erdoor gejaagd waaruit blijkt dat in het voorjaar ongeveer alle voorjaarskoersen van Vlaanderen langs Ronse gaan passeren.

De hoofdschotel was echter een eindeloze marathon van stemmingen tot benoemingen waarmee de meerderheid haar eigen gekozenen aan allerlei beheers-mandaten en troostprijsjes voor gemiste schepenambten hielp.

Dit in verband met het beheer van gassen en elektriciteit, landschappen, crematorium, werkgelegenheid.

Ongeveer iedereen kreeg aldus recht op zijn vleespotje in tal van vz-weeën, gemeentebedrijven, intercommunales, kringwinkels en andere winstgevende verenigingen zonder doel...

Vooral de CD&V heeft zichzelve daarbij ferm goed besteld in de bestuursonderhandelingen. Er zijn er die zoals Christus zelfs aan bi-locatie gaan moeten doen om al hun mandaten naar behoren in te vullen.

Erik Tack – de hele avond in optima forma - stelde tal van pertinente vragen, spande soms zijn zaagske, maar gaf vooral blijk van zeer stevige dossierkennis. Hij verwachtte van de anderen hetzelfde.

Dossiers moeten zeggen waar het op staat. Het stadhuis moet een glazen huis zijn. Dus moet alles zorgvuldig geschreven staan en gezegd worden. Tack werd voor zijn zorg om een transparant bestuur in de stemmingen door de meerderheid prompt beloond met… de buitenwacht uit het beheer van de sporthal.

Sportief is dat niet, nee. Doch de dag dat het politieke steekspel van meerderheid tegen minderheid opgedoekt wordt, plooien wij hier onze slogan 'Tuupe vuir Roonse' weer op.

Er mag echter voor gevreesd worden dat hij integendeel nog een lange tijd dienst zal moeten doen.