DE NIEUWE RONSENAAR (123)
De afgelopen maanden wierp hij zich op als de bedrijvigste van al onze commentaarschrijvers. Met zijn rare plumage en heu, zijn koddige schrijfstijl observeert en commentarieert hij het diepe Ronse van vroeger en nu. We vonden zijn mijmeringen al gauw té ‘speciaal’ om deze heer van stand nog langer in de coulissen te laten antichambreren. Daarom schenken we zijn pelgrimage naar het Ronse van vroeger en nu voortaan een vaste stek in onze blog.
Pevenaege Omer wordt aldus de eerste onwaarschijnlijk Ronsiese penneridder die vanuit het lezersbestand van De Nieuwe Ronsenaar zelf komt opborrelen. A la bonheur. Sire, er zijn nog Ronsenaars. Succes met je schrijfonderneming, Omer! (Voor mij een kilo Renaisien Préparé met pikante saus).
DE PELGRIMAGE VAN PEVENAEGE
Thuisbezorging
Onze Vader zaliger Pevenaege Valère was met de thuisbezorging begonnen toen ik na mijn legerdienst in Duitsland terug bij hem in de winkel kwam. Dat was wel dadelijk een groot succes gebleken vooral bij de betere klandizie van hogere rang en betere stand als van Fabrikanten en andere. Want zo konden die hun huishoudings personeel binnen houden zonder tijdverlies voor boodschappen en verdere bevoorrading! En zulks maakt al gauw het verschil in de portemonnee. En dan kon er ook wel iets af in de vorm van enig drinkgeld voor de bezorger. En zo stond de telefoon niet dikwijls stil! In het begin ging ik noch gewoon te voet, later ging ik met mijn fiets wegens het groot succes en om wille van de snelheid. Maar ja, veel vleeswaren kont Uw daar niet mee vervoeren in één keer. En dus kocht onze Vader dan in occasie een triporteur bij Cycles Van Hauwaert aan de Boulevard des Fusillés, op welke flanken hij in sierlijke letters:
Livraisons à domicile
Boucherie-Charcuterie
V. PEVENAEGE & fils
& zoon
Beenhouwerij - Fijne Vleeswaren
Thuisbezorging
liet schilderen en dit in de twee talen ter beter bedrip van wege de anderstalige klanten. En daar konden heel wat bestellingen in de bak in plus dat Uw daar zomers ook ijs kont in vervoeren voor de koeling van de hitte. Zo had ik dus zelf eigenhandig gedurende jaren de klanten op bestelling hun vlees gebracht. En wie een beetje de aardrijkskunde van Ronse heeft gestudeerd weet dat het niet altijd een lachen was wegens de vele bergen in het reliëf van het stad. Plus dat veel van onze klandizie in de betere villa’s en kasteeltjes boven de Kruissens en andere woonden! De zondagmorgen aan het Kasteel van De Malander zijn kilo rosbief bezorgen bij voorbeeld kan tellen als Uw de avond te voren met U maten tot in de vroege uren op de Markt bij Julia in de Carillon had zitten Demis drinken van Petre De Vos want in die tijd was ik noch niet in de Trappist! Maar in zestig nam ik dan de commerce van onze Vader zaliger over en die thuisbezorging was er te veel aan. Dus een keer met mijn Germaine en onze Vader zaliger zelf overlegd en ’s anderendaags hing er al een plakkaat aan het venster van de winkel: Gevraagd deeltijds Commis voor halve dagen waaronder thuislevering met goede verdienste. Dit keer niet in het Frans voor reden dat ik een tweetaligheid wou en dit accentloos en dan was een frans talige daarvoor niet aangewezen. Noch dezelfde namiddag komt Georgetse Parmentier om drie krabonnaden voor ’s avonds en ziet mijn karton hangen. Zoals Uw weet hadden die maar één zoon, hun Yvan. Die hadden ze naar het College gestuurd voor zijn onderwijs echter tot wanhoop van de leraars daar die hem al gauw ergens van achter in de klas lieten waar hij bleef zitten tot hij nu op veertien jaar niet meer schoolplichtig was en dus werk zocht. En of ik hem niet wou opleren in de beenhouwerij? Nu was Georgetse al lange jaren klant bij ons en die jongen moest ergens beginnen. En zolang hij in de lering zou zijn zou ik hem niet betalen. En dus was het noch rap beklonken want iedereen had zijn voordelen en zo kwam Yvan dan ’s anderendaags bij ons als commis op proef om de triporteur te berijden. Ook was er overeen gekomen met zijn moeder dat hij voor haar gemak ’s middags bij ons aan de tafel zou komen wegens dat zij dan enkel ’s avonds moest koken wanneer haar Fernand thuis kwam. En zo gezegd zo gedaan! Die middag had mijn Germaine zaliger een tong gedraaid in de pan met Madèrasaus. Dat was vooral naar de tand van onze Vader zaliger omdat hij dat vlees met zijn vals gebit beter kon verwerken. Vraagt onze Yvan haar wat het is om te eten? Koetong! Dat moet ik niet hebben zegt Yvan dat komt uit de muil van een beest! Dat begon al goed! Maar bon, het is dat manneke nog maar zijn eerste dag en dus vraagt mijn Germaine zaliger wat hij dan wel wil? Geef mij maar een eitje zegt hij. We hebben dan noch onze Vader zaliger in de frisse lucht moeten over brengen want die bleef er bij kans in van het lachen! Enfin Uw had het al begrepen die leraars van het college geweest hadden er gewoon niet uit gekregen wat er nooit ingezeten had. Maar nu zat ik er wel mee. Met Yvantse moest Uw, met permissie gezegd, ogen op U gat hebben omwille van het groot aantal stommiteiten met soms ernstige gevolgen voor het behoud van mijn klandizie! In onze branche was het bij voorbeeld niet gepermitteerd om in U winkel te verschijnen met een vuile voorschoot om. Dat geeft U klanten een verkeerde indruk omtrent U persoonlijke hygiënische omstandigheden alsmede die van U commerce in het algemeen. En zo had ik altijd een verse hangen achter de deur die ik aantrok vooraleer de winkel te betreden alsmede ook mijn Germaine zaliger! Welnu, Uw kon hem dat maar niet wijsmaken om dat voorbeeld na te volgen. Hij mocht van onder tot boven onder het bloed zitten, Yvan stapte op zijn triporteur en reed desnoods het hele stad af met alle slechte reclame voor onze handeling als gevolg! En er maar niet in slagen om het juiste pakske op het juiste adres te krijgen, ook al had ik het er duidelijk opgeschreven met mijn goede potlood om de klanten hun rekening mee uit te tellen! Was Yvan met zijn bak vertrokken, Uw kon er U horloge op na houden: een half uur later kwamen al de boze telefonische oproepen binnen! Madamke van de Villa Madonna zat met de vette darmen maar haar bestelde entrecôte was met garantie bezorgd bij Fonske De Maezeneire, de mijnwerker die het ingewand wekelijks inkocht om ze rauw tussen zijn boterhammen te leggen mits een beetje zout. En dan zwijg ik noch over het geknoei met de rekeningen van de klanten en de teruggave van de wisseling! Volgend anecdotum valt mij nu ook noch eens in. Het liep naar het einde van de zomer en mijn Germaine zaliger had de laatste savooien uit de hof gehaald met de bedoeling om ze na afkooksel in te maken voor de komende winter. Wij kookten toen op een grote cuisinière van Cyney die Uw noch met kolen moest opstoken maar zeer geschikt vooral ook voor de aanmaak van fijne charcuterie zoals leverpaté en andere. Zodus, die savooien lagen gewassen en op reepjes gesneden op een propere keukenhanddoek. Zegt mijn Germaine zaliger tegen Yvan: Doe noch eens wat kolen op de stoof. De tijd van haar om te keren en Uw raadt het al: de savooien zijn verdwenen. Waar zijn mijn kolen naartoe? Uw had toch gezegd van ze op de stoof te doen? En dat heeft zo geduurd tot mijn Germaine zaliger haar rekeningen ’s avonds niet meer klopten als zij het geld uit onze schuif natelde. Ik heb hem dan noch eens zelf op de heterdaad met zijn tengels in de schuif betrapt maar dat was zijn beste keer niet want in een reflex smeet ik de schuif toe en zijn vingers zaten er tussen genepen. En toen ik ze met behulp van de stoofhaak eindelijk weer had open gewrikt had hij al heel de gebuurte bijeen gekeeld. Van zijn vader Parmentier Fernand heeft hij dan noch die zelfde avond een rammeling toe gekregen nadat ik hem de goede toedracht van het verband rond zijn hand had uitgelegd. Want in die tijd werd aan onze jeugd noch goede manieren aangeleerd op ouderwetse wijze en de ouders zagen hun kinderen graag en spaarden daarom de roede niet. En zo kwam Yvantse zijn carrière in de beenhouwersstiel aan haar einde. Ik heb dan later in de persoon van Decubber José een crème van een commis toegekregen die jaren bij ons is gebleven tot hij dan op zijn eigen is begonnen op de Molendam. Maar dat weet Uw allemaal wel.
OMER PEVENAEGE
Pevenaege Omer wordt aldus de eerste onwaarschijnlijk Ronsiese penneridder die vanuit het lezersbestand van De Nieuwe Ronsenaar zelf komt opborrelen. A la bonheur. Sire, er zijn nog Ronsenaars. Succes met je schrijfonderneming, Omer! (Voor mij een kilo Renaisien Préparé met pikante saus).
DE PELGRIMAGE VAN PEVENAEGE
Thuisbezorging
Onze Vader zaliger Pevenaege Valère was met de thuisbezorging begonnen toen ik na mijn legerdienst in Duitsland terug bij hem in de winkel kwam. Dat was wel dadelijk een groot succes gebleken vooral bij de betere klandizie van hogere rang en betere stand als van Fabrikanten en andere. Want zo konden die hun huishoudings personeel binnen houden zonder tijdverlies voor boodschappen en verdere bevoorrading! En zulks maakt al gauw het verschil in de portemonnee. En dan kon er ook wel iets af in de vorm van enig drinkgeld voor de bezorger. En zo stond de telefoon niet dikwijls stil! In het begin ging ik noch gewoon te voet, later ging ik met mijn fiets wegens het groot succes en om wille van de snelheid. Maar ja, veel vleeswaren kont Uw daar niet mee vervoeren in één keer. En dus kocht onze Vader dan in occasie een triporteur bij Cycles Van Hauwaert aan de Boulevard des Fusillés, op welke flanken hij in sierlijke letters:
Livraisons à domicile
Boucherie-Charcuterie
V. PEVENAEGE & fils
& zoon
Beenhouwerij - Fijne Vleeswaren
Thuisbezorging
liet schilderen en dit in de twee talen ter beter bedrip van wege de anderstalige klanten. En daar konden heel wat bestellingen in de bak in plus dat Uw daar zomers ook ijs kont in vervoeren voor de koeling van de hitte. Zo had ik dus zelf eigenhandig gedurende jaren de klanten op bestelling hun vlees gebracht. En wie een beetje de aardrijkskunde van Ronse heeft gestudeerd weet dat het niet altijd een lachen was wegens de vele bergen in het reliëf van het stad. Plus dat veel van onze klandizie in de betere villa’s en kasteeltjes boven de Kruissens en andere woonden! De zondagmorgen aan het Kasteel van De Malander zijn kilo rosbief bezorgen bij voorbeeld kan tellen als Uw de avond te voren met U maten tot in de vroege uren op de Markt bij Julia in de Carillon had zitten Demis drinken van Petre De Vos want in die tijd was ik noch niet in de Trappist! Maar in zestig nam ik dan de commerce van onze Vader zaliger over en die thuisbezorging was er te veel aan. Dus een keer met mijn Germaine en onze Vader zaliger zelf overlegd en ’s anderendaags hing er al een plakkaat aan het venster van de winkel: Gevraagd deeltijds Commis voor halve dagen waaronder thuislevering met goede verdienste. Dit keer niet in het Frans voor reden dat ik een tweetaligheid wou en dit accentloos en dan was een frans talige daarvoor niet aangewezen. Noch dezelfde namiddag komt Georgetse Parmentier om drie krabonnaden voor ’s avonds en ziet mijn karton hangen. Zoals Uw weet hadden die maar één zoon, hun Yvan. Die hadden ze naar het College gestuurd voor zijn onderwijs echter tot wanhoop van de leraars daar die hem al gauw ergens van achter in de klas lieten waar hij bleef zitten tot hij nu op veertien jaar niet meer schoolplichtig was en dus werk zocht. En of ik hem niet wou opleren in de beenhouwerij? Nu was Georgetse al lange jaren klant bij ons en die jongen moest ergens beginnen. En zolang hij in de lering zou zijn zou ik hem niet betalen. En dus was het noch rap beklonken want iedereen had zijn voordelen en zo kwam Yvan dan ’s anderendaags bij ons als commis op proef om de triporteur te berijden. Ook was er overeen gekomen met zijn moeder dat hij voor haar gemak ’s middags bij ons aan de tafel zou komen wegens dat zij dan enkel ’s avonds moest koken wanneer haar Fernand thuis kwam. En zo gezegd zo gedaan! Die middag had mijn Germaine zaliger een tong gedraaid in de pan met Madèrasaus. Dat was vooral naar de tand van onze Vader zaliger omdat hij dat vlees met zijn vals gebit beter kon verwerken. Vraagt onze Yvan haar wat het is om te eten? Koetong! Dat moet ik niet hebben zegt Yvan dat komt uit de muil van een beest! Dat begon al goed! Maar bon, het is dat manneke nog maar zijn eerste dag en dus vraagt mijn Germaine zaliger wat hij dan wel wil? Geef mij maar een eitje zegt hij. We hebben dan noch onze Vader zaliger in de frisse lucht moeten over brengen want die bleef er bij kans in van het lachen! Enfin Uw had het al begrepen die leraars van het college geweest hadden er gewoon niet uit gekregen wat er nooit ingezeten had. Maar nu zat ik er wel mee. Met Yvantse moest Uw, met permissie gezegd, ogen op U gat hebben omwille van het groot aantal stommiteiten met soms ernstige gevolgen voor het behoud van mijn klandizie! In onze branche was het bij voorbeeld niet gepermitteerd om in U winkel te verschijnen met een vuile voorschoot om. Dat geeft U klanten een verkeerde indruk omtrent U persoonlijke hygiënische omstandigheden alsmede die van U commerce in het algemeen. En zo had ik altijd een verse hangen achter de deur die ik aantrok vooraleer de winkel te betreden alsmede ook mijn Germaine zaliger! Welnu, Uw kon hem dat maar niet wijsmaken om dat voorbeeld na te volgen. Hij mocht van onder tot boven onder het bloed zitten, Yvan stapte op zijn triporteur en reed desnoods het hele stad af met alle slechte reclame voor onze handeling als gevolg! En er maar niet in slagen om het juiste pakske op het juiste adres te krijgen, ook al had ik het er duidelijk opgeschreven met mijn goede potlood om de klanten hun rekening mee uit te tellen! Was Yvan met zijn bak vertrokken, Uw kon er U horloge op na houden: een half uur later kwamen al de boze telefonische oproepen binnen! Madamke van de Villa Madonna zat met de vette darmen maar haar bestelde entrecôte was met garantie bezorgd bij Fonske De Maezeneire, de mijnwerker die het ingewand wekelijks inkocht om ze rauw tussen zijn boterhammen te leggen mits een beetje zout. En dan zwijg ik noch over het geknoei met de rekeningen van de klanten en de teruggave van de wisseling! Volgend anecdotum valt mij nu ook noch eens in. Het liep naar het einde van de zomer en mijn Germaine zaliger had de laatste savooien uit de hof gehaald met de bedoeling om ze na afkooksel in te maken voor de komende winter. Wij kookten toen op een grote cuisinière van Cyney die Uw noch met kolen moest opstoken maar zeer geschikt vooral ook voor de aanmaak van fijne charcuterie zoals leverpaté en andere. Zodus, die savooien lagen gewassen en op reepjes gesneden op een propere keukenhanddoek. Zegt mijn Germaine zaliger tegen Yvan: Doe noch eens wat kolen op de stoof. De tijd van haar om te keren en Uw raadt het al: de savooien zijn verdwenen. Waar zijn mijn kolen naartoe? Uw had toch gezegd van ze op de stoof te doen? En dat heeft zo geduurd tot mijn Germaine zaliger haar rekeningen ’s avonds niet meer klopten als zij het geld uit onze schuif natelde. Ik heb hem dan noch eens zelf op de heterdaad met zijn tengels in de schuif betrapt maar dat was zijn beste keer niet want in een reflex smeet ik de schuif toe en zijn vingers zaten er tussen genepen. En toen ik ze met behulp van de stoofhaak eindelijk weer had open gewrikt had hij al heel de gebuurte bijeen gekeeld. Van zijn vader Parmentier Fernand heeft hij dan noch die zelfde avond een rammeling toe gekregen nadat ik hem de goede toedracht van het verband rond zijn hand had uitgelegd. Want in die tijd werd aan onze jeugd noch goede manieren aangeleerd op ouderwetse wijze en de ouders zagen hun kinderen graag en spaarden daarom de roede niet. En zo kwam Yvantse zijn carrière in de beenhouwersstiel aan haar einde. Ik heb dan later in de persoon van Decubber José een crème van een commis toegekregen die jaren bij ons is gebleven tot hij dan op zijn eigen is begonnen op de Molendam. Maar dat weet Uw allemaal wel.
OMER PEVENAEGE
posted by Stef Vancaeneghem at 14:49
<< Home