DE NIEUWE RONSENAAR (94)
WAAROM DUPONT NOOIT RONSE ZAL BESTUREN MET DERUYVER
Bij de liberalen is het uitkijken naar een sterke figuur op de vierde plaats. Die stek heeft al voor hoofdbrekens bezorgd. Eerst haalde Yves Dufour er zijn neus voor op. Om het gekibbel tussen Boudringhien en Deruyver bovenaan de lijst te doorbreken, stelde Patrick De Dobbeleer vervolgens voor de vermaledijde vierde plaats zelf in te vullen. Het water tussen Deruyver en Boudringhien bleek echter dan al veel te diep. Deruyver dacht er niet aan de Eerste Schepen te laten voorgaan. Hij wou van geen toonaangevende rol meer weten voor Boudringhien. Hij vond steun bij neofieten die Boudringhien in het VLD-bestuur onderuit haalden. Van het moment af dat Eerste Schepen Boudringhien naar de staart van de lijst werd geduwd, was het al klaar dat zijn tijd als VLD-beleidsman erop zat.
De kansen van de ‘verenigde’ VLD als theoretisch grootste Ronsese partij ebden steeds verder weg naarmate duidelijker werd dat de teruggekeerde Deruyver binnen de blauwe rangen voor grote miserie zorgde. De VLD geraakte immers verstrikt in intriges. Hulp van verzoener Herman De Croo mocht niet meer baten.
Boudringhien was er al snel achter gekomen dat hij, zelfs bij machtsdeelname van de VLD, geen enkele kans meer maakte op een schepenmandaat. De enige mogelijkheid die hem daartoe restte, was er zelf voor te gaan. Hij stapte op en werd prompt uit de partij gezet.
Voor de VLD was met die scheuring het kwaad echter geschied. Weg was de sleutel tot het burgemeesterschap. De nieuwe voorzitter Patrick De Dobbeleer restte niks anders over dan de meubelen te redden, puin te ruimen en de verkiezingen nu vanuit een heel andere positie zonder kleerscheuren proberen door te komen.
Boudringhien als Eerste Hulp bij Ongevallen
Veel minder dan van zijn eigen score, hangt het lot van Boudringhien als schepen nu af van de uitslag van CD&V en socialisten. Als laatstgenoemden zich kunnen handhaven of herstellen heeft burgemeester Dupont (die zelf mag hopen op bevestiging of winst) immers genoeg aan die ene partner: Spa-Groen.
Boudringhien kan in dat geval met zijn Gemeentebelangen de rijk gevarieerde oppositie gaan aandikken van VLD, Belang van Ronse, Vlaams Belang, NVA. Gesteld dat al de genoemde nieuwe partijen hun zitje(s) verwerven in de raad natuurlijk.
Het is pas wanneer CD&V, socialisten en groen niet echt toekomen aan een stevige meerderheid dat Rudi Boudringhien zal dienen als Eerste hulp bij Ongevallen. Verhalen over een stilzwijgend akkoord dat daarover nu al bestaat mèt Boudringhien behoren echter meer tot het rijk der (zorgvuldig verspreide) wensdromen van Boudringhien zelf, dan dat ze door betrouwbare bronnen van De Nieuwe Ronsenaar kunnen bevestigd worden.
Dead End Street?
De VLD kan die EHBO-rol alvast niét invullen. Dat heeft alles te maken met de figuur van André Deruyver. Mag de KSK-voorzitter zich nu misschien nog even wentelen in een Pyrrhusoverwinning rond de lijstvorming (Boudringhien buiten, hijzelf op een ideale tweede plaats), dan zal voor de liberalen van Ronse pas bij de coalitievorming goed blijken welke ravage hiermee voor de partij in haar geheel is aangericht.
Nooit zal Luc Dupont willen besturen met André Deruyver. Dat heeft alles te maken met de wispelturigheid en het parcours van de man.
° Wegrennen naar een doodlopend straatje met een paar overjaarse Nederlandsonkundige bilinguïsten op het moment dat Guy Verhofstadt de oude Belgicistenpartij helemaal vervlaamst tot VLD.
° Par la grande porte comme si de rien n'était terugkomen en er binnen de kortste keren in slagen om de VLD van Ronse vanuit een potentiële winnerspositie tot implosie te brengen.
° Als KSK-voorzitter in mails uithalen naar je voorganger-stichter, daarin pronken met degelijk bestuur maar inmiddels wel niet kunnen beletten dat in de kleedkamer door een maffieuze gokchinees met een valies vol crimineel geld spelers worden 'benaderd' en vijf matches worden omgekocht.
° Als KSK-voorzitter je invloed (vruchteloos) proberen aan te wenden om de Ronsese pers professioneel te muilkorven.
° Mist spuiten en onduidelijkheid in stand houden (als gewezen boegbeeld van het franskiljonisme!) omtrent potentiële samenwerking met het Vlaams Belang.
Alles bijeen betekent het teveel risico voor een burgemeester die een potige bestuursploeg wil, een sterk bestuur en de vlotte uitvoering van een strategisch Plan voor de Ronsese Renaixance.
De enige weg die VLD-voorman Patrick De Dobbeleer nu rest is sterker uit de stembus komen dan SPA-Groen en CD&V. Zoniet zal hij en geen ander de door André Deruyver gebroken VLD-potten moeten betalen in de partij: als kopman en voorzitter van dienst (nadat Deruyver de vorige wegwerkte).
Op die manier sleurt Deruyver dan niet enkel Boudringhien, maar ook Patrick De Dobbeleer mee naar Dead End Street. Al zullen zijn politieke tegenstanders het vol leedvermaak weglachen: ‘Doobie’ zelf verdient beter. De duizenden liberale Ronsenaars ook.
Bij de liberalen is het uitkijken naar een sterke figuur op de vierde plaats. Die stek heeft al voor hoofdbrekens bezorgd. Eerst haalde Yves Dufour er zijn neus voor op. Om het gekibbel tussen Boudringhien en Deruyver bovenaan de lijst te doorbreken, stelde Patrick De Dobbeleer vervolgens voor de vermaledijde vierde plaats zelf in te vullen. Het water tussen Deruyver en Boudringhien bleek echter dan al veel te diep. Deruyver dacht er niet aan de Eerste Schepen te laten voorgaan. Hij wou van geen toonaangevende rol meer weten voor Boudringhien. Hij vond steun bij neofieten die Boudringhien in het VLD-bestuur onderuit haalden. Van het moment af dat Eerste Schepen Boudringhien naar de staart van de lijst werd geduwd, was het al klaar dat zijn tijd als VLD-beleidsman erop zat.
De kansen van de ‘verenigde’ VLD als theoretisch grootste Ronsese partij ebden steeds verder weg naarmate duidelijker werd dat de teruggekeerde Deruyver binnen de blauwe rangen voor grote miserie zorgde. De VLD geraakte immers verstrikt in intriges. Hulp van verzoener Herman De Croo mocht niet meer baten.
Boudringhien was er al snel achter gekomen dat hij, zelfs bij machtsdeelname van de VLD, geen enkele kans meer maakte op een schepenmandaat. De enige mogelijkheid die hem daartoe restte, was er zelf voor te gaan. Hij stapte op en werd prompt uit de partij gezet.
Voor de VLD was met die scheuring het kwaad echter geschied. Weg was de sleutel tot het burgemeesterschap. De nieuwe voorzitter Patrick De Dobbeleer restte niks anders over dan de meubelen te redden, puin te ruimen en de verkiezingen nu vanuit een heel andere positie zonder kleerscheuren proberen door te komen.
Boudringhien als Eerste Hulp bij Ongevallen
Veel minder dan van zijn eigen score, hangt het lot van Boudringhien als schepen nu af van de uitslag van CD&V en socialisten. Als laatstgenoemden zich kunnen handhaven of herstellen heeft burgemeester Dupont (die zelf mag hopen op bevestiging of winst) immers genoeg aan die ene partner: Spa-Groen.
Boudringhien kan in dat geval met zijn Gemeentebelangen de rijk gevarieerde oppositie gaan aandikken van VLD, Belang van Ronse, Vlaams Belang, NVA. Gesteld dat al de genoemde nieuwe partijen hun zitje(s) verwerven in de raad natuurlijk.
Het is pas wanneer CD&V, socialisten en groen niet echt toekomen aan een stevige meerderheid dat Rudi Boudringhien zal dienen als Eerste hulp bij Ongevallen. Verhalen over een stilzwijgend akkoord dat daarover nu al bestaat mèt Boudringhien behoren echter meer tot het rijk der (zorgvuldig verspreide) wensdromen van Boudringhien zelf, dan dat ze door betrouwbare bronnen van De Nieuwe Ronsenaar kunnen bevestigd worden.
Dead End Street?
De VLD kan die EHBO-rol alvast niét invullen. Dat heeft alles te maken met de figuur van André Deruyver. Mag de KSK-voorzitter zich nu misschien nog even wentelen in een Pyrrhusoverwinning rond de lijstvorming (Boudringhien buiten, hijzelf op een ideale tweede plaats), dan zal voor de liberalen van Ronse pas bij de coalitievorming goed blijken welke ravage hiermee voor de partij in haar geheel is aangericht.
Nooit zal Luc Dupont willen besturen met André Deruyver. Dat heeft alles te maken met de wispelturigheid en het parcours van de man.
° Wegrennen naar een doodlopend straatje met een paar overjaarse Nederlandsonkundige bilinguïsten op het moment dat Guy Verhofstadt de oude Belgicistenpartij helemaal vervlaamst tot VLD.
° Par la grande porte comme si de rien n'était terugkomen en er binnen de kortste keren in slagen om de VLD van Ronse vanuit een potentiële winnerspositie tot implosie te brengen.
° Als KSK-voorzitter in mails uithalen naar je voorganger-stichter, daarin pronken met degelijk bestuur maar inmiddels wel niet kunnen beletten dat in de kleedkamer door een maffieuze gokchinees met een valies vol crimineel geld spelers worden 'benaderd' en vijf matches worden omgekocht.
° Als KSK-voorzitter je invloed (vruchteloos) proberen aan te wenden om de Ronsese pers professioneel te muilkorven.
° Mist spuiten en onduidelijkheid in stand houden (als gewezen boegbeeld van het franskiljonisme!) omtrent potentiële samenwerking met het Vlaams Belang.
Alles bijeen betekent het teveel risico voor een burgemeester die een potige bestuursploeg wil, een sterk bestuur en de vlotte uitvoering van een strategisch Plan voor de Ronsese Renaixance.
De enige weg die VLD-voorman Patrick De Dobbeleer nu rest is sterker uit de stembus komen dan SPA-Groen en CD&V. Zoniet zal hij en geen ander de door André Deruyver gebroken VLD-potten moeten betalen in de partij: als kopman en voorzitter van dienst (nadat Deruyver de vorige wegwerkte).
Op die manier sleurt Deruyver dan niet enkel Boudringhien, maar ook Patrick De Dobbeleer mee naar Dead End Street. Al zullen zijn politieke tegenstanders het vol leedvermaak weglachen: ‘Doobie’ zelf verdient beter. De duizenden liberale Ronsenaars ook.
posted by Stef Vancaeneghem at 13:23
<< Home