DE NIEUWE RONSENAAR (32)
Tack tegen allen
Alle Ronsese partijen maken zich op voor de spannendste gemeenteraadsverkiezingen ooit. De drie beleidspartijen en hun kartels willen aan het roer van Ronse blijven. Ze proberen daarenboven hun positie binnen de meerderheid te versterken. De challengers van Dupont binnen de coalitie zijn bekend. Gunther Deriemaeker voor de socialisten, Patrick De Dobbeleer voor de liberalen. Joker is de teruggekeerde verloren VLD-zoon André Deruyver.
Het is echter maar zeer de vraag of die Dupont van zijn stoel krijgen. De socialisten zullen daartoe grote winst moeten maken. Deriemaeker heeft dan wel zijn feestelijke sourire mee, of dat volstaat om de weggelopen Spa-kiezers terug te halen, valt nog te bezien. De liberalen zijn slordig omgesprongen met hun sleutelpositie door hun lamentabel gekrakeel rond de lijstvorming. Uittredend schepen Rudi Boudringhien moet mokkend vrede nemen met een lijstduwerplaats. Yves Dufour stapt verbolgen op en beschuldigt zijn bestuur ervan de postjes te hebben verdeeld à la tête du client. Een slechtere start is moeilijker denkbaar.
Luc Dupont zelf gokt inmiddels vol zelfvertrouwen op de continuïteit van zijn beleid. Hij profileert zich daarbij rustig als de meest voor de hand liggende uitvoerder van Het Strategisch Plan voor Ronse. Zijn probleem is echter dat nogal wat Ronsenaars precies dat beleid van Dupont niet langer moeten omdat ze het ontoereikend vinden. Ondermeer op het stuk van veiligheid.
En daarmee komen we uit op Vlaams parlementslid Erik Tack. Telkens weer opnieuw kaart die zeer polariserende thema’s aan. Tack hoopt daarbij alle malcontente Ronsenaars achter zich te scharen. Malcontent, het maakt eigenlijk niet meer uit waarom. Hun stem wordt in wezen een proteststem tegen het beleid. Punt. Tack heeft daarbij de niet te onderschatten bonus waarop de enkeling kan rekenen in elk één-tegen-allen-gevecht.
Vraag is wanneer Tack eens uitpakt met een echt globaal alternatief plan voor Ronse, als het huidig beleid dan toch niet deugt. Kritiek geven is één ding, besturen een ander. Tenzij Tack het Strategisch Plan dat voorligt bijtreedt en gewoon zelf het huiswerk van Dupont wil afwerken. In dat geval zullen de malcontenten wederom niet content zijn. En waar moeten ze dan met hun proteststem naartoe ? Naar de oppositie CD&V, VLD en Spa ? Politiek, het is wat.
Tuupe vuir Ronse.
Alle Ronsese partijen maken zich op voor de spannendste gemeenteraadsverkiezingen ooit. De drie beleidspartijen en hun kartels willen aan het roer van Ronse blijven. Ze proberen daarenboven hun positie binnen de meerderheid te versterken. De challengers van Dupont binnen de coalitie zijn bekend. Gunther Deriemaeker voor de socialisten, Patrick De Dobbeleer voor de liberalen. Joker is de teruggekeerde verloren VLD-zoon André Deruyver.
Het is echter maar zeer de vraag of die Dupont van zijn stoel krijgen. De socialisten zullen daartoe grote winst moeten maken. Deriemaeker heeft dan wel zijn feestelijke sourire mee, of dat volstaat om de weggelopen Spa-kiezers terug te halen, valt nog te bezien. De liberalen zijn slordig omgesprongen met hun sleutelpositie door hun lamentabel gekrakeel rond de lijstvorming. Uittredend schepen Rudi Boudringhien moet mokkend vrede nemen met een lijstduwerplaats. Yves Dufour stapt verbolgen op en beschuldigt zijn bestuur ervan de postjes te hebben verdeeld à la tête du client. Een slechtere start is moeilijker denkbaar.
Luc Dupont zelf gokt inmiddels vol zelfvertrouwen op de continuïteit van zijn beleid. Hij profileert zich daarbij rustig als de meest voor de hand liggende uitvoerder van Het Strategisch Plan voor Ronse. Zijn probleem is echter dat nogal wat Ronsenaars precies dat beleid van Dupont niet langer moeten omdat ze het ontoereikend vinden. Ondermeer op het stuk van veiligheid.
En daarmee komen we uit op Vlaams parlementslid Erik Tack. Telkens weer opnieuw kaart die zeer polariserende thema’s aan. Tack hoopt daarbij alle malcontente Ronsenaars achter zich te scharen. Malcontent, het maakt eigenlijk niet meer uit waarom. Hun stem wordt in wezen een proteststem tegen het beleid. Punt. Tack heeft daarbij de niet te onderschatten bonus waarop de enkeling kan rekenen in elk één-tegen-allen-gevecht.
Vraag is wanneer Tack eens uitpakt met een echt globaal alternatief plan voor Ronse, als het huidig beleid dan toch niet deugt. Kritiek geven is één ding, besturen een ander. Tenzij Tack het Strategisch Plan dat voorligt bijtreedt en gewoon zelf het huiswerk van Dupont wil afwerken. In dat geval zullen de malcontenten wederom niet content zijn. En waar moeten ze dan met hun proteststem naartoe ? Naar de oppositie CD&V, VLD en Spa ? Politiek, het is wat.
Tuupe vuir Ronse.
posted by Stef Vancaeneghem at 13:30
<< Home