LOOD IN DE KINDERSCHOENEN

In mei ’76 krijg ik dokter Kris Merckx voluit op de voorpagina van Spectator Magazine . Merckx leer ik thuis in Hoboken kennen als een idealist pur-sang zoals ze maar extreem-dun gezaaid zijn. 

 Zijn moedig aanvankelijk eenmansverzet tegen de centengeneeskunde. Zijn pleidooi voor gratis eerstelijnsgezondheidszorg zonder remgeld. Zijn eenzame strijd tegen ongezonde omstandigheden in en buiten bedrijven. Zijn steun aan sociale en syndicale bewegingen. Zijn solidariteit met de Derde Wereld.

Zo puur en zo oprecht hoor je ze ver te zoeken.

Ik bespaar je  ‘reactie’ ter redactie van de fulminerende politieke directeur van de krant Het Volk (what’s in a name) Emiel Van Cauwelaert.

Diens door de hele traphal aan de Koningsstraat  geschreeuwde beschuldigingen à bon entendeur (ik dus).  Cryptocommunist.  Linkse rat. De hele litanie diepchristelijke ethiek passeert de revue. Ik laat zijn verwensingen van me af glijden als waren het vergeelde blaadjes uit het Warandepark wat verderop.

 

Op onze zolderredactie  krijg ik ondertussen van  mijn eigen Spectatoruitgever, de wijze  KUL- professor  mediarecht Antoon Breyne het als steeds goedlachse fiat bovenop het zwijgend nihil obstat en admitatur  van mijn hoofdredacteur Frans Van Erps. Beiden blijken ze verder te kunnen dan de klokken van het Pajottenland. Alwaar de ultra-conservatieve paus van de politieke redactie van Het Volk (waartoe Spectator via De Nieuwe Gids hoort)  overdag ongegeneerd de CVP-burgemeesterssjerp omgordt.

 Een  jaar later zit ik weer in Hoboken. Weer bij dokter Merckx.  Hij neemt me mee naar de Métallurgie aldaar. Duwt me dan thuis de alarmerende waarden van loodgehalte in het bloed van de kinderen onder de neus.

 Merckx en zijn mededokters van  ‘Geneeskunde voor het Volk’ schreeuwen hun verontwaardiging uit. Doch niks blijkt te kunnen baten. Métallurgie means big money. Merckx weggeblazen als  die Amadees  die crypogauchist  kortom  de hele voorspelbare litanie vol dooddoeners. (Letterlijk in het geval van loodvergiftiging).  En daar kan zelfs geen hemeltergend kinderleed tegenop.  

 Vandaag woensdag 8 juli2020. De helft van de kinderen in de wijken die ik toen rond de site van het bedrijf  in Hoboken bezocht heeft een loodgehalte in het bloed dat hoger ligt dan de grenswaarde (5 microgram per deciliter). Zo blijkt.

 Umicore, zoals het bedrijf inmiddels heet, wil de gezinnen met kinderen die willen verhuizen wel  het aanbod doen… om  elders te gaan wonen op kosten van het bedrijf.   Samen met het bedrijf werkt de stad Antwerpen aan een oplossing  om de kinderen voor de rest van de zomer zoveel mogelijk uit de wijk weg te halen. Op speelkampen elders. 

 Volgens het bedrijf ligt de oplossing nu bij…de onteigening van de mensen die vlakbij de fabriek wonen. Zo dat er een ‘groene buffer’ kan worden gecreëerd.  Gesprekken met de stad zijn daarover al aan de gang.  Het bedrijf geeft toe dat de technologie die de bewoners moest beschermen gefaald heeft.

Over Leven.

Dagboeknotities.