HERMES IN HET HART

Wat ik van haar nieuwste parel vind, vraagt me Anne Meersschaert.
Haar twijfel is die van volbloed kunstenaars met haar klasse. Onbegrijpelijk voor onvoorwaardelijke fans van mijn slag, al vanaf haar eerste penseeltrek over de Fiertel.
Haar aquarellen met schrijn, bellenman, dragers, marechaussee: ik was er altijd al ondersteboven van.
Subtiel zet ze onze diepste Ronse roots rond onze getorste traditie in die unieke Fiertelsfeer om tot sublieme gedeelde schoonheid. Met onweerstaanbaar hoog inlevingsgehalte.
Haar werk, fijntjes en vakkundig verwerkt tot staptegeltjes in opdracht van de Maatschappij der Dragers en Bellenmannen, siert sindsdien verdiend menige Ronsese stek.
En zie, samen met de onzekerheid die haar allicht altijd wel blijven kwellen zal, geef ik hier (met haar goedvinden dat spreekt ) bij wijze van primeur haar nieuwste ovenverse schitterende creatie mee. Voorbestemd voor alweer een volgende staptegel in de mozaïek van schoonheid die ze in al haar bescheidenheid bijeen penseelt.
Wat ik ervan vind? Fantastisch Anne, schrijf ik haar terug. Al wil ik met mijn onvoorwaardelijk enthousiasme vooral de broze dagdroom niet verstoren bij het gewoon stil genieten van haar werk. Door al wie zoals ik Hermes en zijn Ommegang diep in het hart heeft zitten.

SCHRIJFSTEK.
Dagboeknotities.