RONSE VERDIENT BETER
Er komt dan wel zo’n aangescherpt reglement voor wie voortaan naar Ronse wil komen huizen in een sociale woning. Maar wat het werken betreft kan je hier ondertussen ’s avonds tegelijk burgemeester zijn van pakweg Lierde en overdag topambtenaar van de Ronsese financiën. Wettelijk allemaal in orde. Maar de geclaime lokale connectie die vereist om in Ronse te komen wonen, vervalt al meteen weer in het niet voor het werken bij de eigen administratie. Ronse kampt nu al met torenhoge werkloosheid. En dan zit de schokgolf van Corona er nog aan te komen. Proberen we de goede bedoelingen voor huisvesting door te trekken naar de Ronsese jobmarkt.
‘Sociale woningen moeten
terechtkomen bij de Ronsenaars
die ze echt nodig hebben’,
zo poneert de Ronsese schepen van huisvesting Wim Vandevelde.
Voor werken in Ronse klinkt dat zo:
‘Jobs moeten terechtkomen
bij de Ronsenaars die ze echt nodig hebben’.
Het kan een lange stoet achtenden worden in het najaar. Bijna schreef ik: een bommelsstoet.
De vlijmscherpe heisa en afrekeningscarroussel rond de Raad der Bommels eerder dit jaar plus de dubbele agenda bij het Fiertelgebeuren onlangs wijzen erop dat Ronse nu steeds verder wegzakt in politieke spelletjes. Waarbij het dan in wezen gaat om het versterken van de eigen machtspositie in de strijd om de sjerp van Luc Dupont.
Het is de hoogste tijd voor het klaarstomen een totaal ander fris en nieuw verhaal voor Ronse tegen 2024. Dat hoor en merk ik alom in het diepe Ronse. Jawel er is heel hard gewerkt. Het is hier al vele malen geschreven ook. Tot spijt soms van wie dat niet graag leest. De oude vrijheid oogt mooier dan ooit. De stadstuin is een sterke realisatie. Het Rosco bloeit open met een mooi nieuw zwembad en kunstgras voor het voetbal. Pont West loopt vol bedrijven. De Ververij is een parel. De dienst Toerisme werd knap gerenoveerd. De privéflats floreren. De horeca en het winkelbestand ziet af door de coronacrisis maar vecht sterk terug.
Het dra aflopend lange vruchtbare mandaat van Luc Dupont als burgemeester van Ronse verwordt nue chter bijin ijltempo onder zijn ogen (en achter zijn rug) tot tragi-komische vaudeville. Gelardeerd met pijnlijk haantjesgedrag en platte politieke profileringsdrang. Dit voor de neus weg van alle Ronsenaars die belangeloos of vanuit puur plichtsbesef het allerbeste voor hebben met Ronse en al diegenen die het allerbeste voor ons Ronse niet goed genoeg vinden.
Ronse verdient beter veel beter. Meer en beter. Meer jobs. Meer inkomen. Meer koopkracht. Meer ontsluiting. Betere immo-prijzen. Dat krijg je niet met een Mexicaans leger waarin ten stadhuize de ene de andere constant in de rug schiet. Dat twee schepenen (mogelijks drie of vier) geen weet hadden van die dubbele agenda rond de Fiertel, zegt daarover alles. Het is nu of nooit tijd voor andere en betere aan het roer van Ronse. Jonge mensen. Laat hen nu tuupe (jong en minder jong) de grote stap zetten naar het Ronse van hun toekomst. Laat hen hun creativiteit en dynamiek bijeen smijten. Er is geen andere keuze dan dat ene unisono-verhaal. Ronse verdient het. Ronse verdient veel beter.
Tuupe vuir Ronse jawel en forever. Maar daarom naïef in dreamland Ronse.
‘Sociale woningen moeten
terechtkomen bij de Ronsenaars
die ze echt nodig hebben’,
zo poneert de Ronsese schepen van huisvesting Wim Vandevelde.
Voor werken in Ronse klinkt dat zo:
‘Jobs moeten terechtkomen
bij de Ronsenaars die ze echt nodig hebben’.
Het kan een lange stoet achtenden worden in het najaar. Bijna schreef ik: een bommelsstoet.
De vlijmscherpe heisa en afrekeningscarroussel rond de Raad der Bommels eerder dit jaar plus de dubbele agenda bij het Fiertelgebeuren onlangs wijzen erop dat Ronse nu steeds verder wegzakt in politieke spelletjes. Waarbij het dan in wezen gaat om het versterken van de eigen machtspositie in de strijd om de sjerp van Luc Dupont.
Het is de hoogste tijd voor het klaarstomen een totaal ander fris en nieuw verhaal voor Ronse tegen 2024. Dat hoor en merk ik alom in het diepe Ronse. Jawel er is heel hard gewerkt. Het is hier al vele malen geschreven ook. Tot spijt soms van wie dat niet graag leest. De oude vrijheid oogt mooier dan ooit. De stadstuin is een sterke realisatie. Het Rosco bloeit open met een mooi nieuw zwembad en kunstgras voor het voetbal. Pont West loopt vol bedrijven. De Ververij is een parel. De dienst Toerisme werd knap gerenoveerd. De privéflats floreren. De horeca en het winkelbestand ziet af door de coronacrisis maar vecht sterk terug.
Het dra aflopend lange vruchtbare mandaat van Luc Dupont als burgemeester van Ronse verwordt nue chter bijin ijltempo onder zijn ogen (en achter zijn rug) tot tragi-komische vaudeville. Gelardeerd met pijnlijk haantjesgedrag en platte politieke profileringsdrang. Dit voor de neus weg van alle Ronsenaars die belangeloos of vanuit puur plichtsbesef het allerbeste voor hebben met Ronse en al diegenen die het allerbeste voor ons Ronse niet goed genoeg vinden.
Ronse verdient beter veel beter. Meer en beter. Meer jobs. Meer inkomen. Meer koopkracht. Meer ontsluiting. Betere immo-prijzen. Dat krijg je niet met een Mexicaans leger waarin ten stadhuize de ene de andere constant in de rug schiet. Dat twee schepenen (mogelijks drie of vier) geen weet hadden van die dubbele agenda rond de Fiertel, zegt daarover alles. Het is nu of nooit tijd voor andere en betere aan het roer van Ronse. Jonge mensen. Laat hen nu tuupe (jong en minder jong) de grote stap zetten naar het Ronse van hun toekomst. Laat hen hun creativiteit en dynamiek bijeen smijten. Er is geen andere keuze dan dat ene unisono-verhaal. Ronse verdient het. Ronse verdient veel beter.
Tuupe vuir Ronse jawel en forever. Maar daarom naïef in dreamland Ronse.
<< Home