STORMLOOP VOOR TAVI BUIRGEMIESTER

Ien Ronse ees dat iet. Al meer dan 3000 Ronsenaars willen de politieke entree van de populairste Ronsenaar allertijden in geen geval missen. Vier weken voor de premiere hebben ze ‘vuir ’t zeikerste’ al hun zitje gereserveerd. Uitroeptekens bezig ik zelden vanwege al te lang journalist geweest allicht. Maar dit is…du jamais vu! Regelrechte rush dus.

Verontruste lezers die mij en de VTV-vrienden bestoken omtrent hun nog te boeken reservatie: toet toet der ees noog pleeke. Niet dat er daarvoor tot aan de Fiertel zal worden doorgespeeld. Maar dat er genoeg plaats zal worden gemaakt zit er wel aan te komen voor de kranige honderdjarige VTV die nu net dit jaar haar jubilee viert.

(Surf naar www.theatervtv.be. Klik er op ‘reserveer’. Je krijgt er alle info over de speeldata en de nog beschikbare plaatsen per vertoning. Al zijn er al een paar data helemaal uitverkocht.)

Geen paniek dus: ‘’t Komt alemoele ien eurder’.
Om het met de gevleugelde woorden van Guti te zeggen.

’t Komt alemoele ien eurder’. Dat laatste is wat Den Hoalegen Heermees nu dag en nacht Tavi-regisseur Koen Lauwereyns influistert in diens daydreams en …nachtmerries. Het zal je maar overkomen om 100 acteurs, muzikanten en medewerkers uit het paradijs naar Ronse te halen om er met Tavi een gok te wagen naar de burgemeesterssjerp van de zogezegd meest te mijden stad van Vlaanderen.

Ik zie hem daar bezig, Koen. Uren en uren lang. Overheen pech, ziekte, afwezigheden wegens ….afwezig. Niks maar dan ook niks, geen detail, geen pasje teveel of te weinig, geen aarzeling, geen dode hoek ontgaat hem. Niks ontsnapt aan zijn alziend oog. Puur levend theater op zich. Hoe hij dat eindeloos bijspijkert. Herziet. Herpakt. Welke meerwaarde hij geeft aan de tekst. Waar hij het allemaal haalt. Hoeveel geduld. Hoe correct met eenieders zorg.

Zigeuners zeggen dat de reis zelf de bestemming is. Als dat klopt, dan is Koen al honderd keer ter bestemming…maar ik geloof dat ik zelf nog liever helemaal in mijn eentje naar Compostela stap, dan deze helletocht. Hij ziet dingen die je zelf niet ziet. Hij bedenkt stunts waar je nog niet eens aan denken durven zoude. Ik wil het hem niet vragen vanwege te persoonlijk maar ik denk dat hij dat Alziend Oog van God op zijn gat heeft geplakt voor deze regie. Ongeveer één miljoen redenen heeft hij al in de schoot gesmeten gekregen om deze dobberende Ark van Tavi 'vui mei perruusjen' te verlaten en eindelijk eens met mij dat joggingparcours door 't bos boven de Kraai helemaal uit te lopen. Doch dit is geen Ark. En al helemaal geen Italiaans cruiseschip. Dit is Tavi, het vlaggenschip van Ronse.

Ik ben zelf ongeveer in den Tap gekweekt. Net als Koen nu vervloek ik er al mijn leven lang de akoestiek voor minder dragende stemmen en voor de - schitterende - arrangementen van Mandolinenchef Johan Vanderaspoilden. Mijn halve familie speelde of regisseerde er 'conceer' en ‘tooneu’. Van kindsbeen af heb ik er alles gezien en gehoord. Teejoeter. Operettes. Revues. De Drie Sjaaroost. Robertie, dansuir de sjarme. Bobbejaan Schoepen. En natuurlijk Tavi, Tavi en nog eens Tavi. Maar wat ik er Koen Lauwereyns nu zie bolwerken is meer dan dit alles bijeen. Theater. Stand-up comedy. Revue. Operette. Dance. Music-Hall. En daar bovenop: de mooiste Tavi-mimiek uit de geschiedenis van het theater in Ronse. Raimu? Bourvil? Fernandel? Louis de Funes? Wim Van Coppenolle alias Tavi Forever.

Betekent het dat Koen nu op zijn twee oren slapen mag? Wat zoude hij? Zolang die stroefste ‘robot’, die langste stilte, dat laagste stemvolume niet staan waar hij ze in die visionaire keikop van hem hebben wil, zal hij geplaagd blijven door spoken. Zoals Guti, in zijn wildste droom van Ronse.

Goet snootie, goet. Je zal er op de eeuwige jachtvelden van den Huugerleucht voor beloond worden. Mei beeskies van Madleenekie, Mathilde, Tifanie, Emeranse, Stanse, Clementiene en … Oeze Lieve Vrouwe van Wietentaak.