VRIJDAG

HOE HET NIEUWSBLAD WORDT GEMANIPULEERD
SLUIPEND GIF IS HET. DAG NA DAG EEN NIEUWE DOSIS

Dit moet je de jonge journalist Simon Demeulemeester toegeven. Als hij zijn opinie ventileert in Knack.be of op een debat van Groen! komt hij daar open en moedig voor uit. Simons lef kan me wel bekoren. Al deel ik niet altijd zijn mening en verwacht ik omgekeerd van hem hetzelfde. Dat was ook wat ik daarover kwijt wou toen ‘Het Nieuwsblad’ me om een mening vroeg naar aanleiding van de beroering rond de Terzake-reportage. Daarin zei ik dat Simon als journalist zijn ding moest kunnen doen maar burgemeester Luc Dupont volgens mij ten onrechte was geviseerd. Althans zo kwam het toch over. Dit alles is freedom of speech. Daar zijn mensen voor dood. Ook in deze stad. We zullen samen met het nieuwe bestuur van Ronse hun herinnering eren en blijven ijveren voor een V-memoriaal ten stadhuize. Doch dit terzijde.

Heel anders dan in die gezonde openheid gaat het er helaas aan toe op de site van Het Nieuwsblad.be. zelf. Al jaren wordt de lokale verslaggeving er ronduit gemanipuleerd om Ronse te overspoelen met chagrijn en doemdenken. Een perverse volgehouden aanval op al het goede van Ronse. Sluipend gif is het. Dag na dag een nieuwe dosis. Ondermijnende vernieling van al wat de doe-mensen hier proberen te doen met Strategische Plannen, met wafels, met liedjes, met werkgroepen, een textielinnovatiecentrum, een nieuwe kunstacademie, een bedrijvenstarterscentrum, Ronse Op Scène enz.

De info zelf van Het Nieuwsblad is er sinds de komst van verslaggevers Peter Malaise en Stijn Delabie nochtans heel sterk op vooruit gegaan. De nieuwsstroom wordt er niet langer, zoals het geval was na het vertrek van Koen Lauwereyns, beperkt en verengd tot een uitvergroting van alle kommer en kwel in The Streets of Ronse.

Zoveel chagrijn. Zoveel rancune. Zo’n diepe haat. Zoveel racisme. Dit is puur aanzetten tot haat onder de mensen van Ronse. Een haatcampagne is het.

Het Nieuwsblad wordt echter zeer zwaar gemanipuleerd via de commentfunctie. Wie de moed heeft om regelmatig die comments te lezen en daarbij niet door heeft dat het hier gaat om een systematisch georkestreerde manipulatie zou de hele zwik op de duur mikken waar hij thuishoort: op de mesthoop. Zoveel chagrijn. Zoveel rancune. Zo’n diepe haat. Zoveel racisme. Dit is puur aanzetten tot haat onder de mensen van Ronse. Een haatcampagne is het.

Zo zot zal je me hier niet krijgen om hier ook nog eens te onthullen welke mandataris van welke partij hier achter schuilt. Al is zijn identiteit mij al enige tijd bekend. En dus ook de redactie van Het Nieuwsblad, zo mag ik aannemen. Nee, zoveel eer gun ik hem hier niet in deze blog. Want het gaat dus inderdaad om een gekozene des volks. Een obscure mandataris . Om geen mensen te schaden die wel hun ding doen als gekozenen van welke partij ook: het gaat dus nièt om een gemeenteraadslid.

Wat me als Ronsenaar en voormalig redactiechef bij de uitgever van Het Nieuwsblad steekt ( ik sta daar zelfs nog altijd op de pay-roll met mijn vermaledijd brugpensioentje) is dat de gekozene in kwestie dergelijke laffe sluipwegen verkiest om zijn ‘raszuivere’ rancune te ventileren . In plaats van open en bloot samen met Simon, Jonathan, Yann en zoveel goed menende anderen te bouwen aan de toekomst van een geweldig Ronse waar het goed toeven is. Met andere woorden datgene te doen waarvoor hij ooit – en hopelijk voor het laatst - naar de gunsten van de Ronsese kiezer heeft gehengeld. Om positief te werken aan Ronse. Niet om Ronse dag na dag in de vernieling te schrijven in comments onder een laffe schuilnaam.

Voor alle duidelijkheid: ik heb het hier helemaal niet over Erik Tack. Kritiek moet kunnen. Ik ben er zelf niet vies van, zoals de fidele lezer maar al te goed weet. Bij mijn weten strijdt Tack ook altijd met open vizier voor het betere Ronse dat hij voor ogen heeft. Een ander Ronse dan het mijne, maar moet kunnen. Geen probleem. Dit geeft soms hevige confrontaties maar één ding hebben we daarbij gemeen: dat we altijd elk op onze manier van hetzelfde mooie Ronse zullen blijven houden. Dit wil ik Tack graag toegeven: hij stopt zich nooit weg. En ik evenmin. Net zo min als Simon. Tuupe vuir Ronse en Tuupe ees: Tuupe.

Maar sluipwegen inslaan en maskers opzetten om dag na dag, week na week, jaar na jaar een inktzwart ronduit racistisch doemverhaal te breien over de moeilijkheden die onze geliefde stad ondervindt om hier aldus samen (tuupe) te leven. Daarbij zelf altijd buiten het vizier blijven. Onder een valse naam de doodsklok van Ronse luiden. Je wegstoppen. Dan verzadigd en voldaan van de gekanaliseerde opborrelende haat gaan genieten. Door de straten van je stad sluipen. Er het vernielend effect van gaan opsnuiven bij je gemanipuleerde zelf door jou verontruste medemens. Zoiets heeft een naam. Ik schreef er ooit een roman over. Bal Masqué.