BRIEFGEHEIMEN

Zeg me niet dat je je prettig voelt na de harde confrontaties van ‘enkele heethoofden’ zaterdagnacht op de Grote Markt van Ronse met de politiekorpsen van Ronse, Brakel, Oudenaarde, Geraardsbergen, Aalst en Ninove. ‘Het werk van verhitte Marokkaanse supporters’. Zo meldt de verslaggever van 'Het Nieuwsblad'.

Ik ken jullie (enfin, toch een aantal - fijne - jongeren onder jullie) ondertussen goed genoeg als buurman en gast op huwelijksfeesten of als sportieve compaan. Jullie beschouwen me als een vriend en een gelijke. Ik ook. Dat geeft ons mooie momenten van samenhorigheid. Zoals die keer dat we hier in de buurt met zijn allen samen instromend water gingen wegdweilen in jullie huis terwijl jullie met vakantie waren naar het land van origine. En wat maakt het dan uit of dat moederland Marokko, Tunesië of Algerije is. Wat dan telt, is dat je in nood op alle Ronsenaars tuupe rekenen kan.

Ik ken jullie bovendien ook van de keren dat jullie me thuis komen vragen jullie toetsen en huiswerken Nederlands na te zien. Mij valt daarbij trouwens op hoe taalintegratie via goed onderwijs dus wel perfect werkt. Ik heb het genoegen gehad al heel knappe en vrijwel vlekkeloze Nederlandse teksten van jullie te mogen nalezen. Ik deed dat altijd even graag. Zoals destijds voor mijn eigen toen nog schoolgaande kinderen. Er is op die manier veel spontane hartelijkheid gegroeid tussen ons.

Allochtonen in Ronse. Nieuwe Ronsenaars. Noem ze zoals je wil. Jullie dus. Soms lig ik wel eens overhoop met mijn briljante vriendin Nedia, de Schepen van Integratie. Dan gaat het er hard maar oprecht aan toe omdat ik dan vind dat het allemaal te traag gaat, dat die jongerencoaches te weinig draagvlak hebben en de oude wijzen van de allochtone gemeenschap te weinig gezag om, waar nodig, matigend in te grijpen. Maar ik wil dan altijd wel graag toegeven dat je deze Stad met Uitzicht niet op één dag bouwt. Er is vertrouwen en geduld voor nodig. Het zij zo. Even goede vrienden.

Vergis je nu niet in deze brief. Vijf jaar geleden was ik de eerste om in deze blog elke vorm van racisme hard af te ‘blokken’. Dat blijft zo tot op vandaag. Vreemdelingenhaat is niet aan mij besteed. Nooit. Never. Niemals. Jamais. Maar iets moet ik je vandaag toch kwijt. Ik hoor tegenwoordig zoveel verhalen van Ronsenaars die deze blog vrijwel dagelijks aanklikken, die me kennen van mijn andere schrijfsels. Zoals het nu in de binnenstad van Ronse zit, wel zo zit het echt niet goed. De verhalen die ik hoor komen van overal. Uit zoveel verschillende hoeken. Ze gaan allemaal dezelfde richting uit: die van de snelgroeiende tweespalt. Het uiteenvallen van Ronse in twee totaal verschillende werelden. Die van de 'oude' en die van 'de nieuwe' Ronsenaars. Ik wil hier geen dure taal hanteren. Vergeet het ene woord dat alles resumeert: polarisatie.

Wat ik bedoel is dit. Situaties zoals die op de Grote Markt zaterdagnacht staan helemaal haaks op datgene wat de droom van vele Ronsenaars Tuupe Vuir Ronse betekent. Een stad waar het goed toeven is. Een leven in rust. Vrede en veiligheid voor iedereen. Een stad zonder religieuze of andere privilegies. Dank zij Guy Verhofstadt is dit land ethisch en filosofisch een van de meest vrije en vrijgevochten avant-gardistische van de wereld. En Ronse is nu net zo'n stad pal op de grens van de twee grootste culturen van dat land. Er zijn Ronsenaars gesneuveld voor onze freedom of speech. Wel, we zijn hier helemaal niet van plan om dat nu door wie dan ook terug te laten schroeven.

Mij gaat het niet om het 'Ronse-len' van kiezers. Gelukkig hou ik hier na meer dan vijf blogjaren genoeg fidele lezers over om vrank, en vrij, wars van elk partijpolitiek of filosofisch netwerk, de mening te mogen vertolken van heel wat Ronsenaars. Dat is behalve een grote eer niet altijd een even gemakkelijke klus. Wel neem het van me aan: we zijn als Ronsenaars van goede wil het politiek cliëntelisme 'van links' enerzijds en het extreme opportunisme 'van rechts' omtrent jullie gemeenschap kotsbeu. We willen gewoon één keer en voor altijd klare en correcte afspraken en gelijke regels voor elke Ronsenaar. Op school. In het verkeer. Op straat. Op de markt. In de horeca. In de jeugdwerking van KSK. In de winkels. In de sportzalen. Overal. We willen dat jullie, onze Ronsese broeders van Afrikaanse origine of van waar ook eindelijk eens echt met ons Tuupe vuir Ronse meebouwen aan de Renaixance van onze geliefde stad in het dal. We willen niet dat jullie je nog één dag langer isoleren en opsluiten in die Calimero-rol en ons voor racisten verslijten zodra we vinden dat de wetten van dit land, inbegrepen de toepassing van onze sociale zekerheidssystemen er zijn om gerespecteerd te worden door iedereen. Die regels kunnen nooit gelijker zijn voor de ene dan voor de andere.

Zeg het aan die'overhitte woelwaters' dat ze ermee ophouden zich weg te stoppen in de gemakkelijke slachtofferrol om Ronse via gsm-concentraties op zijn kop te zetten en politiemensen te kwetsen en te beledigen, de Ronsenaars te schofferen, de mensen weg te jagen van de terrassen op de markt, de reputatie van Ronse systematisch naar de verdoemenis te helpen in de media.

Wij Ronsenaars zijn géén racisten. Maar laat onze tolerantie niet langer misbruiken door die kleine groep van pakweg 100 boelmakers die hier alles aan het vergallen en verknallen zijn tot meerdere eer en glorie van gefrustreerde doemdenkers die daar hun gram uit halen om de Ronsenaars tegen mekaar op te zetten. Al dan niet voor een politiek mandaat met vet staatspensioen na. De verkiezingen komen er stilletjes aan. Ik wil nog niet weten wie er dan om ter hardst schreeuwen zal om zerotolerantie. Voor een paar stemmen meer. En een bijkomende bezoldiging bij Eandis, Gaselwest, Electrabel, TMVW of De Nieuwe Haard.

Du choc des idées jaillit la lumière. De schokken hebben we nu al genoeg gehad. Nu het licht alsjeblieft. Toon ons wie je echt bent. Toon wat je kunt. Studeer. Bouw je leven op. Leef gelukkig hier. Zie met ons hoe mooi Ronse toch kan zijn.

Ben ik een naïeve dromer? Een dromer zeer zeker. Naïef allesbehalve. Veeleer realist. Als Ronsenaar van een zoveelste generatie kom ik genoeg overal en ken ik genoeg mensen om te weten dat er gewoon geen ander alternatief is dan er samen Tuupe vuir Ronse uit te komen. Vluchten nooit. De kop in het zand als een struisvogel nog minder. In deze geglobaliseerde wereld zitten we nu eenmaal allemaal samen in dezelfde schuit. Roei met ons mee naar de oevers van de broederschap. Tuupe vuir Ronse.

(Aan de Allochtone Nieuwe Ronsenaar van goede wil).