TUUPE VUIR RONSE
ZIJN ZE DAAR OP HET STADHUIS DE PEDALEN KWIJT?
Het stadsbestuur wil dat we vaker de fiets nemen. Zo sparen we parkeergeld uit, verplaatsen we ons milieuvriendelijk, houden we onszelf fit en dragen we bij tot de gezelligheid. Om ons aan te moedigen houdt het bestuur een spaarkaart ter onze beschikking. Daar krijgen we allemaal stempeltjes op bij de deelnemende handelaars van de actie Stad op Wieltjes en maken we kans op het winnen van…een fiets. Ik hoop dat onze bestuurders de ironie van dit - op zich lovenswaardig - initiatief inzien.
Wie zich in Ronse op de fiets waagt, mag altijd blij zijn dat zijn rit niet op Hogerlucht eindigt: alwaar hij kan bijdragen tot de gezelligheid op de spoed. In het beste geval kan hij, met zijn verse asse onder de zoden van de ligweide de milieuvriendelijkheid van de ligweide aan de Bois Joly een boost geven. Ronse is een ramp voor fietsers. Wie dat niet inziet, moet dringend zelf op de velo. Men neme dan wel bij voorkeur een tweedehands exemplaar: klaar voor de schroot.
Neem onze mooiste invalsweg: de Kruissens. Heeft niet eens, zoals zijn grote broer de Kwaremont, aparte afgebakende veilige fietspaden: noch naar boven noch naar beneden. Wie zijn leven moe is, moet gewoon de Ommegang door of de Elzelesteenweg. En wie door de Ninovestraat moet, zorge eerst voor zijn laatste wilsbeschikkingen. Het meest extreme voorbeeld van het compleet onbestaand fietsbeleid van het bestuur ligt tussen Pessemiersbrug en Station. Daar wordt een fietspad (dat ons anders deze keer wel veilig via het pad van de Vierde Maartlaan en de Leuzesteenweg in de buurt van het Rosco brengen zou) stomgaweg plots onderbroken aan het levensgevaarlijk kruispunt van de brug …voor een meterbreed voetpad onder de platanen, dat dan zelf ook nog eens uitmondt op…de uitrijdende bussen van het station.
Ik heb hier burgemeester Dupont eerder al eens uitgenodigd om samen de stad te doorkruisen op de fiets. Zonder resultaat. Ik neem aan dat hij liever langs de Donau fietst. Je zou voor minder. Of dan doet zijn dérailleur het niet. Niettemin hernieuw ik hier bij deze mijn uitnodiging. We zullen starten in de Peperstraat. Benieuwd hoeveel keer we op het voetpad worden geslingerd of in een etalage worden gemikt door wegscheurende auto’s die niet eens beseffen dat je door die straat ook mag fietsen.
Stad op wieltjes? Woeha. De dooddoener van het jaar: letterlijk. Als ze daar op het stadhuis echt helemaal de pedalen kwijt zijn dan deze tip. Met een sleutel nr 15 krijg je ze er weer op. Dit zowel ter linker- als ter rechterzijde.
Wie zich in Ronse op de fiets waagt, mag altijd blij zijn dat zijn rit niet op Hogerlucht eindigt: alwaar hij kan bijdragen tot de gezelligheid op de spoed. In het beste geval kan hij, met zijn verse asse onder de zoden van de ligweide de milieuvriendelijkheid van de ligweide aan de Bois Joly een boost geven. Ronse is een ramp voor fietsers. Wie dat niet inziet, moet dringend zelf op de velo. Men neme dan wel bij voorkeur een tweedehands exemplaar: klaar voor de schroot.
Neem onze mooiste invalsweg: de Kruissens. Heeft niet eens, zoals zijn grote broer de Kwaremont, aparte afgebakende veilige fietspaden: noch naar boven noch naar beneden. Wie zijn leven moe is, moet gewoon de Ommegang door of de Elzelesteenweg. En wie door de Ninovestraat moet, zorge eerst voor zijn laatste wilsbeschikkingen. Het meest extreme voorbeeld van het compleet onbestaand fietsbeleid van het bestuur ligt tussen Pessemiersbrug en Station. Daar wordt een fietspad (dat ons anders deze keer wel veilig via het pad van de Vierde Maartlaan en de Leuzesteenweg in de buurt van het Rosco brengen zou) stomgaweg plots onderbroken aan het levensgevaarlijk kruispunt van de brug …voor een meterbreed voetpad onder de platanen, dat dan zelf ook nog eens uitmondt op…de uitrijdende bussen van het station.
STAD OP WIELTJES?Zelf doe ik zowat negentig percent van al mijn verplaatsingen in Ronse op de fiets. Ik ben blij dat ik dit nog schrijven kan. Ettelijke keren ben ik al aan de kant geblazen door snelheidsduivels of zwaar vrachtvervoer. Je moet fietsgek zijn (zoals ik) om je over het rondpunt van de Vis door de Snoecklaan te wagen, om je over het rondpunt van de Veemarkt te riskeren of de complete chaotiek aan het Rooseveltplein te trotseren.
DE DOODDOENER VAN HET JAAR:
LETTERLIJK.
Ik heb hier burgemeester Dupont eerder al eens uitgenodigd om samen de stad te doorkruisen op de fiets. Zonder resultaat. Ik neem aan dat hij liever langs de Donau fietst. Je zou voor minder. Of dan doet zijn dérailleur het niet. Niettemin hernieuw ik hier bij deze mijn uitnodiging. We zullen starten in de Peperstraat. Benieuwd hoeveel keer we op het voetpad worden geslingerd of in een etalage worden gemikt door wegscheurende auto’s die niet eens beseffen dat je door die straat ook mag fietsen.
Stad op wieltjes? Woeha. De dooddoener van het jaar: letterlijk. Als ze daar op het stadhuis echt helemaal de pedalen kwijt zijn dan deze tip. Met een sleutel nr 15 krijg je ze er weer op. Dit zowel ter linker- als ter rechterzijde.
posted by Stef Vancaeneghem at 17:27
<< Home