OVER LEVEN IN RONSE

ALLOCHTOON GEZOCHT.
(Voor vet politiek mandaat).




Johan Van Caenegem (geen familie, hij komt goed weg) mag dan de jongste dagen nog zo hard zijn best doen om de liberalen van Open VLD Ronse weer wat te verzoenen met die van Rudi Boudringhien, met het oog op de gemeenteraadsverkiezingen van 2012: het ziet ernaar uit dat het allemaal maar niet zo best wil lukken. Rudi wordt dan wel op zijn Ronsies hart gepakt maar het water is te diep. Allicht wil hij het ook geen tweede keer riskeren om gelijmd worden met valse beloften…

Johan, gewezen voorzitter van de Ronsese liberalen en tegenwoordig notaris in het Kruishoutemsche, heeft nog altijd goeie contacten in Ronse. Behalve lid van ‘De Twoelf Apoostoos’ ( meer dan een kaarten schuddende privégenootschap kan je dat niet noemen ) was Johan vooral ooit de eerste politicus om te vinden dat ook de Ronsese liberalen beter maar eens de weg van de federalisering konden inslaan in plaats van zich blijvend vast te klampen aan de lang verdwenen unitaristische grandeur uit de tijd van wijlen Emile Cuvelier. Dit druiste toen regelrecht in tegen het beter weten van de - inmiddels ook alweer verdwenen - scheurfractie van ‘Ronsese Liberalen en Democraten’ met ondermeer Albert De Cordier en Annie Blanckaert.

Stond Johan Van Caenegem (tweede apostel van rechts op onze exclusieve foto van de discipelen des Here) toen in het kielzog van ‘da jounk’ Guy Verhofstadt hier alleen met zijn gedachte, dan vertoeft hij tegenwoordig helemaal in het goede gezelschap van de nieuwe nationale Open VLD-voorzitter Alexander De Croo. De cirkel is dus rond. Schreef ik hier eerder al niet dat, als er ooit van een verzoening sprake zou zijn, die dan zou georkestreerd worden vanuit de periferie van Herman & Alexander De Croo?

Helaas. Amper een week of twee nadat hij onder de auspiciën van ‘performer’ Jean-Luc Crucke met Didier Reynders en de liberale burgemeesters van Oudenaarde en Maarkedal in ‘La Grange du Sommelier’ in Saint-Sauveur even wat gezellige vertrouwenwekkende grenzenoverleggende maatregelen zat te bedenken bij een goed glas wijn, blies Alexander-ik-en-geen-ander doodgemoedereerd de regering Leterme-Reynders op: wegens het uitblijven van de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde…

Jean-Luc Crucke zelf noemt zich inmiddels op Facebook alweer ongestoord de grote vriend van Olivier Maingain. Bij wijze van grenzenoverleggende vertrouwenwekkende maatregel allicht. Op één volte-face meer of minder komt het bij de mediageile burgemeester van Frasnes niet meer aan tegenwoordig.

Hoe dan ook, de verzoening van de liberale Ronsenaars lijkt niet voor morgen. Veeleer ziet het er naar uit dat Rudi Boudringhien zijn eigen Ronsese weg verder gaat met GBIC. Waarin hij de entente en de Renaixance Tuupe Vuir Ronse - door en voor de Ronsenaars zelf - hoog in het vaandel draagt.

Van haar kant is de CD&V voor haar lijst nu al stiekem op zoek naar een allochto(o)ne die het aanstekelijke succes van Nedia Gmati-Trabelsi bij S.Pa-Ronse moet counteren. Ideaal daartoe ware eigenlijk een liefst jonge mannelijke kandidaat van Marokkaanse origine die - net als Nedia - het Nederlands volmaakt beheerst. Liever dan een Tunesienne à la Nedia. Al worden zo te horen diverse pistes tegelijk bewandeld. Wie ook maar één beetje naam heeft in de allochtone gemeenschap van Ronse kan zich dezer dagen verwachten aan vage beloften van een verkiesbare plaats op de lijst. Hoe het daarna verder moet voor de verdeling van ‘de buit’, met een resem aan kandidaat-mandatarissen voor steeds minder mandaten, is vrij voorspelbaar. Eens de stemmen binnen, zal die strijd om de vette plaatsen losbarsten. Daar dienen dan de vooraf gearrangeerde partijpolls voor.

De dag dat de allochtonen zich aldus niet langer laten inpalmen en inpakken (als excuustruus) en er zelf met een aparte lijst voor gaan, lijkt niet eens meer zover af. Staat zo’n evolutie haaks op het idee van een Renaixance tuupe vuir Ronse, dan lijkt die wat bangelijke polarisering op lange termijn onafwendbaar.

Wat Jan Foulon (op de foto tweede, van rechts) inmiddels alvast niet belet om als 9de (negende) kandidaat op de kamerlijst al wat warm te lopen langs de zijlijn. Voor het grote werk straks, in het Ronse van het post Dupont-tijdperk, dat er nu in sneltempo zit aan te komen. Tenzij Luc nog wat verlengingen speelt.

‘Ik wil hierbij benadrukken dat Jan het volste vertrouwen geniet van het CD&V partijbestuur Ronse en de mandatarissen van de CD&V Ronse om hen te vertegenwoordigen op de Kamerlijst.’

Dat schrijft daarover de Ronsese CD&V–voorzitter Leo Verstichel (op onze foto links van Nedia Gmati-Trabelsi). Blabla om iets liefs te zeggen zonder iets te zeggen. Want het zou er nog aan mankeren dat zijn eigen companen Foulon vertrouwen. Al weet je het in die partij nooit echt helemaal.




Misschien toveren ze daar in Jans rug nog een of ander wit konijntje uit de hoed. Die andere Ronsese CD&V-mandatarissen zullen overigens maar wat blij zijn dat Foulon de slopende klus van een federale verkiezing in zijn eentje klaart vanuit een andermaal ondankbare verre van pole-position voor de coming man van Ronse. Hoeven ze dan zelf op lente-zondagen met geen borden van zichzelf te gaan lopen leuren, in de volkse tuinen van Ronse.

Ien Ronse ees dat iet.