DE BENIEUWDE RONSENAAR

HET ZINKEND SCHIP VAN STUURMAN DUPONT













Achter de – door de CD&V link aangepookte - heisa rond de speelpleinwerking zit eigenlijk een heel plat politiek spel binnen de coalitiepartners. En dit met als vermeende inzet het welzijn van de jonge Ronsenaartjes. Zogezegd. Zou je ze niet…

Nauwelijks uit de korte broek gegroeide jonge CD&V’ers willen immers vanuit het grote gelijk (en een vroeger Egelprijsje voor die werking aan hun gelijkgestemde vrienden) die speelpleinwerking subito presto aan de Engelsenlaan geplaatst zien en duwen daarbij de SP.a coalitiepartner (die eerst alle opties voor een breed omvattend project grondig wil bekijken) in de rol van boeman. Iets te doorzichtig om erin te tuinen.

Typische Tsjeventruken

















Achter de georkestreerde mediaheisa rond de Paasvakantie schuilt vooral het grote ongeduld van jonge haviken binnen de CD&V om zich, nu het post-Dupont-tijdperk er zit aan te komen, een keer te profileren naar de verkiezingen. Waarbij dan vooral het imago van de bevoegde schepen Gunther Deriemaker dient te worden geschaad. De Zwarte Piet voor Gunther die de kindsies van Ronse hun speelpleintje niet gunnen zoude. Ge zijt het niet wijs, of ze lappen het hem. Gunther moet hangen, vanwege razend populair. Bijgevolg grootste concurrent, na het aangekondigd weggaan van Dupont.

CD&V maakt er overigens een gewoonte van om zijn coalitiepartners, en dan nog het liefst kandidaat-burgemeester Gunther dus, de ene tsjeventruuk na de andere te lappen.

Eerst was er die brief van Luc Dupont aan Yves Leterme met de vraag om de faciliteiten af te schaffen. Bleek dat niks daarover was afgesproken binnen het schepencollege. Ook het coalitie-akkoord repte daarover met geen woord. Luc Dupont vertrok vrolijk met vakantie. Gunther Deriemaker mocht het allemaal explikeren aan de verzamelde media. En daarbij afgaan. Want er was niks uit te leggen, omdat er niks was afgesproken. Iemand in het gat duwen heet dat, in koerstermen.

Dan was er plotseling dat eentalig straatnaambordje van Cyprianus de Rore: op de technische dienst ook al aangemaakt achter de rug van de coalitiepartner. Met Joris Vandenhoucke als de wat onwennige - immer minzame - puinruimer van dienst. En wie zie je daar dan grinniken…van het leedvermaak. Het bordje diende achteraf gauw weer te worden weggehaald na de koleire van de coalitiepartner. Dit vooral bij monde van Nedia Gmati-Trabelsi wie dat achterbaks gedoe meer dan zat was. Je zou voor minder.

Geloofwaardigheid weg

De verkiezingscampagne (niet die van 13 juni 2010, die van 2012) is hier dus al goed bezig. Velen voelen zich geroepen om het post-Dupont-tijdperk zelf vorm te geven met hun gedoe dat hun eigen belang dienen moet waarbij het algemeen belang van de Ronsenaars hen worst wezen zal. Zelfs al moet die Ronsenaar voortaan door naamloze straten lopen…

Bij de CD&V zal de kiezer binnen de 24 maanden uitmaken wie van Jan Foulon of Joris Vandenhoucke de scepter krijgt. Tenzij Dupont zijn aangekondigd afscheid weer inslikt en er nog een paar jaar aan voort breit om bestwil volgens de beproefde formule van het minste kwaad ‘om erger te voorkomen’….

Veel heeft Dupont daar zelf niet bij te winnen. Zijn bestuur slaagt er maar niet in echte transparantie naar de Ronsenaars op te brengen. Zijn open communicatie is een ramp. Ondermeer in de affaire rond de voormalige BVBA Residas van zijn schepen van Openbare Werken met één van zijn top-ambtenaren. Deze zaak werd gauw gauw afgehaspeld in geheime zitting met een uitleg die er geen was. Deworm heeft daarmee zijn geloofwaardigheid als goed bestuurder compleet verspeeld. Natuurlijk heeft hij niks onwettigs gedaan door als schepen van Openbare Werken in de business te gaan met zijn stadsingenieur. Natuurlijk zal het allemaal wel volgens de lettertjes van de wet nageplozen en gegaan zijn met die bvba Residas. Maar deontolologisch is het: totally not done.

Prestigeprojecten voor een stad in nood

Voor de rest drijft Luc Dupont nu vooral voort op ‘De Stadstuin’, prestigeproject ‘voor betere tweeverdieners’ waarvan de verkoop nu met veel poeha van start gaat. Plus die culturele tempel. En her en der wat oplapwerk, genre Steenbrugge. Ondertussen laat de renovatie van de Oude Vrijheid, de enige echte trigger die Ronse rijk is, pijnlijk op zich wachten. De hele omgeving van Sint-Hermes ligt er schandelijk verwaarloosd en triestig bij. De Sint-Martensstraat (om van de verdwenen Cypriaan de Rorestraat nog te zwijgen) stikt onder de verkeersellende.

De geroemde Wielerstad Ronse, van campionissimo Maurizio Fondriest ontbeert het pijnlijk aan degelijke fietspaden. Terwijl je ondertussen van het Donkmeer recht naar het hart van Oudenaarde door een bloementuin fietst. Het Ronsese verkeer draait op spitsmomenten en marktdagen helemaal in de soep. Noch die al dan niet vermeende informatiestop, noch de bewakingscamera’s hebben kunnen beletten dat de media dag na dag nieuwe overvallen en plunderingen melden.

‘Tuupe vuire Ronse’ krijgt nu op Facebook regelrechte goed bedoelde wanhoopspost van mensen die samen met u en ik alleen maar dromen van een beter en mooier Ronse maar die de wanhoop nabij zijn, na de nieuwe golf van overvallen: deze keer met als mikpunt de Ronsese horeca.

Deze bestuurscoalitie is morsdood, uitgeleefd. Zowel binnen de partijen onderling als tussen de coalitiepartners domineert nu de hang naar het grootste kiezersbereik en de persoonlijke score voor diegenen die straks al niet afhaken.
Bij de CD&V: Jan Foulon, Joris Vandenhoucke of stoorzender Michaux.
Bij de SP.a Gunther Deriemaker, Pol Kerckhove of outsider Nedia Gmati-Trabelsi. Inmiddels zoeken de liberalen in de periferie van papa De Croo de weg naar de verzoening die hen redden zou van de finale ondergang. Ook wordt het interessant om zien of de N-VA straks als machtigste partij van Vlaanderen ook in Ronse echt helemaal van de grond komt. Dit zou wel eens voor de omkering van alle 'gevestigde waarden' kunnen zorgen...

En Luc Dupont? Hij mag dan inderdaad die intelligente, hard werkende, integere en heel bekwame burgemeester van Ronse zijn: hij is nu vooral de kapitein geworden van een zwaar gehavend, stuurloos en snel zinkend schip. Zijn orkest, enfin een deel ervan, speelt nog wel even ‘Nader bij U mijn god’. Maar de meeste Ronsenaars horen het deuntje niet meer.

Ze maken zich weg in de reddingssloepjes die hen Tuupe naar de Renaixance voert. Ver van deze verzameling mekaar beduvelende egotrippers…die het eigenbelang in meer dan één affaire en in steeds weer nieuwe mediastunts laten voorgaan op het algemeen belang van de Ronsenaars die hen hebben verkozen en met hun belastinggeld betalen voor de cumulatie van hun vette mandaten waarvan ze blijkbaar maar niet genoeg krijgen.