DE BENIEUWDE RONSENAAR

TER MEMORIE VAN
ALLE GEFLIKTE RONSENAARS:

PLEIDOOI VOOR DIT BEELD
ONDERAAN DE STADHUISTRAP
DIE NAAR DE GRUWEL LEIDDE

Wie het stadhuis van Ronse betreedt, ziet ze trots naast de grote traphall hangen tegen de wanden: de burgervaders van Ronse. Eén (zogenoemde) ervan ontbreekt. Terwijl Eugène Soudan als de wettelijk gekozen burgemeester in het concentratiekamp van de nazi’s vertoefde, bezette iemand anders die dat niet was (wettelijk verkozen dus) Soudans stoel.

Nietsvermoedende Ronsenaars werden gaandeweg door die ‘nieuwe burgemeester’ ten stadhuize per geel briefkaartje uitgenodigd. Op dat kaartje stond: ‘Gelieve u te melden op mijn bureel’. Ter plekke werden ze prompt doorverwezen naar ‘het bureau hiernaast.’ In dat bureau zaten de Feldgendarmen van Hitler. De uitnodiging was een regelrechte valstrik. De nazi’s pakten de argeloze Ronsenaars op. Ze gooiden ze in hun beestenwagons naar Duitsland. Het stadhuis van Ronse was verworden tot doorgangsstation voor hun werk- en concentratiekampen. Voor de periode tussen het vertrek en de terugkeer van burgemeester Soudan uit Ronse ontbreekt derhalve naast de trap - om evidente redenen - het portret van de man die Ronse aldus ‘bestuurde’ tijdens de bezetting en die na de oorlog de dood met de kogel kreeg.

Om nooit te vergeten

Maandag 12 april onthult het Eenheidsfront van Ronse in de stad Dora een bronzen kunstbeeld dat herinnert aan het lijden van alle Ronsese politieke gevangenen in de concentratiekampen. Het is voorzien van dit drietalig opschrift:

'De stad Ronse (België) ter nagedachtenis van de 42 Ronsenaars die in het K.Z. Mittelbau-Dora gezwoegd en geleden hebben onder het motto van de nazi's: Vernichtung durch Arbeit en waarvan er 23 in ballingschap het leven lieten.'

Zoals u hier als eerste in deze blog lezen kon, komt het groepsbeeld van drie krijgsgevangenen er op initiatief van Maurice Bouchez. De stad Ronse neemt de kosten ervan (4.000 euro) voor haar rekening. Maurice (weldra 86) is de laatste overlevende Ronsenaar van de vernietigingskampen. Hij is zelf te zwak om de onthulling van het beeld mee te maken. Zijn verblijf in het kamp eiste namelijk een zware tol: Maurice heeft er levenslange chronische ademhalingsproblemen aan overgehouden. Eén jaar en vijf dagen overleefde hij in Dora als nummer 54.388. De nazi’s maakten immers van mensen nummers zonder identiteit. Ze brandmerkten de Joden op de voorarm als beesten en naaiden de anderen letterlijk een nummer aan. (Nooit vergeet ik het moment waarop Régine Beer me tijdens een interview in haar Antwerpse flat bevend van woede om haar uitgemoorde lotgenoten haar voorarm toonde).

65 Ronsenaars 65 jaar later

Nu, naar aanleiding van de 65ste verjaardag van de Bevrijding der Kampen vertoeven 65 Ronsenaars ter plekke. Dit weekend bezoeken ze er eerst KZ-Ohrdruf. Dan gaat het naar Buchenwald. Tenslotte naar Dora waar het beeld maandag aan de 'Gedenkstätte Dora' plechtig overhandigd wordt. Tien leden van de familie Bouchez zijn erbij, in de plaats van initiatiefnemer Maurice. Schepenen Agnes Van Crombrugge en Joris Vandenhoucke vertegenwoordigen er de stad.

Vanaf maandag wordt het wachten op het moment dat Ronse ook hier ten stadhuize zijn slachtoffers van de nazigruwel blijvend eert met het groepsbeeld van Dora.

Er is daartoe geen betere plek dan daar, aan de trappen van het stadhuis. Op de plek waar dat ene portret ontbreekt. De plek zelf die voor vele Ronsenaars naar de gruwel van de kampen leidde en voor sommigen naar de horrordood na ontzaglijk lijden.
Bij wijze van postuum eerbetoon van Ronse aan deze Ronsenaars: opgepakt en meegesleurd, gemarteld en gestorven voor onze freedom of speech vandaag in comments allerhande, op vrijgevochten onafhankelijke blogs, op Facebook en Twitter en elders.

Opdat we hun lijdensweg en hun offers nooit nooit zouden vergeten.

Op die manier kan, wat daar toen boven de trappen gebeurde, eindelijk sereen worden verwerkt en met ere worden geplaatst in de – donkerste bladzijden van de - geschiedenis van Ronse.





Merci Maurice,
Ronse kan mag en zal
het nooit vergeten.


Vrede, rust, blijvende herinnering en erkenning wezen je deel en dat van alle Ronsenaars die het slachtoffer werden van verraad en verzet.