DE BENIEUWDE RONSENAAR

OUDERCONTACT OP SANCTA MARIA:
INTEGRATIE MET TOLK FRANS EN ARABISCH...
DE VERPAMPERING VAN DE NIEUWE NEDERLANDSONKUNDIGEN VAN RONSE


‘Kijk ik ben helemaal geen racist zeker niet maar nu moet ik u toch iets tonen’.
Wat hij me in de handen stopt is een meertalige folder. Die is meegegeven aan de ouders van de schooljeugd van de Sancta Maria. Maandag zal daar ter schole een infosessie doorgaan. Na de koffie volgt een powerpoint over ‘meertalig opvoeden’ gevolgd door een voorstelling van ‘Het Huis van Het Nederlands’. Tenslotte is er mogelijkheid tot vraagstelling.
‘De sessie wordt in het Nederlands gegeven. Maar er zal een tolk aanwezig zijn om te vertalen in het Frans en Arabisch’.

U leest het goed. Zo staat het er. Dat belooft daar dus een mooie kakofonie te worden. Een klank en lichtspel zonder dat iemand het licht nog ziet…

‘Dit gaat me te ver’, zucht de vader.‘ Ik ben helemaal geen pilaarbijter en ook geen Vlaamse extremist en zeker geen racist. Maar ik ga er toch wel van uit dat, als ik mijn kinderen in het katholiek onderwijs steek ik dan ook kies voor een eigen Vlaamse identiteit met eigen specifieke waarden en dan krijg je dit. Een dovemanstoestand met tolken.’

Verontruste ouders, in de sixties werden ze weggelachen als onheilsprofeten en reactionaire kniesoren. Maar verontruste ouders van nu zitten wel met heel andere vragen dan die van toen. De ene dag lezen ze in hun ochtendkrant hoe de turnleraar binnen de schoolgebouwen blijvend invalide is geslagen door een vader uit Oman die het eventjes niet nam dat zijn dochter geacht werd in short te turnen. De andere dag wordt het schoolhoofd afgetroefd door een agressieve vader. Nog een andere dag wordt de school op stelten gezet door verbale agressie vanwege een reprimande die (‘mijn kind schoon kind’) niet genomen wordt door ‘een familiale stoottroep.’ Verontruste ouders lezen hoe leraren totaal uitgeblust afhaken en een job in de privésector zoeken. Verontruste ouders lezen hoe uit enqûetes blijkt dat onderwijsmensen steeds vaker ziek zijn, de druk niet meer aankunnen.


Verontruste ouders van nu maken het met andere woorden mee hoe de school helemaal het epicentrum is geworden van een nieuwe samengestelde gemeenschap die ‘het noorden kwijt is’. Dat de school dan maar zelf probeert de Babylonische spraakverwarring op te vangen, daar kan op zich niks mis mee zijn. Wel schuift de druk van een onbestaande of manke integratie daarmee door naar de schoolgemeenschap zelf . En die staat sowieso al onder pressie van de groeiende assertiviteit en de aanzwellende agressiviteit.

Het respect voor de andere begint met die voor de eigen identiteit van het gastland, zijn volk, zijn taal, zijn wetten. Daar is geen infosessie voor nodig op school. Wie dat niet wil inzien, die heeft geen tolk nodig maar een inburgeringsparcours. De rest is dweilen met de kraan open. De tolk vertaalt eventjes en iedereen gaat naar huis. Het dovemansgesprek kan weer doorgaan. Bij een volgende ‘infosessie’.





Bij sommige Franstaligen duurt de vertaalsessie hier al van in 1963… Hopelijk gaat het bij 'de nieuwe Nederlandsonkundigen van Ronse' wat sneller. De taalhoffelijkheid waarvoor we tuupe gaan en die van Ronse echt een stad van de wereld zal maken, buiten het armoebevorderend keurslijf van welke opgelegde wetgeving ook, is nog iets heel anders dan tolken inhuren die hier eventjes de klus komen klaren voor mensen die zich voor de rest van de dag blijvend opsluiten in hun eigen besloten wereldje met eigen taal en 'gebruiken'. Zo werkt dat dus nièt.