DE BENIEUWDE RONSENAAR
VAN RESECO TOT RESIDAS:
HET BLUNDERBOEK VAN
TWEE TOPSCHEPENEN
STUURMAN DUPONT VAART VAST
OP ZANDBANKEN VAN ZIJN TENOREN
Niemand die zal ontkennen dat burgemeester Luc Dupont zich hard inzet om Ronse degelijk en doeltreffend te besturen. Dupont zit zelfs mooi op kruissnelheid van het Strategisch Plan Dupont-Vandekerkhove. Hij scoort hiermee op vele vlakken tegelijk. En dit kan hier bezwaarlijk worden gelezen als een captatio benevolentiae.
Er zijn vooreerst de grote blikvangers in dat plan zoals de Stadstuin, het nieuw Cultureel Centrum, de voortgezette stadskernhernieuwing, de industriële vooruitgang. En er zijn de iets minder vlotte prioriteiten in onze snel veranderende samenleving zoals de veiligheid en integratie.
Daarnaast is er tenslotte voor Luc Dupont met zijn Managementteam onder leiding van big boss Linda Vandekerkhove zelf ten stadhuize het dagdagelijks – vaak ongezien en ondankbaar – hard labeur aan alle dossiers die het goed beheer van een stad stofferen.
Alleen in de woestijn
Dat Luc Dupont een integer, ernstig en bekwaam burgemeester is daaraan kan niet worden getwijfeld. Wel worstelt de burgemeester, één van de beste van de na-oorlogse Ronsese geschiedenis, nu wel met een ernstig imagoprobleem. Noch een ingehuurd marketingbureau noch dat bling-bling pr-blaadje ‘Inzicht’ lijkt daar wat aan te veranderen.
Ten eerste is er een imagoprobleem omtrent Ronse zelf. Telkens weer worden de burgemeester en met hem alle Ronsenaars in de media geconfronteerd met allerlei veelbetekenende cijfers (bijvoorbeeld hoge werkloosheid) en enquêtes die de zo al systematisch negatieve perceptie over Ronse nog aanzwengelen.
Vervolgens naar hemzelf als burgemeester toe. Want Luc Dupont mag dan nog zo hard – heel eenzaam en alleen aan de top- aan de kar te duwen om het beeld van een zogezegd coherente en dynamische bestuursploeg hoog te houden, hij staat alleen in de woestijn. En vooral: hij wordt keer op keer flagrant klemgereden door Het Grote Blunderboek van zijn eigen tenoren in de ploeg.
Over de faciliteitenkwestie ligt de ploeg sowieso al hopeloos en openlijk verdeeld tussen het status quo van de socialisten en de claim tot afschaffing van zijn eigen CD&V. Zie de herrie en wisselmeerderheid rond zijn faciliteitenbrief en de vaudeville rond de ‘eentalig Vlaamse’ Cypriaan de Rorestraat.
Kameraad Pol & Vriend Yves
En dan zijn er de affaires (al is de ene de andere niet) die steeds zwaarder als een echte schaduw over zijn bestuur hangen. Dupont wordt hier regelrecht vastgereden door twee van zijn meest bekende en markantste schepenen. Twee zwaargewichten in zijn college.
Aan de ene kant door een mandataris van zijn SP.a- coalitiepartner met het ‘Resecodossier’ waarbij schepen van Financiën en OCMW-voorzitter Pol Kerckhove eventjes vooraf niet gemeld had dat hij zelf mede-eigenaar was van het gebouw dat de stad wou kopen voor de uitbreiding van de politiekazerne. Een zaak met een juridische staartje. Vervolg op 19 maart in de correctionele rechtbank van Oudenaarde.
Aan de andere kant door zijn eigen partijgenoot Yves Deworm in de inmiddels alweer doorverkochte immobiliënzaak bvba ‘Residas’ waarbij de schepen van Openbare Werken Yves Deworm een tijdlang doodgemoedereerd in de business blijkt te zijn gegaan met zijn stadsingenieur, die als topambtenaar lid is van het Managementteam dat Ronse bestuurlijk runt. Een zaak zonder juridische misstappen maar die wel vragen oproept omtrent goed en transparant bestuur.
Met een kluitje in het riet: dat niet.
Om Leterme te parafraseren: ‘ik denk dat het nu belangrijk is dat’ Luc Dupont de aldus verrichte ravage aan de geloofwaardigheid van zijn ploeg vooral niet onderschat.
Iedereen kan al eens blunderen. Maar de Ronsenaars zonder klare uitleg in het ongewisse laten over de vraag waarom een schepen van Openbare werken uitgerekend in de business gaat met zijn stadsingenieur (verantwoordelijk voor grondgebiedzaken). En of dat zomaar kàn en dan: zand erover. Dàt werpt een blijvende schaduw over al de rest van de werking.
‘Ik denk dat het nu belangrijk is dat’… Luc Dupont deze vraagtekens achter de blunders van zijn schepenen eens en voorgoed zelf wegneemt: met een heldere duiding en een klare uitleg en geen al te gemakkelijke window dressing achteraf om de pil te vergulden en de ernst van deze uitschuivers te verdoezelen.
Dat hij hiermee voor de affaire Reseco nog wacht tot na de rechtsgang valt licht te begrijpen. Daarvoor moet je geen jurist zijn.
Dat hij als kapitein van zijn schip echter denkt genoegen te kunnen nemen met de halve flutuitleg van zijn schepen van Openbare Werken in geheime zitting op een vraag van raadslid Dirk Deschaumes (ik heb dat dus inderdaad gedaan maar nu is het alweer van de baan de bvba is doorverkocht en het ging maar om één huis) is een zware onderschatting van wat wakkere Ronsenaars vandaag Tuupe Vuir Ronse verwachten van echte transparantie van bestuur.
Luc Dupont zei eerder al er als burgemeester mee te willen ophouden binnen minder dan drie jaar. Dupont is allicht de best denkbare burgemeester van deze tijd voor Ronse en velen zullen hem dan ook niet graag zien weggaan. Wij ook niet. Maar dat betekent niet dat zijn tenoren inmiddels zomaar ongestoord kunnen blijven voortschrijven aan hun grote blunderboek.
En dat er geen alternatieven zijn voor deze bestuursploeg is een zoethouder waarmee je geen enkel potje lang gedekt houdt. Niemand is onvervangbaar en hoogmoed komt voor de val. Het is dus nu transparantie van – goed- bestuur. Of: andere en betere.
HET BLUNDERBOEK VAN
TWEE TOPSCHEPENEN
STUURMAN DUPONT VAART VAST
OP ZANDBANKEN VAN ZIJN TENOREN
Niemand die zal ontkennen dat burgemeester Luc Dupont zich hard inzet om Ronse degelijk en doeltreffend te besturen. Dupont zit zelfs mooi op kruissnelheid van het Strategisch Plan Dupont-Vandekerkhove. Hij scoort hiermee op vele vlakken tegelijk. En dit kan hier bezwaarlijk worden gelezen als een captatio benevolentiae. Er zijn vooreerst de grote blikvangers in dat plan zoals de Stadstuin, het nieuw Cultureel Centrum, de voortgezette stadskernhernieuwing, de industriële vooruitgang. En er zijn de iets minder vlotte prioriteiten in onze snel veranderende samenleving zoals de veiligheid en integratie.
Daarnaast is er tenslotte voor Luc Dupont met zijn Managementteam onder leiding van big boss Linda Vandekerkhove zelf ten stadhuize het dagdagelijks – vaak ongezien en ondankbaar – hard labeur aan alle dossiers die het goed beheer van een stad stofferen.
Alleen in de woestijn
Dat Luc Dupont een integer, ernstig en bekwaam burgemeester is daaraan kan niet worden getwijfeld. Wel worstelt de burgemeester, één van de beste van de na-oorlogse Ronsese geschiedenis, nu wel met een ernstig imagoprobleem. Noch een ingehuurd marketingbureau noch dat bling-bling pr-blaadje ‘Inzicht’ lijkt daar wat aan te veranderen.
Ten eerste is er een imagoprobleem omtrent Ronse zelf. Telkens weer worden de burgemeester en met hem alle Ronsenaars in de media geconfronteerd met allerlei veelbetekenende cijfers (bijvoorbeeld hoge werkloosheid) en enquêtes die de zo al systematisch negatieve perceptie over Ronse nog aanzwengelen.
Vervolgens naar hemzelf als burgemeester toe. Want Luc Dupont mag dan nog zo hard – heel eenzaam en alleen aan de top- aan de kar te duwen om het beeld van een zogezegd coherente en dynamische bestuursploeg hoog te houden, hij staat alleen in de woestijn. En vooral: hij wordt keer op keer flagrant klemgereden door Het Grote Blunderboek van zijn eigen tenoren in de ploeg.
Over de faciliteitenkwestie ligt de ploeg sowieso al hopeloos en openlijk verdeeld tussen het status quo van de socialisten en de claim tot afschaffing van zijn eigen CD&V. Zie de herrie en wisselmeerderheid rond zijn faciliteitenbrief en de vaudeville rond de ‘eentalig Vlaamse’ Cypriaan de Rorestraat.
Kameraad Pol & Vriend Yves
En dan zijn er de affaires (al is de ene de andere niet) die steeds zwaarder als een echte schaduw over zijn bestuur hangen. Dupont wordt hier regelrecht vastgereden door twee van zijn meest bekende en markantste schepenen. Twee zwaargewichten in zijn college.
Aan de ene kant door een mandataris van zijn SP.a- coalitiepartner met het ‘Resecodossier’ waarbij schepen van Financiën en OCMW-voorzitter Pol Kerckhove eventjes vooraf niet gemeld had dat hij zelf mede-eigenaar was van het gebouw dat de stad wou kopen voor de uitbreiding van de politiekazerne. Een zaak met een juridische staartje. Vervolg op 19 maart in de correctionele rechtbank van Oudenaarde.
Aan de andere kant door zijn eigen partijgenoot Yves Deworm in de inmiddels alweer doorverkochte immobiliënzaak bvba ‘Residas’ waarbij de schepen van Openbare Werken Yves Deworm een tijdlang doodgemoedereerd in de business blijkt te zijn gegaan met zijn stadsingenieur, die als topambtenaar lid is van het Managementteam dat Ronse bestuurlijk runt. Een zaak zonder juridische misstappen maar die wel vragen oproept omtrent goed en transparant bestuur.
Met een kluitje in het riet: dat niet.
Om Leterme te parafraseren: ‘ik denk dat het nu belangrijk is dat’ Luc Dupont de aldus verrichte ravage aan de geloofwaardigheid van zijn ploeg vooral niet onderschat.
Iedereen kan al eens blunderen. Maar de Ronsenaars zonder klare uitleg in het ongewisse laten over de vraag waarom een schepen van Openbare werken uitgerekend in de business gaat met zijn stadsingenieur (verantwoordelijk voor grondgebiedzaken). En of dat zomaar kàn en dan: zand erover. Dàt werpt een blijvende schaduw over al de rest van de werking.
‘Ik denk dat het nu belangrijk is dat’… Luc Dupont deze vraagtekens achter de blunders van zijn schepenen eens en voorgoed zelf wegneemt: met een heldere duiding en een klare uitleg en geen al te gemakkelijke window dressing achteraf om de pil te vergulden en de ernst van deze uitschuivers te verdoezelen.
Dat hij hiermee voor de affaire Reseco nog wacht tot na de rechtsgang valt licht te begrijpen. Daarvoor moet je geen jurist zijn.
Dat hij als kapitein van zijn schip echter denkt genoegen te kunnen nemen met de halve flutuitleg van zijn schepen van Openbare Werken in geheime zitting op een vraag van raadslid Dirk Deschaumes (ik heb dat dus inderdaad gedaan maar nu is het alweer van de baan de bvba is doorverkocht en het ging maar om één huis) is een zware onderschatting van wat wakkere Ronsenaars vandaag Tuupe Vuir Ronse verwachten van echte transparantie van bestuur.
Luc Dupont zei eerder al er als burgemeester mee te willen ophouden binnen minder dan drie jaar. Dupont is allicht de best denkbare burgemeester van deze tijd voor Ronse en velen zullen hem dan ook niet graag zien weggaan. Wij ook niet. Maar dat betekent niet dat zijn tenoren inmiddels zomaar ongestoord kunnen blijven voortschrijven aan hun grote blunderboek.
En dat er geen alternatieven zijn voor deze bestuursploeg is een zoethouder waarmee je geen enkel potje lang gedekt houdt. Niemand is onvervangbaar en hoogmoed komt voor de val. Het is dus nu transparantie van – goed- bestuur. Of: andere en betere.
posted by Stef Vancaeneghem at 16:19
<< Home