DAG BLINDE MAN

RONSE MIJN SPOOKSTAD













Vroeger zag ik mijn stad.
De Hermeskerk fonkelde in het dal.
Zwanen kuierden in het Bruulpark.
De Bommelmuur schitterde in al zijn kleuren.
Ronse mijn stad.

Vandaag zie ik alles wazig en somber.
Grijs en kleurloos ligt mijn vallei erbij.
Bommels veroveren mijn stad.
Maar ik zie alleen schimmen.
Ronse mijn stad.

Ja, ik hoor de belleman.
Stampende voeten en bonkende klokken.
Ronkende tractoren en nerveuze paarden.
Trommel en fluitje, wat een feest.
Ronse mijn stad.

Dal van felle geluiden.
Geur van frieten en tripelbier.
Site van stilte en gedruis.
Hermes kent hier zijn rust.
Ronse mijn stad.

Wim TONNIAU




Wim Tonniau, baken voor heel wat mensen met een visuele handicap, stapte vorige zaterdag uit het leven. Moegestreden. Op vraag van zijn vrienden hierboven dit mooi gedicht van hem: over zijn geliefd Ronse. Meer poëzie, onder meer 'Blinde Man' en ook verhalen van Wim op http://users.telenet.be/licht./index.htm