OVER LEVEN IN RONSE

KUNSTENAARS KIEZEN VOOR RONSE

‘Er zijn al enkele kunstenaars afgezakt naar Ronse’, schrijft me Yves Vermeersch ‘en ik weet dat Michael Borremans ook een tweede stek gevonden heeft aan de rand van Ronse. Ik zie het zo. Vroeger had je in New York ook een plaats die verguisd was. Tot er op een bepaald ogenblik kunstenaars toekwamen die een golfbeweging in gang brachten, waardoor heel die omgeving een opwaardering kreeg. Dichter bij huis heb je in Antwerpen ongeveer gelijkaardig het Zuid. Wel, die opwaardering van Ronse is eigenlijk al begonnen. Als de lopende projecten gerealiseerd worden, zal Ronse een stad zijn waar veel andere steden alleen kunnen van dromen. ‘

‘Zelf ben ik een geboren Ronsenaar, maar door omstandigheden verhuisd rond mijn tweeëndertigste. Ik zoek al een tijdje een oud fabriekje of magazijn dat als atelier kan dienen waar er ook woongelegenheid bij is. Ik hoop dat ik geen vijf jaar meer moet wachten om mijn droom waar te maken. Ik kan op dit moment nog niet full time overleven als kunstenaar, maar ik blijf in mezelf geloven en in Ronse. Ik maak me altijd kenbaar als Ronsenaar buiten Ronse. Naargelang de streek ondervind ik dat er nogal wat vooroordelen bestaan over Ronse. Maar als ik dan mensen, bijv oorbeeld uit het Gentse, kan overhalen om een fietstochtje te maken of een bezoekje te brengen aan Ronse, dan krijg ik meestal positieve reacties. Het positivisme zal overwinnen. Ik geloof in de Renaixance. Ik ben ervan overtuigd dat het positieve imago de bovenhand zal krijgen. Daarom heb ik me ook aangesloten bij de Facebookgroep ‘Tuupe vuir Ronse’.

Een boom. Geef ons één grote boom, een eik, die voor altijd de gezelligheid van de tijdelijke kerstboom op de markt blijvend invult. Een Vrijheidsboom. Eerder gesneuveld op het Rooseveltplein. Maar nu op onze mooie grote (maar iets te kale) markt eindelijk weer tot leven. Eén mega-boom: als symbool van Ronse als gastvrije, tolerante Vlaamse maar daarom niet minder taalhoffelijke stad. En wie dan nog altijd ons geliefd Ronse zijn echte Renaixance niet gunt: die kan de boom in.

* Iets te vaak opdat het goed zou zijn voor Ronse wordt onze minzame heer deken genoemd als kandidaat Monseigneur. Straks verliezen we hem nog aan hun bisschoppelijke paleizen in Gent of Namen. Wedden dat hij ze volpropt met daklozen? Zal die meneer Ratzinger van Rome ondertussen Pius XII, de pipo die al die holocaustnazi’s naar Argentinië versaste met Vaticaanse nepstaatvisa wel 'eerbiedwaardig' verklaren en straks zelfs heilig. Twee kerken, van Rome tot Ronse.


Als Nedia Gmati-Trabelsi in het schepencollege zo fel te keer gaat tegen die eentalige straatbordjes, zou ze dan zelf beseffen dat ze daarmee de fakkel overneemt van de (inmiddels verdwenen) francofone Ronsese elite en hem doodgemoedereerd doorgeeft aan Nederlandsonkundig allochtonië? Als symbool van verschuiving der Ronsese identiteit en non-integratie kan dit tellen.

Illustraties: Werk van Michael Borremans en Yves Vermeersch (het beeld boven en het schitterend schilderij ‘Tooghangers’hiernaast) Meer over Yves Vermeersch op: www.yves-vermeersch.be