BEAU MONDE

Eke-Nazareth. Waarbij Roger Raveel in zijn ‘verschrikkelijk schoon leven’ een moment van eeuwigheid geschonken wordt. Waarbij Roland Jooris de grenzen van schoonheid aftast, pure Wittgenstein in poëzie.

Waarbij Jan Hoet ons het sublieme toont in de ruimte die Raveel ons laat om de spiritualiteit van het leven zelf te zien. Waarin mijn grote bonkige schrijfbroer Carlos Alleene doet wat hem te doen staat, als gepriviligieerd getuige van al dit meesterschap om hem heen.

Waarin klasgenoot Jan Leenknegt met zijn glaskunst bijzonder sterk door het raam piepen komt, in de kapel van het schone daar in Machelen-aan-de-Leie (waar Gerard Reve op rij vier tot Maria bidden kwam). Waarin politica Marleen Vanderpoorten vergeten is dat ze ooit schrijfster Marleen Porta was. Toen ze nog de tijd vond om hem even stil te leggen, de tijd, en te dromen.


Waarin paster Gaby Desmaele Jaap Kruithof weer tot leven brengt: in een betere wereld voor alle levende wezens. Waarin onze onverbrekelijke vriendschap, beste Carlos, even de banaliteit overstijgt en Raveel ons met zijn kast op wielkes voor altijd de weg toont naar het goede, het ware en het schone.